(αν και πιστεύω ότι μετά τον εθνικό διάλογο στην Ελλάδα,θα επανέλθει η αναγκαστική χρήση αριθμητήριου και λογαριθμικού κανόνα)
Προαιρετικά θα διδάσκονται τη βικτοριανή εποχή ή τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι μαθητές των δημοτικών σχολείων της Βρετανίας, οι οποίοι καλούνται ωστόσο να μάθουν να χειρίζονται τέλεια το Twitter και τη Wikipedia, σύμφωνα με προτεινόμενη διδακτέα ύλη.Η προτεινόμενη αναθεωρημένη διδακτέα ύλη αφαιρεί εκατοντάδες προσδιορισμούς για τις επιστημονικές, γεωγραφικές και ιστορικές γνώσεις που θα πρέπει να έχουν οι μαθητές πριν φτάσουν τα 11 τους χρόνια.
Την αναμόρφωση έχει αναλάβει να προτείνει ο Σερ Τζιμ Ρόουζ, για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης.
Έτσι η μεταρρύθμιση, η οποία εάν εγκριθεί θα είναι η μεγαλύτερη για τα δημοτικά σχολεία της Βρετανίας εδώ και μια δεκαετία, αποσκοπεί στο να δώσει μεγαλύτερη ελευθερία στους δασκάλους να επιλέξουν σε ποιο κομμάτι θα εστιάσουν τη διδασκαλία τους.
Σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, η διδακτέα ύλη διατηρεί κάποιους από τους παραδοσιακούς τομείς διδασκαλίας, δίνει όμως έμφαση στα σύγχρονα μέσα, στο Διαδίκτυο και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση.
Συγκεκριμένα η πρόταση ορίζει ότι:
- Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν γνώση μπλογκ, podcast, της Wikipedia και του Twitter καθώς και να μπορούν να αποκτήσουν άνεση στον χειρισμό του πληκτρολογίου.
- Τα παιδιά θα πρέπει να μπορούν να τοποθετήσουν συγκεκριμένα γεγονότα σε χρονολογική σειρά. Ωστόσο κάθε παιδί θα κληθεί να μάθει δύο μόνο βασικές περιόδους της βρετανικής ιστορίας, με το σχολείο να καλείται να αποφασίζει ποιες θα είναι αυτές. Έτσι οι δάσκαλοι θα μπορούν να διδάσκουν βικτοριανή ιστορία ή τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.
-Το νέο σύστημα θα ασχολείται και με κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή ενός παιδιού, όπως οι πιέσεις που ασκούν ομάδες συνομηλίκων, ο εκφοβισμός, καθώς και οι σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους.
Σχολιάζοντας τις προτάσεις το υπουργείο Παιδείας της Βρετανίας ανέφερε: «Φυσικά οι μαθητές στα δημοτικά θα διδαχθούν σημαντικές περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της ρωμαϊκής εποχής, των Τυδόρ και τη βικτοριανή και θα μάθουν να κατανοούν μια ευρύτερη χρονολόγηση σημαντικών γεγονότων σε αυτή τη χώρα και τον υπόλοιπο κόσμο».
«ακόμα τούτη η Άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, Τούτο το καλοκαίρι, Ώσπου να έλθει ο μόσκοβος να φέρει το σεφέρι, Μωριά και Ρούμελη».
Απόσπασμα από τον Θούρειο του Ρήγα
(...πέρα από το Μωριά και τη Ρούμελη, έχουμε πια Μακεδονία και Θράκη και βάλε... ακόμα ... )
ωραία και επαναστατικά και την φετινή άνοιξη όπως τότε, νομίζουμε ότι την επανάσταση την έκανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, αργότερα το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς , την δημοκρατία απεκατέστησε ο Καραμανλής -σίνιορ, και ο ραγιάς διαχρονικά λαός, έβλεπε σήριαλ από τον "άγνωστο πόλεμο" ώς τον Λαζόπουλο και την Μενεγάκη.
Πλάι μας οι μετανάστες είναι εκατομμύρια και γίνονται Ρηγάδες σαν την Κούνεβα, οι δικοί μας μετανάστες αντί για Ρηγάδες γίνανε Αμερικάνοι,Γερμανοί,Αυστραλοί και πάει λέγοντας.
Ο εκμοντερνισμένα ραγιάς λαός πληρώνει δόσεις και δεν ξεσηκώνεται γιατί η χρόνια λοβοτομή τον έχει οδηγήσει στην παραφροσύνη του μεγαλοιδεατισμού, πάλι με χρόνια με καιρούς... ή θα ξαναγεννηθεί ο Μέγας Αλέξανδρος να ξανακυριεύσουμε τον κόσμο.(Ρε ξέρετε ποιος ήμουν εγώ, λέει ο ασπρόμαυρος Ορέστης Μακρής...τύφλα...)
Δεν υπάρχει τίποτα ορατό σαν εχθρός, οι κουκουλοφόροι σπάνε βιτρίνες και οι άλλοι, αντί για κουκούλα βάζουν φιμέ τζάμια στις μερσεντές και ψηλούς πέτρινους τοίχους στις βίλες.Δεν βλέπεις πια κανέναν...
Τι να κάνω ο καημένος;
Να σπάσω την 42άρα ελτζί που με κατατοπίζει, με αποβλακώνει ,με νανουρίζει,με κοιμίζει και μου στοιχίζει;
Να απαντήσω στο γκάλοπ που θέλει ο ικανός πρωθυπουργός να ηγείται ανίκανου κόματος και ο ανίκανος , ικανής αντιπολίτευσης;
Όχι!Δεν κάνω σε κανένα τη χάρη!
Ένα τσίπουρο με δυό ελιές, θα βγω να κοιτάξω τον ήλιο ή τη βροχή, το ίδιο καλά θάναι.
Την ιστορία που σας βολεύει την φτιάξατε και κυβερνάτε , την ιστορία που θέλω μου τη λέει κάθε άνοιξη η βερυκοκιά μου.
(...φαντάσου να πέρναμε τώρα πάνω από 60.000 μισθό και να έπρεπε να δώσουμε το ένα χιλιάρικο. Θα γινόταν πόλεμος!)
Τώρα πιστεύω ότι αφού δεν μας πειράξαν το μισθό μας να τους ευχαριστήσουμε,άντε να κάνουμε άλλη μια απεργία, για να ενισχύσουμε αμόμα παραπάνω τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ή καλύτερα αφήστε το, να τους εκδικηθούμε όταν πάμε να ψηφίσουμε , ώστε η νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση να μας δώσει αυτά που μας χρωστάνε η τωρινή και οι πιο παλιές. (Θυμάστε που κάποτε ο κόσμος κατέβαινε στους δρόμους για να διαδηλώνει για ψύλλου πήδημα;Τώρα θα πάμε απλά να ψωνίσουμε πιο λίγα, μέχρι να μάθουμε και μεις να μη τρώμε, σαν τον Γάιδαρο του Χότζα.)
(Καλά θα ήταν να πληρώνανε οι φταίχτες αλλά που να τους βρούμε ;Κρύβονται καλά στις επαύλεις τους και διαφεύγουν τα μπλόκα με τις πόρσε τους.)
Ποιός από άλλο τόπο κυβερνάει αυτό τον τόπο;
(Τι θα γίνει τελικά με τον εθνικό διάλογο για την παιδεία;κάτι που γίνεται πραγματικά ΤΣΑΜΠΑ!)
(Τελικά θα μπορούσαν να πάρουν και φανερά, από ένα κατοστάρικο από το μισθό μας, για να μη δείχνουμε εκτός τόπου και χρόνου , της δοκιμασίας εννοώ. 100χ11.000.000=1.100.000.000, τους φτάνει να σώσουμε την Ελλάδα και τους τραπεζίτες;)
...Δεν μου κολάει ύπνος. Το καρυοφίλλι μάνα μου! ....Καρυοφίλλι σου είπα ρε μάνα , όχι καριοφίλι!
...μη το πιστεύετε αλλά είναι ένα διδακτικό κείμενο ανωνύμου,
που έχει πέρα από πλάκα και περιεχόμενο.
Σκέψου ότι ζεις σε μια γειτονιά παλαιού τύπου. Από αυτές που βλέπεις στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, ας πούμε -Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο φάση. Έχεις τώρα σ'αυτή τη γειτονιά ένα μπακάλικο -το αφεντικό του μαγαζιού, κωλόχοντρος αντιπαθέστατος αλλά αναγκαίος επειδή φέρνει τα πάντα, παστέλια, μαντολάτα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, τσιγάρα -διαθέτει και τηλέφωνο «δια το κοινόν». Έχει και υπαλλήλους διάφορους ο χοντρός -βάλτους κι αυτούς στην ιστορία. Τι κάνει λοιπόν ο χοντρός;
Αγοράζει κοψοχρονιά και πουλάει σε τσιμπημένες τιμές, κλέβει και στο ζύγι -κονομάει γενικώς. Και όσο κονομάει, τόσο αγοράζει κι όσο αγοράζει, τόσο πουλάει όλο κι ακριβότερα -κονομάει χοντρικώς. Πουλώντας λιανικώς.
Έχει φτιάξει τώρα ο χοντρός ένα κομπόδεμα μεγαλύτερο από τη μπάκα του. Τι να το κάνει; Οι τράπεζες δε δίνουν καλά επιτόκια, με τοκογλυφίες δε θέλει να μπλέκει καθότι επίφοβα πράγματα, για την πάρτη του δε γουστάρει να ξοδέψει επειδή τυγχάνει ολιγαρκής καρμίρης ο χοντρός -σκέφτεται λοιπόν, σπάει την κεφάλα του, τι να το κάνει το μπαγιόκο. «Ρε δεν ανοίγω ακόμα ένα μπακάλικο -να κονομάω από δυο πάντες;» λέει στο τέλος.
Τώρα υπάρχουν δυο μπακάλικα στη γειτονιά, μόνο που οι τιμές δεν πέφτουν (μαλάκας είναι ο χοντρός να τις ρίξει; αφού μόνος του κάνει παιχνίδι), αντιθέτως, λόγω εξόδων της αναπτυσσόμενης επιχείρησης (του χοντρού), οι τιμές ανεβαίνουν. Τι γίνεται μετά;
Τι να γίνει; Μεροκαματιάρηδες οι άνθρωποι της γειτονιάς, δεν διαθέτουν κανένα μηχάνημα να κόβει αβέρτα χρήματα -οπότε δεν μπορούν πλέον να αγοράσουν τα εμπορεύματα του χοντρού. Πέφτουν τα έσοδα ανεβαίνουν τα έξοδα
-τρελαίνεται ο χοντρός! Τι θ'απογίνει; Αποφασίζει να ανοίξει μπλοκάκι με βερεσέδια, καλύτερα να του χρωστάνε παρά να σαπίζει το εμπόρευμα στα ράφια. Αναθαρρεύουν λοιπόν οι μεροκαματιάρηδες της γειτονιάς κι αρχίζουν να ψωνίζουν όλο και περισσότερα με βερεσέ -το μπλοκάκι του χοντρού γίνεται κανονικός τηλεφωνικός κατάλογος.
Ξυπνάει, που λες, ένα πρωί ο χοντρός μέσα στον ιδρώτα. «Ρε τι γίνεται εδώ; Έχω καταντήσει να μου χρωστάνε μέχρι και τα καναρίνια το καναβούρι τους -που θα πάει αυτή η κατάσταση; Δεν έκανα καλά να ξανοιχτώ τόσο πολύ -άσε που ψυλλιάζομαι ότι οι μπαταξήδες της γειτονιάς δεν θα έχουν να με ξεχρεώσουν στον αιώνα τον άπαντα». Τι σκαρφίζεται λοιπόν ο πούστης ο χοντρός; Πάει στον γερο-τσιφούτη της γειτονίας, τον σιχαμερό που δανείζει με τόκους δέκα φορές πάνω από το νόμιμο. «Γερο-Λαδά αδερφέ μου, σώσε με!» παρακαλάει ο χοντρός. «Ξανοίχτηκα με τα βερεσέδια -κάνε κάτι να έρθω στα ίσα μου γιατί οι προμηθευτές πιέζουν κι εγώ μόνο το μπλοκάκι έχω!» Ο τσιφούτης την έχει από καιρό ανθιστεί τη φτιάξη, καθότι παλιά πουτάνα στην οικονομική ανάλυση. Αγοράζει λοιπόν το μπλοκάκι του χοντρού (κοψοχρονιά φυσικά) και όλα μέλι-γάλα.
Τώρα, αυτό το μπλοκάκι με τα βερεσέδια πρέπει κάπως να κλείσει -αλλά ο τσιφούτης είναι λεπτοκαμωμένο άτομο, καχεκτικό και φιλάσθενο ας πούμε. Φωνάζει λοιπόν κάτι καλόπαιδα της γειτονιάς, με πτυχία και περγαμηνές από τα καλύτερα Σωφρονιστικά Ιδρύματα της χώρας και τους ξηγιέται. «Φέρτε μου τα φράγκα κι από ότι μαζεύετε, 2% δικά σας». Ξαμολιούνται τα παιδιά, απειλούν, δέρνουν, σπάνε -κάτι μαζεύουν. Φτιάχνει την πρώτη μπάζα ο τσιφούτης αλλά είναι ακόμα παθητικός. Το μπλοκάκι ούτε που αδυνάτισε καθόλου, τετράπαχο παραμένει.
Πάει λοιπόν στα δικαστήρια και τις αστυνομίες. «Βοηθήστε με καλοί μου άνθρωποι, φτωχός είμαι, το κομπόδεμά μου δάνεισα και τώρα δε με πληρώνουν επειδής είμαι γέρος κι ανήμπορος!» Φιλότιμοι οι σταυρωτήδες κάνουνε μια
έτσι και ξεσπιτώνουν ένα κάρο κόσμο, αφού οι έρημοι οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν.
Κάθεται τώρα ο τσιφούτης και ξαναμετράει. Τι πήρε; Λίγα λεφτά και μπόλικα χαμόσπιτα. Ούτε καν τα χρήματα που έδωσε στον χοντρό μπακάλη δεν έπιασε, τραβάει τις αραιές τρίχες που του έχουν απομείνει ο τσιφούτης. «Πως την πάτησα με τον κανάγια! Που, ακόμα και σκλάβους να τους πουλήσω όσους είναι εδώ μέσα στο μπλοκάκι -τα λεφτά μου δεν θα τα βγάλω!»
Από την άλλη πλευρά ο μπακάλης έχει πέσει στα μαύρα πανιά. Γιατί όσα του έδωσε ο τσιφούτης δε φτάνουν ούτε για «ζήτω» -έχει ξανοιχτεί πολύ, έχει τιγκάρει τις αποθήκες σε εμπόρευμα, χρωστάει στους προμηθευτές και ο κόσμος δεν περνάει να ψωνίσει ούτε λουμίνια για το καντήλι. Πώς να περάσουν; Αφού δεν τους έχει μείνει ούτε κεραμίδι να βάλουν πάνω από το χάλι τους, να μην τους βλέπουν τα σύννεφα και τους φτύνουν καταιγιστικά, που λέει ο λόγος. Αρχίζει λοιπόν τις απολύσεις ο μπακάλης -την πληρώνουν οι μπακαλόγατοι και το παράρτημα ειδών μπακαλικής, μπας και σωθεί η επιχείρηση.
Έχουμε τώρα έναν τσιφούτη στα πρόθυρα αυτοκτονίας, έναν μπακάλη στα πρόθυρα εμφράγματος και τους μεροκαματιάρηδες δυο-τρία χιλιόμετρα βαθύτερα από τα πρόθυρα, στα υστερόθυρα, Καθαρτηρίου και Κολάσεως γωνία, για την ακρίβεια. «Το νου σας τυριά, θα σας φαν'οι βλάχοι!» που λέει κι ο φιλόσοφος.
Επειδή όμως τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν σε μια ευυπόληπτη κοινωνία, παρεμβαίνει το κράτος, να βάλει τάξη. Γιατί άνευ τσιφούτη δεν κινείται το χρήμα, άνευ μπακάλη δεν εισάγονται φουά γκρα και άνευ μεροκαματιάρηδων δεν εισπράττονται φόροι για να αγοραστεί το φουά γκρα -με νιώθεις;
Ερώτηση: τι πρέπει να κάνει το κράτος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Τι μέτρα πρέπει να πάρει; Απαντήστε και εισπράττετε την βάσην ας πούμε, με ολίγη από μπούτι εισπράττετε και το δίπλωμα οικονομολόγου να το 'χετε, να πορεύεστε στους χαλεπούς καιρούς.
Απαντήσεις που δώθηκαν από τυχάρπαστους φωστήρες της μπακαλικής: Ι.Μειώνει τους φόρους το κράτος, οπότε περισσεύουν χρήματα στους φτωχομπινέδες και ξεχρεώνουν το μπακάλη και τον τσιφούτη. Σχόλιο: Αγαπητό μου παιδί, μάλλον διαβάζεις πολλές ιστορίες του Έκτορος Μαλό και της Μυρτώς Κοντοβά -δεν εξηγείται αλλιώς τόση απλοϊκότης! Και τι είναι ρε το κράτος που θα μειώσει τους φόρους; Σύλλογος προστασίας αναξιοπαθούντων μισθωτών; Πως θα ζήσει το κράτος; Εδώ αυτά που παίρνει και δεν του φτάνουν -εσύ προτείνεις μείωση; Άσε που, αν περισσέψουν λεφτά στους φτωχοί, σιγά μην πάνε να ξεχρεώσουν! Θα αγοράσουν ένα κάρο μαλακίες και θα βρεθούν ακόμα πιο χρεωμένοι -έτσι όπως ακριβώς κάνουν τα τελευταία χρόνια! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου αγαπητό μου παιδί.
2.Ξεχρεώνει το κράτος τα χρωστούμενα από την τσέπη του και τα κρατάει λίγα-λίγα από τα μισθά των φτωχώνε.
Σχόλιο: Από τον προηγούμενο αντέγραψες και άλλαξες λίγο το συμπέρασμα για να μη σε πάρουν είδηση; Ρε πανίβλακα, αφού και το κράτος από τον τσιφούτη δανείζεται, πού θα βρει λεφτά να τον ξεχρεώσει; Ξαναπέρνα τον Σεπτέμβρη χωρίς τον κηδεμόνα σου, έτσι κι αλλιώς θα ξανακοπείς λόγω αντιγραφής.
3.Αφήνει το κράτος τον τσιφούτη και τον χοντρό να ψοφήσουν επειδή κάνανε μαλακίες και ανοίγει ένα δικό του μπακάλικο μαζί με μια κρατική τσιφουτερί για να βολευτεί ο κοσμάκης.
Σχόλιο: Κατ' αρχάς η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν ταιριάζει σε επιστήμονα παύλα άνθρωπο. Κατά δεύτερον, αν ψοφήσει το κεφάλαιο ποιος θα χρηματοδοτεί τους βουλευτές να βουλεύονται και τους υπουργούς να υποεργάζονται; Κατά τρίτον, είσαι παλιοκομμούνι και η ιστορία σε έχει καταδικάσει στο πυρ το
εξώτερον! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη που θα έχει τελειώσει η τουριστική περίοδος και θα ξαναλειτουργήσουμε τη Μακρόνησος, να δούμε τι θα κάνουμε με σένα.
4.Αγοράζει το κράτος ένα ολοκαίνουργο τεφτέρι, λευκό σαν αθώα περιστερά και το δίνει στον χοντρό. Δίνει κι ένα στον τσιφούτη για να μη γκρινιάζει. Και τους λέει «μην ανησυχείτε, εγώ είμαι εδώ -γράψτε κατά βούληση, εγγυώμαι εγώ τα λεφτά σας».
Σχόλιο: Να συλληφθεί πάραυτα ο γράψας την παραπάνω τούφα και να του απαγγελθούν επιτόπου κατηγορίες περιύβρισης αρχής, παρακώλυσης συγκοινωνιών, σύστασης συμμορίας καθώς και κατανάλωσης ψυχότροπων ουσιών εν ώρα μαθήματος.
Σύμφωνοι;
Στο ξεκίνημα της παγκόσμιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σύμπασα η ανθρωπότης προσκύνησε τον προφήτη Γκόρντον Μπράουν που είχε την έμπνευση να «δανείσει» χρήματα στις τράπεζες, βάζοντας πόδι στους διοικητικούς τους μηχανισμούς, προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Αυτό έγινε στην Αγγλία και οι ηγέτες των υπόλοιπων χωρών έσπευσαν να κάνουν το ίδιο.
Σήμερα όλο και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες μπερδεύονται στο άκουσμα του παραπάνω ονόματος. Η συνήθης αντίδραση είναι του στυλ «Μπράουν; Άι θινκ χι ιζ εν οβερεστιμέιτεντ πλέιερ -ΑΕΚ Αθενς σουντ νοτ ρινιού χις κόντρακτ! Παντελής Μπράουν ιζ φορ δε μπάζα άι τελ γιου». Κοντολογίς, όλο και περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν τη μαλακία του Γκόρντονα του Καφέ. Γιατί;
Διότι το πρόβλημα ήταν το πλεόνασμα παραγωγής που κυκλοφόρησε στην αγορά και η οικονομική αδυναμία των καταναλωτών να το απορροφήσουν. Πράγμα το
οποίο οδήγησε στην κυκλοφορία πλασματικού χρήματος μέσω του υπερδανεισμού. Που με τη σειρά του οδήγησε σε κατάρρευση των αγορών εφόσον το πλασματικό χρήμα δεν μπορεί με τίποτα να γίνει πραγματικό. Όταν έρχεσαι εσύ και λες ότι θα ρίξεις ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ, για να διορθώσεις την κατάσταση
-είσαι, το λιγότερο, μαστουρωμένος! Για περισσότερες πληροφορίες ξαναδιάβασε την απάντηση νο.4.
Μάλιστα ο δικός μας οικονομικός κεφάλας δεν άντεξε και το έσκασε το παραμύθι σε συνέντευξη τύπου. «Δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια που θα δώσουμε για την στήριξη των τραπεζών, απλώς θα εγγυηθούμε την χρηματοπιστωτική επάρκεια για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη», έτσι ακριβώς όπως στο λέω το είπε ο άνθρωπος! Μα φυσικά και δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια κύριέ Παραλογοσκούφη μου! Εσείς μέχρι χτες δανειζόσασταν από τις τράπεζες εκδίδοντας ομόλογα για να καλύψετε τους προϋπολογισμούς σας (το επιτρεπτό ετήσιο έλλειμμα στην Ε.Ε. είναι 3%, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε χρόνο τα κράτη-μέλη πρέπει να δανείζονται χρήματα για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους) -τώρα πως βρεθήκατε να δανείζετε τις τράπεζες; Τσου ρε λάκηδες!
Ξεκαθαρίζω -η λύση που προωθείται από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών για την αντιμετώπιση της κρίσης μοιάζει με συνταγή αλμπάνη γιατρού για την αντιμετώπιση του καρκίνου. «Από πού να πάρω αυτά τα φάρμακα γιατρέ μου;» «Μα δεν χρειάζεται να πάρετε τα φάρμακα αγαπητέ! Αρκεί να φάτε το χαρτί της συνταγής και θα γίνετε σίγουρα καλά!»
Ξεκαθαρίζω -μέχρι να ρεφάρει η αγορά τη χασούρα της, μέχρι δηλαδή να αντιμετωπίσουν τη ζημιά από το πλασματικό χρήμα, θα περάσουν πολλές αναποτελεσματικές νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου ακόμα και μέρα-μεσημέρι. Άρχισαν ήδη να κλείνουν τα παραρτήματά τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες, θα ακολουθήσουν εταιρείες ειδών εικόνας-ήχου, κινηματογραφικά στούντιο,
εταιρείες παροχής υπηρεσιών και ειδών ψυχαγωγίας και αναψυχής, τουριστικά καταλύματα. Με λίγα λόγια, η πολυτέλεια θα φάει πρώτη χώμα.
Ξεκαθαρίζω -άνθρωποι θα μείνουν στο δρόμο, προγράμματα ανεργίας θα αποτύχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και η αγορά θα υπολειτουργεί χειροτερεύοντας συνεχώς την κατάσταση.
Ξεκαθαρίζω -αυτή τη φάση οι γραμματιζούμενοι τη λένε «ύφεση». Και κουβαλάει στασιμοπληθωρισμό (υψηλό πληθωρισμό που δεν πέφτει με τίποτα), συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, μείωση των παραγωγικών διαδικασιών μέχρι τη στιγμή που .
Που;
Δεν θα αναλύσω το μαρξιστικό σενάριο, όπου το σύστημα καταρρέει μέσα στις αντιφάσεις του. Ξέρεις γιατί; Επειδή αυτό είναι το ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ σενάριο. Θα σου πω όμως για την άλλη προοπτική, αυτή που διδάσκονται οι οικονομολόγοι στο μάθημα της οικονομικής θεωρίας -όταν μελετάνε τα νεώτερα οικονομικά μοντέλα.
Για να ξεπεραστεί η ύφεση, έχει αποδειχτεί από την ιστορική εμπειρία ότι θα πρέπει να επέλθει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ. Μόνο
έτσι θα μειωθεί το αγοραστικό κοινό παράλληλα με τη (σε μεγαλύτερο βαθμό) μείωση της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα οδηγηθούμε σε αύξηση της αγοραστικής ικανότητας και, ακολούθως, αύξηση των τιμών. Μαγικό, έτσι;
Τι σημαίνει όμως «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»; Παραγωγικοί μηχανισμοί είναι οι εργαζόμενοι και τα μέσα παραγωγής (μηχανήματα, κτίρια κ.λ.π.) -να το ξεκαθαρίσω αυτό. Και πως καταστρέφονται; Πανεύκολα! Οι άνθρωποι-εργαζόμενοι σκοτώνονται μαζικά σε πεδία μαχών, τα εργοστάσια βομβαρδίζονται, οι οδικές αρτηρίες μεταφοράς εμπορευμάτων ανατινάζονται, η αεροπορία και το ναυτικό χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών . Χρειάζεται να σου πω κι άλλα για να καταλάβεις ότι η «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών» συνεπάγεται πόλεμο; Παγκόσμιο κατά προτίμηση, να μην κάνουμε διπλές και τρίδιπλες δουλειές -να ξεμπερδεύουμε με τη μία.
Ο μπακάλης δεν θα πάει στον πόλεμο γιατί έχει πλατυποδία, ο γερο-τσιφούτης επίσης δεν θα πάει, λόγω ηλικίας. Αλλά θα είναι εδώ όταν εσύ δεν θα γυρίσεις για να συνεχίσουν τις δουλειές τους με καλύτερες συνθήκες και έχοντας σβήσει τις συνέπειες των βλακωδών ενέργειών τους. Ο Καφές Γκόρντον δεν θα πάει στον πόλεμο λόγω στραβισμού, ο Σαρκοζί δεν θα πάει επειδή είναι προστάτης οικογενείας, η Μέρκελ θα το παίξει γυναίκα και δεν θα καταταγεί, ο Αμερικάνος Πρόεδρος δεν θα πάει επίσης -επειδή εκεί η θητεία είναι προαιρετική. Θα μείνουν πίσω να περιμένουν εσένα, να τους διευκολύνεις ψοφώντας σε κάποιον βομβαρδισμένο κωλότοπο για χάρη της σημαίας. Της δικής τους σημαίας -όχι της δικής σου, εσύ άλλωστε δεν έχεις. Επειδή και τη σημαία σου με υπερχρεωμένη πιστωτική την αγόρασες.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στο εξωτερικό δοκιμάζουν σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας
Tης Ξένιας Kουναλάκη / xkounalaki@kathimerini. gr
Το τελετουργικό στη σχολική ζωή έχει μεγάλη σημασία για τους μαθητές. Βοηθάει στην κοινωνικοποίησή τους, ενίοτε αποτελεί κίνητρο για να απολαμβάνουν το σχολείο. Αρκεί να μην παραμένει το ίδιο τα τελευταία πενήντα χρόνια και να εξελίσσεται μαζί με τις επιταγές των καιρών. Προσευχές, αγιασμός, παρέλαση, τιμωρία, αποβολή: οι ίδιες παρωχημένες έννοιες ανακυκλώνονται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τη στιγμή που σε ολόκληρο τον κόσμο η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευση γίνονται πεδίο πειραματισμών και δοκιμής νέων μεθόδων.
Σε σχολείο του Αμβούργου στη Γερμανία, τα μαθήματα δεν έχουν πλέον 45λεπτη διάρκεια και το κουδούνι δεν χτυπάει. Οι μαθητές καταπιάνονται με ένα θέμα κάθε εβδομάδα. Ψάχνουν τη γνώση σε βιβλία, γράφουν εργασίες και τις παρουσιάζουν μέσα στην τάξη. Οσοι δεν καταλαβαίνουν ζητούν πρώτα βοήθεια από τους συμμαθητές τους και στη συνέχεια, αν εκείνοι δεν μπορούν να λύσουν τις απορίες τους, καταφεύγουν στο δάσκαλο. Τα παιδιά παίρνουν πράσινες, κίτρινες ή κόκκινες κάρτες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους και στο τέλος της ημέρας συζητούν μέσα στην τάξη. Ο πιο ήσυχος μαθητής ανακηρύσσεται «βασιλιάς του ψιθύρου», φοράει χάρτινο στέμμα και απολαμβάνει τον τιμητικό τίτλο. Τα παιδιά ενθαρρύνονται να παίρνουν πρωτοβουλίες, να διατυπώνουν ερωτήσεις και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Οταν τελειώνει το μάθημα, ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής σημαίνει ότι όλοι οι μαθητές πρέπει να συγυρίσουν την αίθουσα. Στη διάρκεια του γεύματος, η δασκάλα διαβάζει ιστορίες.
Παρόμοιο είναι το κλίμα και στο πειραματικό γυμνάσιο του Χέντερσον, έξω από τη Μινεάπολη στις ΗΠΑ. Δεν υπάρχουν δάσκαλοι, ιεραρχία, κουδούνια, μαθήματα ούτε τοίχοι. Το περίεργο είναι ότι παρά το φιλελεύθερο πνεύμα του ιδρύματος, τα ποσοστά επιτυχίας στα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι μεγαλύτερα σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο.
Τα παραδείγματα των σχολείων στο Αμβούργο και το Χέντερσον είναι απλώς ενδεικτικά. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ιδανικά, απηχούν όμως την προσπάθεια των εκπαιδευτικών να προσαρμοστούν στο Zeitgeist, να προσεγγίσουν τα παιδιά όχι από τη θέση της αυθεντίας, αλλά να αναπτύξουν μία ισότιμη σχέση μαζί τους. Σε αντίθεση με τα ελληνικά σχολεία, όπου η παπαγαλία, o κομφορμισμός και ο... σωφρονισμός των μαθητών παραμένουν τα κυρίαρχα αιτήματα του συστήματος.
Δεκαπεντάχρονο παιδί αποβλήθηκε πρόσφατα από ιδιωτικό σχολείο των Αθηνών επειδή δεν αντιμετώπισε με τον δέοντα σεβασμό το Ολοκαύτωμα. Μπορεί τα αντανακλαστικά της διεύθυνσης του σχολείου να μαρτυρούν ιδιαίτερη ευαισθησία στο ζήτημα, ποιο είναι όμως το αποτέλεσμα της τιμωρίας αυτής; Πιθανότατα η εμπέδωση του αντισημιτισμού στον μαθητή και τους φίλους του. Δεν θα ήταν προτιμότερη μία συζήτηση στην τάξη γύρω το θέμα από την εύκολη λύση της αποβολής; Ή ακόμη καλύτερα η ανάθεση μιας ομαδικής εργασίας στους μαθητές για τα ναζιστικά εγκλήματα στη διάρκεια του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου;
«Μην αμφιβάλλετε, το μέλλον ανήκει στη χώρα που εκπαιδεύει καλύτερα τους πολίτες της», ανέφερε στην ομιλία του για τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, την περασμένη Τρίτη. Χρειάστηκε λιγότερες από 60 μέρες στον Λευκό Οίκο για να εξαγγείλει τις αλλαγές ο Ομπάμα. Στην Ελλάδα πάλι, ο κύριος Μπαμπινιώτης ζήτησε άλλους έξι μήνες...
..ευχαριστώ τους τεχνικούς του σχολικού δικτύου , για την αποκατάσταση του προβλήματος, και τους συναδέλφους που συμπαραστάθηκαν.
Πάντως μου μένει αυτή η πίκρα για το θέμα της αξιοπιστίας,της εμπιστοσύνης και της ..αντοχής του σκουλτζιαρ.
Αισθάνομαι πιο ασφαλής με το γκουγκλ αλλά θέλω και απαιτώ, το ίδιο ψηλά στάνταρ με το σχολικό δίκτυο.
Αν είναι και αυτό δημόσια υπηρεσία, σαν τον μέσο όρο των άλλων, καλύτερα να το κλείσουμε από τώρα γιατί υποθηκεύουμε το μέλλον του.
Σε αυτή την τεχνολογία αιχμής πρέπει να υπάρχει ο μέγιστος επαγγελματισμός και ελάχιστος ερασιτεχνισμός.Αν λειτουργεί πάλι όπως η εκπαίδευση, τουλάχιστο άστε με να κάνω συχνά μπακάπ!
Θα ξαναπάμε από τα μπλογκ στα μπλοκ (σημειώσεων ...)
...καταλαβαίνω ότι τα συναισθήματα δεν είναι ίδια αλλά η Κυριακάτικη βόλτα στο Σύνταγμα με γέμισε με απορίες για το εθνικοθρησκευτικό πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. μια εικόνα ,χίλιες σκέψεις...
Μετά από μια σχολική ένταση, αποφάσισα την τελευταία ώρα της Παρασκευής να την αφιερώσω στην συζήτηση. Επηρεασμένος από ένα άρθρο- του αφιονισμένου τελευταία με τα παιδαγωγικά, Ευγένιου Αρανίτση στην «Ε» - , διάβασα στα παιδιά (Β Λυκείου) αποσπάσματα που πίστευα ότι καταλάβαιναν , αρχίζοντας με το εξής:
Τα παιδιά δεν μας μιλάνε όχι διότι δεν τα ακούμε, όπως λέγεται και ξαναλέγεται, αλλά επειδή δεν τους απευθύνουμε καν τον λόγο. Μπορείς βέβαια να εισάγεις σ' ένα παιδί εντολές ή ιούς: «Έφαγες;» «Διάβασες;»: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, κι εκεί τελειώνει. Η ελευθερία, το περίσσευμα ανεξαρτησίας, απορροφήθηκε απ' το καλειδοσκοπικό φάσμα των λεγόμενων «επιλογών». Τα παιδάκια των Ελλήνων, τελευταία στον δυτικό κόσμο, έμειναν δίχως την ελευθερία τού να είναι σκλάβοι….
Ακόμα μερικά «δυνατά» αποσπάσματα από το κείμενο και μετά προσπάθεια να βρούμε τι μας φταίει. Η κατάληξη ήταν ότι τα παιδιά με θεωρούν μέρος του συστήματος που τα εχθρεύεται (άρα αντίπαλό τους)και δεν μπορούν να μου πουν τίποτα.
Το κουδούνι διέκοψε απότομα (με αντανακλαστικά μαθήματος) την συζήτηση, όπως διακόπτει και κάθε επιθυμία για καλή συνέχεια.
Βγαίνοντας απελπισμένος από την τάξη, ένοιωσα ότι τα παιδιά μας είναι υπερασπιστές του συστήματος πια, παρά το καθολικό όχι, χωρίς την δυνατότητα έκφρασης μιας προοπτικής.
Του συστήματος που τα θέλει χωρίς μόρφωση, χωρίς εκπαίδευση, για να τα χρησιμοποιεί σαν διαμαρτυρόμενους αμόρφωτους δούλους ή σαν ειδικευμένους προλετάριους απλά για την αναπαραγωγή του.
Ο εθνικός διάλογος θα σταθεί στο ρετουσάρισμα του περιεχόμενου της ίδιας εκπαίδευσης και όχι στο περιεχόμενο μιας καλύτερης μελλοντικής κοινωνίας.
Και όπως είναι «μπουρδέλο» τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι αστυνομίες, οι εφορίες , οι πολεοδομίες, τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες, τα υπουργεία, οι κυβερνήσεις, οι φυλακές, οι δρόμοι, οι πόλεις και όλη η χώρα, ο εθνικός διάλογος για την παιδεία θα γίνει και αυτός το «μπουρδέλο πολυτελείας» για να εξωραΐσει ειλημμένες αποφάσεις.
Δηλαδή το σπατουλάρισμα της ίδιας κατάστασης, των βολεμένων ενάντια στους σκεπτόμενους.
(πολλά από αυτά σήμερα τα βλέπω υπερβολικά, αλλά για λόγους συνέπειας, τα δημοσιεύω στο απελπιστικά αντιιντερνετικό μπλογκσκτζιαρ-παιδιά αμάν!να πάμε όλοι στο γκουγκλ;)
...από μια άποψη αν έχουμε να φάμε είμαστε ευτυχείς.
Από την άλλη αν έχουμε να διαλέξουμε τι να φάμε, και έχουμε οικολογική συνείδηση μοιάζει σαν χριστιανός, σαρακοστή, μπροστά σε φιλέτο.
Δηλαδή όσο πιο υγιεινά τρώμε, τόσο λιγότερο επιβαρύνουμε με διοξείδιο του άνθρακα τον πλανήτη, μιας και το "αποτύπωμα" κάθε φαγητού, το διοξείδιο δηλαδή που δημιουργεί σε όλη την διαδικασία παραγωγής του, είναι εντυπωσιακά ..ταξικό.
από τα λαχανικά..σωτηρία του πλανήτη μέχρι την μπριζόλα ...πυρηνική απειλή, η απόσταση είναι χαοτική.
λαχανικά στον ατμό με μακαρόνια για οικολόγους , κοτόπουλο και τυρί για αδιαφοροσυντηριτικούς μέχρι τους μπριζολοφάγους εχθρούς του κόσμου, τρώτε γνωρίζοντας αν σώζετε τον πλανήτη.
Ας υποθέσουμε ότι συνήθως ταξιδεύετε με το αεροπλάνο 4 φορές το χρόνο.
Έρχεται όμως κάποια επαγγελματική υποχρέωση και διπλασιάζει τον αριθμό των ταξιδιών σας. Η στατιστική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι διπλασιάστηκαν ή, με άλλα λόγια, αυξήθηκαν 100% οι πιθανότητες να πεθάνετε σε αεροπορικό δυστύχημα. Αν τύχει μάλιστα να κατοικείτε μονίμως στην Αθήνα και να εκλεγείτε καθηγητής, για παράδειγμα, στο πανεπιστήμιο της Αλεξανδρούπολης, το πράγμα παίρνει δραματική χροιά. Ως «ιπτάμενος καθηγητής» που πηγαινοέρχεται 3 - 4 φορές την εβδομάδα Αθήνα - Αλεξανδρούπολη , έχετε αυξήσει 200 ή 300 φορές τη μακάβρια πιθανότητα, ήτοι 20.000% ή 30.000%! Δεν είναι ναταξιδεύει κανείς. Χειρότερο και από κορώνα-γράμματα... Στην πράξη ωστόσο ο κίνδυνος παραμένει αμελητέος, είτε 1 είτε 200 φορές ετησίως ταξιδεύει κανείς με το αεροπλάνο. Οι αεροπορικές εταιρείες αυτό θα τονίσουν. Τι κάνουν όμως σε περιπτώσεις όπως αυτή οι ιατρικές εταιρείες; Αυτό που ξέρουμε και μαθαίνουμε όλοι κάθε μέρα από τα ανυποψίαστα Μ Μ Ε που εθελοντικά συμμετέχουν στις καμπάνιες της τρομολαγνείας: Χρησιμοποιούν πάντα την ποσοστιαία μεταβολή, αγνοώντας το πραγματικό μέγεθος, με σκοπό να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Άλλωστε, στις εντυπώσεις και μόνο βασίζεται ένα πολύ μεγάλο μέρος της θεοποιημένης «προληπτικής ιατρικής». Δημιουργείται έτσι μια τεράστια βάση επιχειρηματικής δράσης, ενώ οι άνθρωποι στην καλύτερη περίπτωση δεν θα ωφεληθούν, ενώ στη χειρότερη θα μπουν σε μεγάλες περιπέτειες υγείας. Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Σε δύο γυναίκες εμφανίστηκε καρκίνος του μαστού το έτος 2000 και πρόκειται να πεθάνουν και οι δύο από τη νόσο το 2010. Η μία από αυτές υποβάλλεται σε ετήσια μαστογραφία και χάρη σε αυτήν ανακάλυψε τον καρκίνο της το 2005. Η άλλη δεν υποβάλλεται σε μαστογραφία και ανακαλύπτει τον όγκο πολύ αργότερα, έστω το 2008. Όταν επέλθει το μοιραίο, η επιστήμη θα επισημάνει με ενθουσιασμό ότι η πρώτη γυναίκα έζησε 5 χρόνια μετά τη διάγνωση (με μαστογραφία) και η δεύτερη μόνο 2 χρόνια μετά τη διάγνωση (χωρίς μαστογραφία). Τα συμπεράσματα αυτονόητα - η μαστογραφία έδωσε 3 χρόνια ζωής. Στην πραγματικότητα, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, πρόκειται για χρόνια ταλαιπωρίας, άγχους, φόβου, χημειοθεραπειών, ακτινοβολιών και ακρωτηριασμών. Μα, θα διερωτηθεί κανείς, η θεραπεία στην οποία έχει νωρίτερα υποβληθεί η πρώτη γυναίκα δεν θα συμβάλει στο να ζήσει περισσότερο και καλύτερα; Όχι, είναιη απάντηση. Μελέτες στο πρόσφατο παρελθόν έδειξαν ότι η τελική έκβαση δεν εξαρτάται σημαντικά από το χρόνο διάγνωσης. Υπάρχουν όμως και χειρότερα... Ηθοποιοί, τραγουδίστριες, κοσμοπολίτες υπουργοί, διαφημιστικές εταιρείες, μοντέλα και τηλεπαρουσιάστριες, καθηγητές, χρηματοδοτούμενοι σύλλογοι και λοιποί συγκινητικά ενδιαφερόμενοι εκστρατεύουν κάθε τόσο εναντίον του καρκίνου του μαστού που «αποτελεί σύγχρονη μάστιγα των γυναικών, σε όλο και νεότερες ηλικίες». Συμβαίνει τίποτε από όλα αυτά; Όχι βέβαια. Τι συμβαίνει; Ας πούμε ότι σας καλεί κάποιος να μετρήσετε τα αιωρούμενα σωματίδια στην ατμόσφαιρα γύρω σας. Κοιτάζετε και δεν βλέπετε κανένα. Με ένα ειδικό ζευγάρι γυαλιά διακρίνετε περίπου 100. Τα γυαλιά βελτιώνονται και τότε διαπιστώνετε ότι είναι 1.000. Τι άλλαξε; Μπορείτε να ισχυριστείτε σοβαρά ότι από την πρώτη μέχρι την τρίτη παρατήρηση σας ο αριθμός των σωματιδίων... χιλιαπλασιάστηκε; Αυτό ακριβώς κάνει η Ιατρική, καθώς αυξάνονται οι μαστογραφίες και βελτιώνεται η διακριτική τους ικανότητα. Ανακαλύπτει όγκους που απλώς δεν μπορούσε να τους ανακαλύψει πριν. Έτσι, βγάζει το βολικό και συμφέρον συμπέρασμα ότι αυξάνονται, γίνονται επιδημία. Αυτό αυξάνει τον πανικό των γυναικών και τον αριθμό των διαγνώσεων και, τελικά, αυξάνει τις εισπράξεις και τις ιατρικές πράξεις. Μα, θα ρωτήσει κανείς, έστω κι έτσι, είναι κακό; Δεν είναι πιο χρήσιμο να ανακαλύψουμε έναν όγκο όταν έχει διάμετρο 1 εκ., όταν δηλαδή είναι ακόμα πολύ μικρός και πιο εύκολα αντιμετωπίσιμος; Όχι, είναι η απάντηση. Υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες (20%!) ο όγκος να υποχωρήσει από μόνος του και να εξαφανιστεί, χωρίς η γυναίκα να το αντιληφθεί ποτέ και χωρίς να νοσήσει από αυτόν. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλό, υψηλότερο από τα αποτελέσματα που μπορούμε να επιτύχουμε με οποιαδήποτε θεραπεία. Αν όμως η γυναίκα υποβάλλεται σε τακτικές μαστογραφίες, τότε ο όγκος που επρόκειτο να υποχωρήσει θα γίνει αντιληπτός και θα αντιμετωπιστεί σαν καρκίνος, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξέλιξη της υγείας της γυναίκας. Στο επόμενο τεύχος του popularmedicineθα ασχοληθούμε εκτενέστερα με το πολύ σοβαρό θέμα της χρησιμότητας της προληπτικής μαστογραφίας.
