Μετρώντας αντίστοφα, διάγω στοχαστικά τις τελευταίες μέρες της χρονιάς, στο Λύκειο.
Μπρος την παράδοση των θείων εξετάσεων, το καθιερωμένο δράμα των χιλιάδων υποψηφίων που έρχονται σε δυο βδομάδες να τους σφάξουμε στο βωμό της προόδου και της ευημερίας, με έπαθλο την επουράνια φοίτηση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
17χρονα αρνάκια, που έλυσαν το πρόβλημα χιλιάδων αδιορίστων εκπαιδευτικών με επίπονα ιδιαίτερα, ενίσχυσαν τον μισθό χιλιάδων διορισμένων εκπαιδευτικών,δικαιολόγησαν για άλλη μια φορά την ύπαρξη του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος , προσέρχονται για την ώρα της κρίσης.
Το αδέκαστο εξεταστικό σύστημα, θα επαναλάβει το σφάξιμο με βαμβάκι,χωρίς σταυρούς και κοκκινίλες, προσφέροντας σάρκα στα υπόλοιπα αδημονούντα θηρία, που δικαιολογούν έρευνα,επιστημονικό κύρος,ανωτάτη εκπαίδευση σε μια χώρα, που δεν την υπολογίζει πια κανείς και πουθενά.
Στα πιο ενδιαφέροντα πρότυπα της ελληνικής κουζίνας, αρνάκι φρικασέ για την ιατρική, ψητό για το μαθηματικό, σούπα για το ΤΕΙ Μεσσολογγίου, ωμό για το σκυλολόι που ψάχνει φτηνή εργατική δύναμη, στην αγορά εργασίας.
Όλα μαζί μετά τα μαγειρευτά αρνάκια, πτυχιούχα και μη , στο δρόμο της τραπεζαρίας του ΑΣΕΠ για την μοναδική δουλειά που θεωρείται δουλειά ακόμα , μια θέση στο δημόσιο.Αλλά μόνο ένα στα δέκα, στα είκοσι , στα χίλια ίσως, να περάσει την πύλη για την αιώνια αφασία.
Τα υπόλοιπα θα τροφοδοτήσουν τους πελάτες των μπαρ,των ριάλιτυ,κάθε αντεπαναστατικής βαριεστημάρας.
Δεν θα μπορούν να κάνουν σε κοπάδι ή οικογένεια και για την έλειψη βοσκής θα κατηγορούν τα εισαγόμενα κατσίκια από το Πακιστάν ή την Βουλγαρία.
Μπερδεύω τελικά το σφαγμένο με το ζωντανό αρνί, λέω να σβήσω αυτό το ποστ,αλλά νομίζω σφαγμένα, ψητά, ζωντανά αρνιά , όλα το ίδιο είναι.
Και εγώ ο λύκος, τα φύλαγα.
