28η Οκτώβρη 2010

τα ίδια και τα ίδια

ραγιάδες, ραγιάδες

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr

Ακόμη τούτο το φθινόπωρο ραγιάδες, ραγιάδες κι αν δεν αντιδράσουμε δραστικά να γίνει το σεφέρι..., πολύ φοβάμαι ότι ακόμη κι αν το πράξουμε αργότερα θα είναι πολύ αργά.

Αυτή η εκτίμηση προκύπτει και από ένα κείμενο του 1792 με τίτλο «Η εγκαθίδρυση του δεσποτισμού», του μεγάλου γάλλου επαναστάτη Ζαν Πολ Μαρά, που αναφέρεται στην αξιοποίηση των κρίσεων από τους κυρίαρχους και στην καθυστερημένη λαϊκή αντίδραση στα καταστροφικά μέτρα που παίρνουν οι κυβερνώντες για την αντιμετώπισή τους, το οποίο ας μου επιτραπεί να παραθέσω ως έξοχο δείγμα επικαιρότητας κλασικών επαναστατικών κειμένων.

Γράφει λοιπόν ο Μαρά: «Μερικές φορές ο ηγεμόνας, για να επιβουλευτεί την ελευθερία περιμένει τη στιγμή της εκδήλωσης μιας ανησυχητικής κρίσης, που έχει προετοιμάσει ο ίδιος· τότε, με το πρόσχημα της φροντίδας για τη σωτηρία του κράτους προτείνει καταστροφικά μέτρα, που τα καλύπτει με το πέπλο της αναγκαιότητας, του κατεπείγοντος, των περιστάσεων, της κακοδαιμονίας των καιρών. Εγκωμιάζει την αγνότητα των προθέσεών του, εκφωνεί μεγάλα λόγια για την αγάπη του δημοσίου συμφέροντος, διαλαλεί τη μέριμνα της πατρικής του αγάπης. Κι αν δει ότι υπάρχει δισταγμός για να γίνουν δεκτές οι προτάσεις του, βάζει αμέσως τις φωνές: Πώς, δεν θέλετε; Ε, τότε βγείτε μόνοι σας από την άβυσσο! Κανείς δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί, κι ο καθένας αφήνεται στο έλεος των πραγμάτων, παρ' όλο που δεν έχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό που κρύβουν τα μέτρα αυτά, όπου κάτω από το όμορφο περίβλημα βρίσκονται τα πιο μοχθηρά σχέδια. Η παγίδα αποκαλύπτεται όταν δεν υπάρχουν πλέον χρονικά περιθώρια για να αποφευχθεί: τότε ο λαός σαν το λιοντάρι που πέφτει μέσα στα δίχτυα κρυμμένα κάτω από τα φυλλώματα, παλεύει για να τα σπάσει και το μόνο που καταφέρνει είναι να μπλέκεται περισσότερο».(1)

Πολύ φοβάμαι ότι μια τέτοια προοπτική δεν είναι καθόλου απίθανη και σήμερα. Αν όπως υπογραμμίζει ο Ρουσό ναι μεν «η βία είναι εκείνη που δημιούργησε τους πρώτους σκλάβους, η δειλία τους όμως (είναι εκείνη) που διαιώνισε τη σκλαβιά»(2), αν όπως έλεγε ο Χιουμ, είμαστε σε τέτοια κατάσταση που έχουμε «εθιστεί τόσο έντονα στην υπακοή και την υποταγή που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν να πληροφορηθούν περισσότερα για την προέλευση ή την αιτία της, παρά όσο για τις αρχές της βαρύτητας, της αδράνειας ή για τους γενικούς νόμους της φύσης»,(3) αν όπως έγραφε ο Λένιν, έχουμε να κάνουμε με «ευχαριστημένους σκλάβους που απαρνούνται την ιδέα της εξάλειψης της σκλαβιάς»,(4) αν όπως έγραφε σε ένα άλλο κείμενό του ο Μαρά, έχουμε μετατραπεί σε ανθρώπους δειλούς και διεφθαρμένους ...πρόθυμους να ξεπουληθούν, σε ανθρώπους που μπορεί να αναγνωρίσουν τον εαυτόν τους στις σάτιρες του Ιουβενάλη, (5) αν έχουν καταφέρει να μας μετατρέψουν σε ένα λαό «αμαθή, ελαφρύ επιπόλαιο (...) μεγαλωμένο μέσα στο φόβο την υποκρισία, τη δολιότητα, το ψέμα, αναθρεμμένους μεσ' στην ευελιξία, την ίντριγκα, την κολακεία, την τσιγκουνιά, την αισχροκέρδεια», αν όπως γράφει ο αναρχικός Ιταλός Ερίκο Μαλατέστα, δεν αποβάλουμε εκείνα τα «προβατίσια ένστικτα και συνήθειες τα οποία (μας) χάραξαν στο μυαλό ολόκληροι αιώνες σκλαβιάς»,(6) τότε είναι πολύ πιθανόν αντί μιας μαζικής λαϊκής αντίδρασης στα μέτρα κατά της κρίσης να βρεθούμε σε μια κατάσταση σαν κι εκείνη που περιγράφει στο πρώτο κείμενο που παραθέσαμε ο Μαρά.

Σε μας εναπόκειται να αποδείξουμε το αντίθετο.

Και να μην ξεχνάμε ότι, όπως λέει και ο ποιητής, «εγώ κι εσύ και τα εκατομμύρια τιποτένιοι σαν και σένα και σαν εμένα.

Υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί εμείς κρατάμε μες στα ένοχα παράφορα τούτα χέρια τις τύχες του κόσμου. Να το θυμάσαι αυτό».(7)

(1) Από το βιβλίο Οι αλυσίδες της σκλαβιάς, εκδ. έτος 1ο της Δημοκρατίας, στο Μαρά, Σεν-Ζιστ, Ροβεσπιέρος - Κείμενα, Επιλογή-Μετάφραση-Προλογικά: Μάριος Βερέτας, Σύγχρονη Εποχή, 1989, σελίδα 69.

(2) Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Το κοινωνικό συμβόλαιο, Εκδόσεις Δαρέμα 1957, σελίδα 47.

(3) David Hume, Essai sur le contrat primitive, traduction anonyme du XVIIIeme siecle, Amsterdam, J. Η. Schneider editeur, 1752.

(4) Λένιν, Μαρξισμός και ρεφορμισμός, Απαντα, τόμος 24, σελίδα 2.

(5) Από τον Φίλο του Λαού, Νο 539, 27 Αυγούστου 1791, στο Μαρά, Σεν-Ζιστ, Ροβεσπιέρος - Κείμενα, ό.π., σελίδες 104-105.

(6) Ερίκο Μαλατέστα, Χωρίς εξουσία, Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 76.

(7) Τάσος Λειβαδίτης, από τη «Συμφωνία αριθ. 1» 1957.

από την Ε 17-10-2010

τα μαυρίσματα δικά μου
η φώτο  προσθήκη γιατί πάει...

ΠΒ

Κορκονέας:ο τελευταίος βάρβαρος;

Καθώς η ψυχή του Αλέξανδρου πλανιέται ανάμεσα στα σπασμένα μπουκάλια,τους βαμμένους τοίχους και τις στρογγυλές πέτρινες μπάλες των Εξαρχείων, η Άμφισσα μας έδωσε τη λύση της ηθικής ικανοποίησης για τον φόνο του.
Ο δυστυχισμένος μπάτσος που τον σημάδεψε, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε θα μείνει όλη την υπόλοιπη παραγωγική ζωή του στη φυλακή περιμένοντας τη λήθη και την έκτιση των 1ή 2 τρίτων της ποινής του για να βγει υπό όρους έξω.
Οι ηθικοί αυτουργοί,αυτοί που εξοπλίζουν την αστυνομία και την διαπαιδαγωγούν σαν φύλακα της άρχουσας τάξης και των οικονομικών της συμφερόντων, θα συνεχίσουν ελεύθεροι , να διαπαιδαγωγούν και να χτίζουν γύρω τους το αστυνομικό κράτος, προστάτη των μνημονίων τους.
Οι υπόλοιποι θύτες και θύματα μαζί θα ζούμε ανακατεμένοι, καθώς θα αρπάζουμε τη τσάντα της γριούλας για να βγάλουμε την πρέζα μας, θα μας αρπάζουν το πορτοφόλι για να φάνε μια μπουκιά ψωμί,θα κλέβουμε τα ρούχα από τη μπουγάδα να ντυθούμε, θα μας παίρνουν το κασετόφωνο από το αυτοκίνητο να το πάνε σε μουσείο.
Οι ίδιοι αγγελικά πλασμένοι της κοινωνίας θα βάζουν υποψηφιότητα στις εκλογές, να δουν το τάλεντ σόου των κοπαδιών των ψηφοφόρων, της ψυχοφθόρας Δημοκρατίας, ή θα πίνουν εις υγεία των κορόιδων τα λεφτά από τις μίζες ,τα φακελάκια και τα κομμένα πόδια των διαβητικών.
Ο παραδειγματισμός από τη δίκη του Κορκονέα (και του φίλου του, του άστοχου), λειτουργεί ήδη εκδικητικά για τα επόμενα θύματα.
Τα πτώματα στη Μαρφιν ψήνονται ακόμα,το Αφγανόπουλο πετάει πάνω από τα σκαλιά της Δημόσιας επιχείρησης κομματιασμένο,η Κούνεβα είναι ήδη ολομόναχη.
Το δίκαιο λειτουργεί μόνο για τον Χριστοφοράκο,τον Εφραίμ, τον Τσουκάτο , τον Μαντέλη,τον Βουλγαράκη, τόσους λησμονημένους και τις κυβερνήσεις τους.Οι ίδιες λειτουργούν σαν τους έμπορους ναρκωτικών που "δίνουν" ένα θύμα για να γλυτώνουν τα υπόλοιπα φορτία και να καταλαγιάζει ο πανικός.
Ο Βάρβαρος Κορκονέας είναι λοιπόν στη φυλακή.
Τι θα γίνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;
Μην ανησυχείς.
Ο επόμενος βάρβαρος είναι ήδη εδώ!
ΠΒ

βρωμάνε τα χνώτα σου υγεία!

Αφού το μάθανε
τα χάμστερ και οι Κινέζοι

 θα με αφήνεις αγάπη μου
να το βάζω στη σαλάτα; 

Κρεμμύδι εναντίον κακής χοληστερόλης(και άλλων πολλών)

ΛΟΝΔΙΝΟ Το ταπεινό κόκκινο ξερό κρεμμύδι, το οποίο αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά των πιάτων της μεσογειακής κουζίνας, βοηθά στην απομάκρυνση της «κακής» LDL χοληστερόλης από τον οργανισμό, ενώ παράλληλα συντελεί στη διατήρηση της «καλής» ΗDL χοληστερόλης που αποτελεί «ασπίδα» ενάντια στις καρδιοπάθειες.

Άννα μου, θα μας τρελάνεις στη γιορτή μας;

Πρωί πρωί πήρα το μήνυμά σου,για τη μέρα του εκεπαιδευτικού, κι αναθάρησα.
Αισθάνθηκα κι εγώ δάσκαλος με «Δ» ενδιάμεσο τουλάχιστο ,και κίνησα την ανηφόρα των τριών ορόφων για το Βήτα ένα.
Σκέφτηκα ότι σε λίγα χρόνια  (Νι παραγοντικό ή ν!) που χρειάζομαι να βγω στη σύνταξη , θα μου είναι δύσκολο να κουβαλώ στα σκαλιά τον καθετήρα αλλά το ξεπέρασα, γιατί πάντα κάτι καινούργιο βρίσκει η τεχνολογία.
Κάπου μάλιστα διάβασα για διαδραστικές πάνες βρακάκι, που θα ξεφορτώνουν σε θύρα γιου ες βγει (USBgei),προσφορά κι αυτή του ΕΠΑΦΟΥ σε τιμή γνωριμίας .

Απολυτήριο για όλους!

Η κατάργηση της βάσης του 10,δημιούργησε τις προϋποθέσεις να σπουδάσουν όσοι θέλουν σε ΑΕΙ ΤΕΙ , με προδιαγραφές ακόμα και «λευκής κόλας».

Όσο ισχύει αυτό το καθεστώς,μετά και το «ξεκατίνιασμα» των πανεπιστημίων από τον πρωθυπουργό στους Δελφούς,νομίζω ότι είναι ηθική υποχρέωση πια το απολυτήριο του Λυκείου να δοθεί σε όλους τους μαθητές της Γάμα Τάξης.