τι είναι τέλος πάντων αυτό;

δεν έγραψα χτες αν και ήθελα πολύ να κρατήσω την καθημερινότητα, κάθε μέρα!
Δεν έγραψα για να μην ξαναέχω την αγωνία της συνέχειας.
Η εικόνα του μπλογκ με γοητεύει.
Σαν την Άννα Φρανκ μυστικά από τους διώκτες της αλλά από την άλλη ξεδιάντροπα, μπροστά σε όλο τον κόσμο.
Τόσοι πολλοί γράφουνε αλλά ποιός διαβάζει ;
κι αν τα διαβάσει κανείς ποιός καταλαβαίνει και ποιός το αισθάνεται.
Περιμένω με αγωνία μια απάντηση, ένα σχόλιο, χωρίς να το επιδιώκω.
Το τυχαίο πατάει το μοιραίο σαν κόκος μαύρος μέσα στην άσπρη διαστημική σκόνη.

έναρξη -29 Μάη 2006

Πήρα την ευκαιρία από την πρώτη πρωινή μου εικόνα.
Πίνοντας καφέ στη βεράντα, προσπαθώντας να δω πίσω από το λαμπερό φως την απίστευτη θάλασσα της Λίμνης, βαρκούλες να αρμενίζουν , γλάροι να πετάνε , η δουλειά να περιμένει, άκουσα το τακ τακ.
Τα τσόφλια από τα αυγά της χελιδονοφωλιάς, πέσαν πλάι μου κάνοντάς μου το καλύτερο δώρο της στιγμής.
Μετά από αυτό έψαξα κάποιον να το μοιραστώ.
Η μικρή μου κόρη τα είδε πανικόβλητη σαν σιχαμένα, και δεν μπόρεσε να συμμεριστεί τη χαρά μου.
Έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στα μπλόγκ.
Καλημέρα σας λοιπόν με όλη τη σημασία της λέξης....