πολυχρωμία...

...σαν φτωχό παπαγαλάκι, η καρδερίνα του κήπου μου ελεύθερη τρώει σπόρους και χωρίς να ποζάρει, αφτιασίδωτη , φωτογραφίζεται πάντα όμορφη.
Πως τα καταφέρνουν μερικοί κι ας μην είναι άνθρωποι...

αναζητώντας

κεφαλιές

θα είχε πολύ ενδιαφέρον το ποδόσφαιρο να παιζόταν με ευγένεια.
-Σας παρακαλώ την είδατε πρώτος την μπάλα πάρτε τη.
-Μα τι λέτε είστε πιο γρήγορος περάστε.
-Νομίζω ότι σας έκανα φάουλ και η μπάλα είναι δική σας.
-Όχι το γκολ που βάλατε δεν ήταν οφσάιτ και θα το μετρήσουμε, μας συγχωρείτε για την ενόχληση.
-Μήπως χτυπήσατε πέφτοντας, να σας φέρω ένα τραυμαπλάστ;
Διάλογοι τέτοιοι μεταξύ των αντιπάλων, θα δημιουργούθσαν ένα ανεπανάληπτο ήθος, ένα θέαμα που θα διδασκόταν σε όλα τα κατηχητικά σχολεία του κόσμου.
Αλλά φανταστείτε τι δύσκολα θα στοιχηματίζαμε.
Τότε οι φίλαθλοι θα παρακολουθούσαν οπωσδήποτε κάποιο άλλο άθλημα. Πιο κοντά στις ανθρώπινες αξίες και περισσότερο αληθινό σε σχέση με την πραγματικότητα που έχει η διεκδίκηση της δόξας , του χρήματος , της ηγεμονίας.
Μια κεφαλιά χρειαζόμασταν για να μας ξυπνήσει...

Επιτέλους...

..κάποιος με βρήκε σε αυτό το μοναχικό ταξίδι μου.
Είδα το σχόλιο στο νούμερο 1 και αναθάρισα.
Όχι, δεν τα γράφω όλα αυτά τζάμπα.Κάποιος τα είδε , τον συγκίνησε κάτι μέσα σε αυτά και μου απαντά.
Για να δω ποιός είναι.
Ας μη βιαστώ. Πως νάναι άραγε ;
Μάλλον γυναίκα με ευαισθησία και χιούμορ.Έτοιμη για αναζητήσεις, μοναχική , περίεργη και μάλλον ωραία.
Αλλά και άντρας ίσως με σοβαρή κριτική ικανότητα, που ανακαλύπτει ότι όλα αυτά δεν είναι τιποτένια, ρηχά αλλά αξίζουν ένα έπαινο.
Μπορεί και κάποιος γνωστός να θέλει απλά να με πειράξει.Τι μαλακίες κάθεσαι και γράφεις λες και δεν έχεις δουλειά να κάνεις, λες και είσαι προβληματικός,λες και δεν ξέρω και γω τι....
Ωραία λοιπόν σκέφτηκα όλα τα ενδεχόμενα.
Ας δω ποιός μου στέλνει το σχόλιό του.
Μπα , μια μηχανή αναζήτησης, ένα σπάμ μέιλ.
Με συγχαίρει στα αγγλικά αν και δεν ξέρει να διαβάζει στα Ελληνικά.
Η απόλυτη συνάντηση της ματαιοδοξίας με το ψέμα.