η τηλεόραση βοηθάει τους μοναχικούς

θάλασσα

δεν είναι η ζέστη και η βαρεμάρα.
Είναι αυτό δέος που το μπλε του ουρανού σμίγει με το κάτω μπλε του νερού , αντε και μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα το απέναντι βουνό στον ορίζοντα.
Σαν χελώνες που επιστρέφουν, αποκαμωμένοι οι χομο χαίρονται το νερό με δικαιολογία τον καύσωνα.
Είναι ίδιο με το νερό το αμνιακό, λίγο πιο αχανές και ανεξερεύνητο.
Το δέος στα βαθιά να κοιτάς κάτω και να μη βλέπεις , να νοιώθεις αλλά να μη ξέρεις τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια σου.
Και αυτές οι ταινίες, τα σαγόνια του καρχαρία, η ανακόντα, σου φτιάχνουν περίεργες φαντασιώσεις που τις διώχνεις σαν μύγες από το φαί σου.
ή πάλι τα χιλιάδες πτώματα των αγνοουμένων από το τσουνάμι ή από τα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων που νοιώθω ότι κολυμπούν μαζί μου , με κοιτάνε και θέλουν να πουν ένα γειά , ένα αντίο ή ένα σώσε με.
οι τσούχτρες πάλι κάπου φοβισμένες με αποφεύγουν αλλά εγώ ο τυφλός αν τις ταράξω με λάθος κίνηση θα με ποτίσουν δηλητήριο , σταμπάροντάς με με ροζ γραμμούλες.
Για όλα αυτά μου αρέσει η Θάλασσα γιατί μου θυμίζει αγαπημένα χρώματα από το γαλάζιο της μέχρι το βαθύ της μαύρο.

μουντιάλ

Πολύχρωμοι λαοί στις ομάδες και στις κερκίδες.
Κάθε γλώσσα του κόσμου συναπαντιέται στο "γκολ" μαζί με την χαρά, την αγωνία αλλά και την προσδοκία, έστω και στο ενενήντα να γίνει το 3-0, 3-4 ξεπερνώντας κάθε γνωστό θαύμα.
Οπαδοί ακόμα και ομάδων λαών, που δεν ξέρουμε την ιστορία ή την γεωγραφία τους.
Πως το παιχνίδι συναντιέται με την πανανθρώπινη ειρήνη, πως το γκρέμισμα των τειχών , βάζει τους οπαδούς του Μπιν Λάντεν ή του Μπλερ ή του Μπους την ίδια ώρα στην ίδια χώρα, στην ίδια μοίρα.
Παρά τη φασαρία , παρά τους χούλιγκαν, θα ήταν καλύτερα ο κόσμος να έπαιζε μόνο μπάλλα.
Θα ήταν καλύτερα να είχε ηλεκτρικό ρεύμα,τηλεόραση , καναπέ, πίτσα, μπύρα και σπίτι με ειρήνη , να απολαμβάνει το μουντιάλ, όλος ο κόσμος.
έξω από τις ψευδαισθήσεις μας...

χιόνια το καλοκαίρι...

...μας θυμίζουν ότι νοιαζόμαστε περισσότερο για αυτά που δεν πρέπει και καθόλου για αυτά που πρέπει.
Το περιβάλλον μας, μας νοιώθει ξένους και προσπαθεί να σωθεί από εμάς, καθώς μας απομακρύνει από κοντά του.
Σε αυτή την πορεία τα πλούτη είναι ανίσχυρα σαν τα αντηλιακά στο σκοτάδι.
Τα βαριά χρυσαφικά σε βυθίζουν στην πλημμύρα, η φαιδρή γκαρνταρόμπα ανίσχυρη μπροστά στις λάσπες.
Και το απαστράπτον όχημα αποκλεισμένο στον πανικό του χάους χρησιμεύει μόνο για φέρετρο.
Τυχεροί οι κουρελήδες που μπορούν να βλέπουν τον κόσμο να αλλάζει γνωρίζοντας ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

το χαμόγελο το έχεις, το χαμόγελο το προκαλείς

μια μικρή κίνηση, ένα σχόλιο ή μια ματιά αποδεικνύουν την ανθρώπινη ικανότητα επικοινωνίας.
Άν όλα αυτά γενούν ένα χαμόγελο σε σένα ή στον άλλο αυτό είναι επιτυχία.
Αν το γενούν και στους δύο ταυτόχρονα μπορεί να είναι από χαρά μέχρι έρωτας...
Φαντάσου να χρειαζόσουν και λόγια για να περιγράψεις τα συναισθήματα.
Όλος ο κόσμος θα γέμιζε ποιητές.
Και αναγνώστες.

άλεξ

Ο δημοσιογράφος του άλφα έπαιρνε συνέντευξη από έναν, από τους δωδεκάχρονους που φέρονται ότι σκότωσαν τον Άλεξ.
Μόλις έκλεισα την τηλεόραση γεμάτος αηδία.
Αηδία, γιατί ο κανίβαλλος δεν τόλμησε ποτέ να ρωτήσει τον Μπους, πως δολοφονεί τα παιδάκια στο Ιράκ.Ούτε το εύκολο δυτικό κέρδος πως δολοφονεί τα παιδάκια από πείνα στο Κογκό.
Αλλά όλοι αυτοί που φτιάχνουν τα παιδάκια δολοφόνους , έτοιμα για τις κρετομηχανές του πολέμου ή της τιβι, κλαίνε παρακολουθώντας τα μηχανάκια της τηλεθέασης αν το δικό τους κανάλι πουλάει περισσότερο φρίκη από το διπλανό ή όχι.
Φοβάμαι όμως και όλους αυτούς που δεν έκλεισαν την τηλεορασή τους .
Νεκρόφιλοι παιδεραστές που μένουν αμέτοχοι, αλώβητοι και ατιμώρητοι.

αναμονή

αν όλα αυτά ήταν σε χαρτί θα είχαν την ελπίδα να παλιώσουν, να κιτρινίσουν,να πεταχτούν, να καούν, να διαβαστούν.
τώρα το μελλον τους είναι 0101010101010101010101..... και ποιός ξέρει τι.
έχασε η γραφή την ιστορική της προοπτική ή περιμένει στη γωνία την παγκόσμια διακοπή ενέργειας;
Τότε όποιος έχει φροντίσει να σώσει ένα μολύβι θα γράψει την νέα ιστορία στα μάρμαρα του κόσμου.

επέτειος

Καλό μήνα...
Σαν σήμερα σταμάτησε το τριήμερο των λεηλασιών στην Κωνσταντινούπολη το 1453.
Ο Στρατός του Μωάμεθ μάζεψε την αμοιβή, από το τριήμερο πλιάτσικο, για την κατάκτηση της πόλης και άρχισε το μέτρημα τι πρόφτασε ο καθένας να αρπάξει.
Η επέτειος θα ήταν σημαντικότερη αν αντί για χρόνια χρησιμοποιούσαμε την μονάδα ΠιΒι ίση με 55,3 χρόνια.
Τότε θα είχαν περάσει μόλις 10 ΠιΒι,και η επέτειος της ησυχίας μετά την άλωση, θα προκαλούσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον.