χρόνια πολλά

Η νόσος των «λειτουργικά αναλφάβητων» παιδιών...

24/12/2009-Καθημερινή

 

Η νόσος των «λειτουργικά αναλφάβητων» παιδιών εξαπλώνεται

 

Του Σπυρου Γιανναρα

Η υπέρμετρη αγωνία των στελεχών των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης να διασφαλίσουν την πελατεία του μέλλοντος (τους) δεν είναι καινούργια. Πέρυσι το καλοκαίρι οι εφημερίδες πέραν του Ατλαντικού ασχολήθηκαν αρκετές μέρες με το πόρισμα έρευνας της αμερικανικής τράπεζας επενδύσεων Morgan Stanley για τη σχέση των εφήβων με τα ΜΜΕ, το οποίο αποπειράθηκε να δρέψει δάφνες απόλυτης αξιοπιστίας, καθώς το είχε συντάξει 15χρονος από το Λονδίνο.

Το αφυές πόρισμα (που ωστόσο θεωρήθηκε εξαιρετικά ρηξικέλευθο) προκάλεσε χιονοστιβάδα νέων σχετικών πορισμάτων, το οποίο συναγωνίζονται στην πιστότητα της αποτύπωσης της σχέσης των 15άρηδων με τα ΜΜΕ.

Ελάχιστη, ωστόσο, σημασία έχει σε ποια οθόνη επιλέγουν οι έφηβοι να ξοδέψουν τον χρόνο τους. Αν δηλαδή είναι εκείνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή ή της παιχνιδομηχανής τους. Τέτοιες αγωνίες έχουν μόνο τα μεγαλοστελέχη των πολυεθνικών που ιδρώνουν για να «πιάσουν» σαν τα ποντίκια στη φάκα, τους εν δυνάμει (διαφεύγοντες) πελάτες μέχρι 40 ετών, και κυρίως τους εφήβους. Ενώ όμως η εμπορική τους αγωνία γίνεται αισθητή σε όλο το φάσμα των ΜΜΕ, οι ανησυχητικές επιπτώσεις της προσκόλλησης των παιδιών στις οθόνες δεν φαίνεται δυσκολεύουν τον ύπνο κανενός. Κι όμως το διακύβευμα του αυξανόμενου ποσοστού των οιονεί «λειτουργικά αναλφάβητων» παιδιών δεν είναι άλλο από την ποιότητα της ίδιας τους της ζωής.

Ενας λοιπόν από τους κρίσιμους στόχους της δεκαετίας, τον οποίον η Ε.Ε, είχε θέσει το 2000 ήταν η μείωση του ποσοστού των 15άρηδων που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην κατανόηση ενός κειμένου, τουλάχιστον κατά 20%. Οπως, όμως, προκύπτει από τα στοιχεία που δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα «La Croix» το ποσοστό αυτό που κυμαινόταν στο 21,3% το 2000, ξεπέρασε το 26% το 2006. Το δε ποσοστό των εφήβων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ανάγνωση ανήλθε από το 15,2% στο 21,7%. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ευρωπαίου επιτρόπου, αρμόδιου σε θέματα εκπαίδευσης, Μάρος Σέφκοβιτς, η αύξηση του ποσοστού των παιδιών που ερχόμενα σε επαφή με ένα κείμενο δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι διαβάζουν που ανιχνεύθηκε στις αναπτυγμένες τεχνολογικά χώρες όπως τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη.

Το ποσοστό αυτό σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία ξεπερνάει το 25%. «Στη Βόρεια Ευρώπη αντίθετα (Ολλανδία, Δανία ή Πολωνία) κυμαίνεται στο 15%. Στη Σκανδιναβία όμως, όποιος δεν ξέρει να διαβάζει αποκλείεται από την αγορά εργασίας και περιθωριοποιείται. Κάτι που δεν συμβαίνει ακόμα στη Νότια Ευρώπη», προσθέτει ο κ. Σέφκοβιτς.

Αν δε, κανείς προσθέσει σε αυτές τις από κάθε άποψη οδυνηρές διαπιστώσεις, την ιδιαιτερότητα του ελληνικού -τουλάχιστον δυσλειτουργικού- εκπαιδευτικού συστήματος της κατάληψης και της αποχαυνωτικής αποστήθισης τις χρόνιες αναπηρίες που έχουν παροπλίσει το κράτος, θα πρέπει μάλλον να αρχίσει να αναρωτιέται για τις δυνατότητες επιβίωσης του ελλαδικού κρατιδίου.

Αφηρημένη πολυφαγία και παχυντική... δροσιά

Οι ποσότητες κάθε είδους σνακ, αναψυκτικών και φαγητών που καταβροχθίζουμε κάθε μέρα έχουν πολύ λίγη σχέση με την πείνα ή τη δίψα μας, και εξαρτώνται άμεσα με το τι βρίσκεται πρόχειρο, μπροστά μας...

Ερευνά και γράφει η ΑΓΛΑΪΑ ΚΡΕΜΕΖΗ από την Ελευθεροτυπία

«0 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας της ιατρικής. Εντούτοις είναι ο αιώνας της αλλαγής συμπεριφοράς. Η ιατρική εξακολουθεί να πραγματοποιεί θεμελιώδεις ανακαλύψεις που καταπολεμούν τις αρρώστιες. Έχει γίνει κατανοητό, όμως, ότι μόνο αλλάζοντας την καθημερινή συμπεριφορά τους θα κατορθώσουν οι άνθρωποι να απολαύσουν ποιότητα ζωή5 και υγεία μέχρι τα βαθιά γεράματα», παρατηρεί ο Brian Wansink κάπου στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου του «Mindless eating» (Τρώγοντας Αφηρημένα).

Ο Wansink δεν είναι διαιτολόγος, ούτε γιατρός, αλλά οικονομολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell, και το βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πέρσι αθόρυβα, συζητιέται τώρα σε εφημερίδες, περιοδικά, συνέδρια και στα ειδικά ιατρικά έντυπα των ΗΠΑ. Ο 46χρονος καθηγητής έκανε μια σειρά πολύ ενδιαφέροντα πειράματα. Για παράδειγμα, έδωσε στους θεατές ενός σινεμά στα περίχωρα του Σικάγου κουτιά με μπαγιάτικο ποπκόρν. Όλα τα κουτιά ήταν σημαντικά μεγαλύτερα από τα συνήθη που αγοράζουμε, και κάποια ήταν πράγματι τεράστια. Το ποπκόρν ήταν τόσο μπαγιάτικο, που έτριζε καθώς το έτρωγες. Οταν οι θεατές βγήκαν από το σινεμά, ο Wansink ζύγισε τα κουτιά και ότι είχε απομείνει μέσα.

Βρέθηκε, λοιπόν, ότι εκείνοι που πήραν τα τεράστια κουτιά έφαγαν κάπου μιάμιση φορά περισσότερο μπαγιάτικο ποπκόρν από εκείνους που είχαν μικρότερα κουτιά. Ανάλογα πειράματα έκανε και με εθελοντές οι οποίοι καλούνταν να φάνε ντοματόσουπα από ένα πιάτο που αυτόματα ξαναγέμιζε, με κάποιο σωλήνα στο κάτω μέρος του. Κι αυτοί έφαγαν πολύ περισσότερη σούπα από όση συνήθως τρώει ένας κανονικός άνθρωπος.

Τα πειράματα αυτά, και άλλα αντίστοιχα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ποσότητες που καταβροχθίζουμε κάθε μέρα έχουν λίγη σχέση με το πόσο πεινάμε και εξαρτώνται άμεσα με το τι βρίσκεται μπροστά μας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του καθηγητή, οι περισσότεροι Αμερικανοί τρώνε κάπου 200 θερμίδες επιπλέον κάθε μέρα, παρασυρόμενοι και από τις τεράστιες μερίδες που προσφέρονται στα κάθε λογής εστιατόρια, χωρίς καν να το πάρουν χαμπάρι. Και μόνο όταν δεν μπορούν πια να κουμπώσουν το παντελόνι τους, συνειδητοποιούν ότι έχουν παχύνει...

Καλά θα ήταν αυτή η τελείως παράλογη αφηρημένη πολυφαγία να χαρακτήριζε μονάχα τους πληθωρικούς Αμερικανούς. Δυστυχώς, όμως, έχει πλέον εξαπλωθεί παντού στον «πολιτισμένο» κόσμο. Οι κάθε λογής λιχουδιές που προσφέρονται για να τις μασουλάμε μπροστά στην τηλεόραση, στο γραφείο και στο δρόμο έχουν αυξήσει σημαντικά το μέσο βάρος των ανθρώπων σε όλη την υφήλιο. Και τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα διαθέτουν τώρα θέση για μεγάλο ποτήρι με αναψυκτικό και δεν βλέπει κανείς πλέον μόνο στις ΗΠΑ τους οδηγούς να μασουλούν ακατάπαυστα και να πίνουν αναψυκτικά από κάτι τεράστια ποτήρια καθώς περιμένουν εγκλωβισμένοι στην κίνηση. Τα κάθε είδους γλυκερά δροσιστικά ποτά, που τόσο τα συνηθίσαμε κι εμείς, είναι στην πλειονότητα τους γεμάτα ζάχαρη και το καθένα προσθέτει εκτός από «δροσιά» και θερμίδες όσες περίπου και μια ολόκληρη πλάκα σοκολάτα...

Μετά την επιτυχία του βιβλίου του, ο Brian Wansink αναλαμβάνει και ρόλο συμβούλου, βοηθώντας όσους θέλουν να βελτιώσουν τις διατροφικές τους συνήθειες. Αυτός και μέλη της ομάδας του επισκέπτονται τις κουζίνες σπιτιών και κοιτάζουν ψυγεία και ντουλάπια. Μεγάλα μπουκάλια με δημοφιλή αναψυκτικά στο ψυγείο, στην κατάψυξη παγωτά σε υπερμεγέθεις συσκευασίες ή ντουλάπια γεμάτα μπισκότα, κουλουράκια, τσιπς, γαριδάκια και άλλα τέτοια πολυεπεξεργασμένα σκουπιδοτρόφιμα, και καθόλου φρούτα, λαχανικά ή άλλα υλικά, που δείχνουν ότι στο σπίτι μαγειρεύεται κανονικό φαγητό κάθε μέρα, δείχνουν ότι οι ιδιόκτητες βρίσκονται σε τελείως λάθος δρόμο.

Φαντάζομαι ότι θα το βλέπετε κι εσείς, αντικρίζοντας τα καρότσια του σουπερμάρκετ στην ουρά για το ταμείο. Όσο περισσότερα μισομαγειρεμένα και έτοιμα πιάτα, τσιπς, αλλαντικά και μπουκάλια με γλυκερά ποτά περιέχει το καλάθι, τόσο μεγαλύτερη είναι η διάσταση της μέσης εκείνου που το σπρώχνει...

ένας χρόνος μετά....

τι έχει μείνει και τι έχει γίνει...

Το ψυχόδραμα ξεπερνάει την πραγματικότητα και το βολικό δράμα αφήνει το αυγό του φιδιού να εκκολάπτεται.

Το μνημόσυνο παίρνει την θεολογική του διάσταση  και εξαφανίζει τα αίτια, θεοποιώντας τις αφορμές.

Η μαθητική εξέγερση δίνει τη θέση της στην κοινωνική άμυνα απέναντι στους κουκουλοφόρους και ο αυταρχισμός γύρω από το αστυνομικό καθεστώς, στοχεύει στις κακές επιλογές των αστυνομικών.

Όλα καλά στη σιλωάμ της νέας κυβέρνησης , μια νέα τάξη δημιουργείται που θα απολυμαίνει παντού το κακό με την ευκολία του αντισηπτικού απέναντι στη γρίππη.

Οι Αλέξηδες αυτής της χρονιάς που παραδέρνουν στην Αμάθεια, στην Ανεργία, στην Αφασία και στο Αδιέξοδο ψάχνουν να βρουν το όργανο να τους σκοτώσει αληθινά, για να γίνουν ορατό πρόβλημα.

Γιατί οι γενικότητες, εδώ και καιρό, έπαψαν να ορίζουν τους κανόνες.

(άλλη μια επέτειος λοιπόν μετά τον Πέτρουλα, τον  Τεμπονέρα, την Κούνεβα και όλους τους ξεχασμένους για αιτήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν, περιμένοντας να τα ξαναανακαλύψουμε)

παρακολουθώντας την υπουργό....

....μαζί με μια τυχαία τάξη από το Λύκειο Λίμνης.

Το ενδιαφέρον των παιδιών σκόρπιο και αποσπασματικό,  μαζί με τα κολλήματα της απ' ευθείας δοκιμαστικής μετάδοσης από το sch.gr.

Το ενδιαφέρον το δικό μου στις κοινές αντιδράσεις των παιδιών όλων των σχολείων, στα θέματα αυθαιρεσίας,κόντρας και βαριεστιμάρας.

Μέσα σε ένα σχολείο που δεν αλλάζει, που οι κυβερνήσεις το χαζεύουν και το χαϊδεύουν, που το εκπαιδευτικό όραμα εναλλάσσεται και αυτό με το εκπαιδευτικό δράμα της συνήθειας των πραγμάτων.

Έτσι είναι, έτσι τα βρήκαμε , εμείς θα τα αλλάξουμε ;

Όταν το μέλημα των δασκάλων και των παιδιών είναι κοινό , το πότε θα σχολάσουμε όλοι , η ανοικοδόμηση της παιδείας ακολουθεί την τηλεοπτική πεπατημένη.

Όλοι εμπρός για την άνοδο της βραδινής ζώνης. Από τον καναπέ.

το μέλλον της παιδείας στην οικονομική κρίση...

...από το παρόν των διπλανών μας.

......από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 8/11/2009

Κλείνουν σχολεία

Ενας από τους στόχους του προγράμματος είναι η «μεγιστοποίηση»: Είναι ολοφάνερο, όμως, ότι πρόκειται για το κλείσιμο κάποιων σχολείων... Εκατό από τα χίλια ιδρύματα που διαθέτει η χώρα. «Είναι τραγική, και σίγουρα διόλου δημοφιλής απόφαση. Οι τοπικές κυβερνήσεις έκαναν μέτωπο εναντίον του υπουργείου, στη Ρίγα, για να προστατεύσουν τα σχολεία τους, αλλά δεν μπόρεσαν να πετύχουν και πολλά πράγματα. Για τα χωριά που έχουν πληγεί είναι η αρχή του τέλους, γιατί όταν κλείνει ένα σχολείο οι οικογένειες φεύγουν, τα μαγαζιά κλείνουν. Και φυσικά, θα εγκαταλείψουν το σχολείο τα πιο φτωχά παιδιά, που δεν θα έχουν να πληρώσουν το εισιτήριο του λεωφορείου για να πάνε στο πιο κοντινό σχολείο, ούτε βεβαίως το οικοτροφείο, αν πρέπει να μείνουν εκεί...», λέει αναστενάζοντας η Ζούκοφσκα.

Ο προϋπολογισμός άλλοτε προέβλεπε να υπάρχουν στα σχολεία ψυχολόγοι, γιατροί, ειδικοί για τις μαθησιακές και άλλες δυσκολίες, νοσοκόμοι ή βοηθοί. «Φέτος, όλα αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε», αναφέρει στενοχωρημένη η Ζούκοφσκα. «Μπορούμε να κρατήσουμε μόνο το "απαραίτητο" εκπαιδευτικό προσωπικό. Θυσιάζουμε επομένως το "χρήσιμο" για να σώσουμε το "απαραίτητο" προσωπικό...». Υπάρχει, όμως, κίνδυνος η υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών να επηρεάσει μακροχρόνια την ποιότητα της εκπαίδευσης των παιδιών.

Η Λίγκα Κάλνινα είναι δασκάλα στο μικρό σχολείο της Ρίκαβα, ενός πρώην σοβχόζ(8) με 960 κατοίκους, είκοσι χιλιόμετρα δυτικά της Ρέζεκνε, όπου μένει με τις δύο κόρες της. Η μία πηγαίνει στο σχολείο του γειτονικού χωριού, Βίλιανι, και η άλλη είναι οικότροφος σ' ένα μεγάλο λύκειο της Ρέζεκνε.

Στο Βίλιανι, το σχολείο αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα: η φετινή σχολική χρονιά θα αρχίσει με έξι μόνο από τους δεκαεννιά δασκάλους που έχει το σχολείο και με το ένα τρίτο των μαθητών που εγγράφονταν παλαιότερα. Στη Ρίκαβα το σχολείο δεν έχει πια διευθυντή -η θέση καταργήθηκε. Από εδώ και πέρα, θα το διοικούν οι αρχές της γειτονικής Γκαϊγκάλαβα.

Ανεργοι οι δάσκαλοι

Ολοι οι μαθητές θα γίνουν δεκτοί, αλλά στο τέλος μόνο οι μισοί δάσκαλοι θα ξαναμπούν στις αίθουσες -και μάλιστα με διπλό αριθμό μαθητών. Επειδή ο μισός πληθυσμός είναι ρωσόφωνος, οι υπεύθυνοι του σχολείου προσαρμόστηκαν ανάλογα.

......................

η Λετονία δεν είναι τόσο μακριά,άντε και στα δικά μας!

προτάσεις του ΣΕΒ για την παιδεία-SOS

"Να προσαρμοστεί το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών με στόχο την ανάπτυξη ειδικοτήτων αιχμής, που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας."«Δημόσια παιδεία δεν σημαίνει δημοσιοϋπαλληλική παιδεία», ανέφερε σχετικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ και πρόσθεσε ότι ο Σύνδεσμος είναι έτοιμος να υποβάλει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα «μπολιάσματος» της Παιδείας μας με το πνεύμα της σύγχρονης επιχειρηματικότητας, προκειμένου το εκπαιδευτικό σύστημα να επανασυνδεθεί οργανικά με την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο."
από το in.gr

Γιατί τόσα χρόνια τι γίνεται;

Η έλλειψη παιδείας κρατάει υπανάπτυκτη την ελληνική βιομηχανία;

Όταν οι ανάγκες της αγοράς εργασίας ...σταματάνε, τα σχολεία θα διδάσκουν πρέζα και πεζοδρόμιο;

Οι νέοι επιχειρηματίες θα εκπαιδευτούν στα θρησκευτικά, στις ιστορίες των μπολσεβίκων ή στα χρήματα του μπαμπά τους;

Η ανεργία θα πάψει να είναι τροφοδότης κέρδους για τους βιομηχάνους με την εξαθλίωση των εργαζομένων;

Τα ψίχουλα που περισσεύουν στον ΣΕΒ δεν θα τα μοιραστούν  αυτοί που τον στηρίζουν, είτε σαν μίζες είτε σαν εξαγορά συνείδησης;

Το καλύτερο θα ήταν να καθίσει ο ΣΕΒ στα θρανία της ελληνικής παιδείας και να διδαχτεί λέξεις όπως η υπεραξία, η εκμετάλλευση, η διδαχή της ιστορίας.

Το ακόμα καλύτερο για το κράτος, είναι να τους κόψει τα υπερκέρδη, να πάρει τα χρωστούμενα στο ΙΚΑ, να τους φορολογήσει και να τα δώσει στην Παιδεία.

Μετά όλοι αυτοί θα φέρουν τα παιδιά τους στην Ελλάδα, να σπουδάσουν μαζί με τα δικά μας!

 ...από προηγούμενες προτάσεις των ΣΕΒ του κόσμου, για την παιδεία.

η εικόνα πάνω από τον πίνακα

Διαβάζοντας την καταδίκη της Ιταλίας (σχετικά διάβασε εδώ-1  και εδώ-2) από τον Ευρωπαίο Δικαστή των ...πάντων,επειδή έχει τον Σταυρό στη σχολικές αίθουσες, δεν θα μπορούσα να μη ...συνδράμω.
Το Υπουργείο μας παρεμβάλοντας την Διά Βίου Μάθηση , απεμάκρυνε την Παιδεία από την Θρησκεία στον τίτλο του.
Αυτό είναι και η μεγαλύτερη προσπάθεια απεμπλοκής του κράτους από την εκκλησία όσο θυμάμαι.
Η προηγούμενη διαγραφή της στάμπας "Χριστιανός" από τις ταυτότητες πιστών και απίστων, μάζεψε επί Χριστόδουλου 3.000.000 και πάνω υπογραφές , τόσες όσες δεν μάζεψε ποτέ κανένα αντιπολεμικό ψήφισμα, καμιά αντιιμπεριαλιστική διαμαρτυρία.
Οι καιροί φαίνεται να αλλάζουν και για τους σκληροπυρηνικούς καθολικούς .Για τους ορθόδοξους το ταμπού της θρησκείας φαντάζει δογματικά απρόσβλητο , συνδεδεμένο δε με το "πατρίς οικογένεια" παραπέμπει στην ένδοξη ιστορία των περασμένων γενεών και των ξεπερασμένων εποχών.
Σήμερα στους νέους καιρούς, το ζόρι και ο εξαναγκασμός είναι από τους βασικούς εχθρούς των ιδεολόγων του σύγχρονου κόσμου.Η πλύση εγκεφάλου των παιδιών στο σχολείο, η έλλειψη κατάκτησης των ιδανικών με κριτίρια , η έλλειψη εκσυγχρονισμού της ιδεολογίας του σχολείου , διατηρεί ακόμα τα θρησκευτικά σύμβολα πάνω από τον πίνακα, ή στην πρωϊνή παράταξη.
Η απόφαση για την κατάργησή τους νομίζω ότι βαρύνει περισότερο την Εκκλησία από ότι την πολιτεία.Είναι ο μοναδικός τρόπος να δείξουν οι θρησκευτικοί άρχοντες ότι καταλαβαίνουν το αυτονόητο, χωρίς να σύρουν τον φανατισμό σε διαμάχη με την λογική.
Η πολιτεία από την άλλη έχει με τόσα πολλά να ασχοληθεί, αυτά τα "καυτερά" θα πειράζει;

Για αυτό άστε να τα πειράξω εγώ...

Καιρός για «όχι» και στις μαθητικές παρελάσεις;

 

ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΑΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΚΑΤΑΛΟΙΠΟ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Των ΑΝΝΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

 

«Οι μαθητικές παρελάσεις, που κληρονομήσαμε από τον Μεταξά, δεν έχουν νόημα. Πουθενά αλλού δεν γίνονται. Τη 14η Ιουλίου, οι Γάλλοι πολίτες βγαίνουν και χορεύουν στους δρόμους. Πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους γιορτής, πιο ζωντανούς. Ομως εμείς φανατιζόμαστε. Φοβόμαστε μη χάσουμε τη σημαία μας...».
Λόγια της Αλκης Ζέη, πριν από δύο χρόνια περίπου, αναφορικά και με τις μαθητικές παρελάσεις, μια επινόηση του Φρειδερίκου της Πρωσίας, όταν ήταν υπό διαμόρφωση τα εθνικά κράτη, που αποθεώθηκε στη χιτλερική Γερμανία και η οποία καθιερώθηκε στην Ελλάδα επί Μεταξά και ήταν εθνικό πρόταγμα της δικτατορίας του. Την παλιά τους «αίγλη» αναστήλωσε το 1967 η δικτατορία του Παπαδόπουλου.

Τα τελευταία χρόνια όλο και πυκνώνουν οι φωνές και από πολλούς εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων που διαφωνούν, καθώς «η παρέλαση επισκιάζει τον παιδευτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει για το σχολείο ο εορτασμός των εθνικών επετείων».

«Εδώ και χρόνια γίνεται συζήτηση τόσο στον εκπαιδευτικό κόσμο όσο και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία για τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων. Είναι σίγουρο ότι οι παρελάσεις αποτελούν κατάλοιπο μιας άλλης εποχής και δεν προσφέρουν σχεδόν τίποτα το ουσιατικό στη σημερινή, σύγχρονη εκπαιδευτική και μαθησιακή διαδικασία», σημειώνει ο Δημήτρης Μπράτης, πρόεδρος ΔΟΕ (Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας).

«Μεγαλύτερο βάρος πρέπει να δοθεί μέσα στα σχολεία για την ανάλυση του περιεχομένου των εθνικών εορτών και για το πώς αυτό θα γίνει κτήμα των μαθητών. Είναι βέβαιο, πάντως, πως η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να δεχτεί την κατάργηση του θεσμού, γι' αυτό χρειάζεται ένας σοβαρός και εποικοδομητικός διάλογος, στον οποίο θα συμμετέχουν όλες οι πλευρές».

«Το εκπαιδευτικό ζητούμενο είναι το πρότυπο το οποίο θα προκύπτει από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης, όπου ένας ολόκληρος λαός αντιστάθηκε στις ιδέες του φασισμού», υπογραμμίζει ο Δημήτρης Πεππές, πρόεδρος ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης). «Από κει κι ύστερα οι διάφορες εκδηλώσεις οι οποίες διαδραματίζονται στον χώρο της εκπαίδευσης θα πρέπει να συντείνουν προς την κατεύθυνση αυτή. Υπάρχει ένας προβληματισμός τα τελευταία χρόνια στο κατά πόσον οι μαθητικές παρελάσεις, ως τέτοιες εκδηλώσεις, συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Ομοσπονδία δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένη θέση, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να προκύπτει από αυτές τις εκδηλώσεις ο στόχος, δηλαδή η νέα γενιά να μπορεί με βάση τα συγκεκριμένα πρότυπα να κινηθεί ανάλογα στην κατοπινή του ζωή. Εξάλλου, θα πρέπει να τονιστεί πως η συμμετοχή στις παρελάσεις πρέπει να είναι εθελούσια και ίσως πρέπει να δούμε το ζήτημα υπό αυτό το πρίσμα, της εκούσιας συμμετοχής, και να μη σταθούμε θετικά ή αρνητικά».

Αρνητική στις παρελάσεις είναι η Ενωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Χανίων), καθώς, όπως επισημαίνει με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, «Πρέπει να περάσουμε σε ένα νέο επίπεδο επικοινωνίας με τα παιδιά και σ' αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν καθόλου διαχωρισμοί, όπως οι "κοντοί" και οι "ψηλοί", οι "σημαιοφόροι" και οι "άλλοι", που καλλιεργούνται με τη λογική των παρελάσεων. Το πώς τιμάς το εθνικό μας σύμβολο, τη σημαία, δεν έχει σχέση με την επίδοση αυτού ή εκείνου του μαθητή, αλλά με την κατανόηση της ουσίας κάθε εθνικής επετείου. Να μιλήσουμε απλά και κατανοητά στους μαθητές, αυτό προέχει». *

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΜΟΥΤΖΟΥΡΗΣ

«Γελοιοποίηση αντί για μέθεξη»
«Τείνω να διαμορφώσω την άποψη ότι οι μαθητικές παρελάσεις στις εθνικές και τοπικές εορτές, όπως βλέπουμε να έχουν εξελιχθεί και να γίνονται, ουδέν εξυπηρετούν, δεν βοηθούν στη διατήρηση μνημών και δεν δημιουργούν ανάταση.
Είναι κακώς προετοιμασμένες, οι αρχηγοί των παρελαυνόντων τμημάτων δεν ενδιαφέρονται να δώσουν παλμό, ο βηματισμός είναι άναρχος, πολλοί από τους συμμετέχοντες/ουσες ενδύονται κατά τρόπο έως και προκλητικό και γενικώς προκαλείται θυμηδία. Μάλλον συμβάλλουν σε υποβάθμιση και γελοιοποίηση ιστορικών μνημών και επιτυχιών του λαού μας, παρά σε μέθεξη. Χαρακτηριστική δε βολή τούς δόθηκε στο πρόσφατο παρελθόν από τις καταδικαστέες αντιδράσεις στην αξιέπαινη αρίστευση αλλογενών μαθητών, στους οποίους ακραίοι συμπατριώτες μας αρνήθηκαν να τους το αναγνωρίσουν με τη σημαιοφορία τους στην παρέλαση. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να χαιρόμαστε γι' αυτούς τους νέους συνέλληνες, παρά να αντιδρούμε.

Σε μια περίοδο απομυθοποιήσεως των πάντων, εξασθενήσεως μνημών και παγκοσμιοποιήσεως, μάλλον επέστη ο χρόνος να παύσουμε να γελοιοποιούμε τις εθνικές εορτές και με τις μαθητικές παρελάσεις» Πρύτανης ΕΜΠ

ΘΟΔΩΡΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑΣ

«Να γίνονται εκδηλώσεις μέσα στα σχολεία»
«Η ιστορική συνείδηση και μνήμη αποτελούν απαραίτητες συνθήκες για την επιβίωση και τη διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας ενός λαού ή / και έθνους.
Κατά συνέπεια, οι παράγοντες που συμβάλλουν στην ενδυνάμωση και διατήρηση αυτών των αξιών, δεν μπορεί παρά να είναι κοινά αποδεκτοί από το σύνολο στο οποίο αναφέρονται. Παρά την αδιαμφισβήτητη αποδοχή τους όμως, ζητούμενο παραμένει ο τρόπος με τον οποίο επιδιώκεται η πραγματοποίηση του κοινού στόχου, ο οποίος εκλαμβάνεται διαφορετικά από τους αρμόδιους παράγοντες της εκπαίδευσης και της πολιτείας. Γιατί η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να βιώνει την αντιφατικότητα της φυσιογνωμίας της, τον ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό από τη μια και την ομφαλοσκοπική εντροπία από την άλλη. Οι μαθητικές παρελάσεις, με τον τρόπο που συνεχίζουν να εμφανίζονται, δεν αποτελούν παρά επιβιώσεις μιας προ πολλού ξεπερασμένης αντίληψης που ιδεολογικά, παιδαγωγικά και κοινωνιολογικά δεν αντιστοιχεί πια στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Περισσότερο, λοιπόν, από εκδηλώσεις ενός επιφανειακού εντυπωσιασμού και μιας τυπολατρικής εμμονής στην κακώς νοούμενη παράδοση, η απότιση φόρου τιμής στην ιστορική πραγματικότητα και η κοινή αποδοχή της πολιτισμικής μνήμης, πρέπει να εμφανιστούν με διαφορετική μορφή. Οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και κηδεμόνες και γενικότερα ολόκληρη η συγκεκριμένη κατά περίπτωση μαθητική κοινότητα μπορούν να πραγματοποιούν εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου μέσα στον χώρο του σχολείου και με ποικίλες δράσεις (θεατρικό παιχνίδι και παράσταση, χάπενινγκ και πολυθέαμα) βιωματικού χαρακτήρα να έρθουν σε άμεση επαφή με το ιστορικό παρελθόν, ώστε να συνειδητοποιήσουν πραγματικά την εθνική τους ταυτότητα.

Αυτός είναι, ίσως, ο καλύτερος τρόπος για την επίτευξη του τελικού αποτελέσματος, περισσότερο από ανούσιες φιέστες, με συχνά κιτς εμφάνιση».

Καθηγητής Θεατρολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

«Εχουν κάτι από πασαρέλα αλλά και συντροφικότητα»
«Βαριόμουνα, από μικρός, να συμμετέχω σε παρελάσεις, αλλά και με γοήτευαν -εξάλλου ήταν μια ευκαιρία να φλερτάρουμε με τα κορίτσια των Θηλέων, που ανέβαζαν τη φούστα πάνω απ' το γόνατο και μας τρέλαινε η μοβ κλείδωση, τα κοντά λευκά καλτσάκια, η απαρχή των μηρών.
Δεν ξέρω, πια, αν είναι χρήσιμες ή όχι, και με ποια έννοια άραγε; Πάντως, πέρα από τις πολιτικές εμμονές και ιδιοτέλειες, ένθεν και ένθεν (οι πιο φοβερές ήταν οι παρελάσεις στη Σοβιετία, με τους στρατηγούς να έχουνε καπλαντισμένα τα στήθη από γαλόνια), το να βλέπω τόσους νέους μαζί είναι κάτι που ακόμα με γοητεύει, μέσα στη γεροντοκρατία. Και, παρ' ότι δεν έχω παιδιά, κατανοώ τη συγκίνηση, ίσως και την περηφάνια των γονιών. Ανθρώπινο. Εξάλλου και η επαναστατική γυμναστική άλλων ομάδων, με λάβαρα και σημαίες, είναι μια μορφή παρέλασης, που επίσης μου αρέσει. Το πράγμα, σε κάθε περίπτωση, περιέχει κάτι από πασαρέλα, συντροφικότητα, συν ολίγον φρόνημα. Ιδίως αν η μέρα είναι φαντασμαγορική και η σημαιοφόρος γιορτάζει του Αγίου Διμετρίου». Συγγραφέας

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ

«Μιλιταρισμός και εθνικοφροσύνη»
«Η απάντηση (θετική ή αρνητική) στο ερώτημα αν πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις εξαρτάται από τον στόχο που εξυπηρετούν σήμερα οι σχολικές παρελάσεις στο πλαίσιο της αγωγής του πολίτη.
Αν θεωρήσουμε ότι οι παρελάσεις εντάσσονται στο εκπαιδευτικό έργο (πάντως καταναλώνουν εκπαιδευτικό χρόνο), ποιος ακριβώς είναι ο παιδαγωγικός τους ρόλος;

Η μιλιταριστική οργάνωση, ο αποκλεισμός όλων εκείνων (μικρών παιδιών, πάντως) που δεν "δικαιούνται" να μοιράζονται τη γαλανόλευκη βάσει σοβινιστικών συνειρμών, τα "σκάνδαλα" που ξεσπούν κατά καιρούς με θύματα άριστους μεν αλλά αλλοδαπούς μαθητές δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης ως προς το συμβολισμό της παρέλασης. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι μεταπολεμικά η υπεράσπιση της σημαίας εναποτίθετο μόνο σε όσους πρόσφεραν τα εχέγγυα της εθνικής "αυθεντικότητας", η οποία ταυτιζόταν με την "εθνικοφροσύνη", και ότι οι παρελάσεις ως επιβεβαίωση "εθνικοφροσύνης" άνθησαν κατεξοχήν στην περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Στη σύγχρονη δημοκρατική Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να εξακολουθεί να υπάρχει ένας απαρχαιωμένος θεσμός που διδάσκει τη στρατιωτική πειθαρχία ολοκληρωτικών καθεστώτων. Εχουμε αναρωτηθεί ποιες αξίες και ποια πρότυπα συμπεριφοράς εμπνέει στις νέες γενιές μια στρατιωτικού ύφους τελετή με πειθαρχημένο βηματισμό και ομοιόμορφες στολές;».

Καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΑΡΟΣ

«Μόνο ανατριχίλα μου προκαλούν»
«Δεν μ αρέσουν καθόλου οι παρελάσεις. Για να κάνω σαφή τη θέση μου, τις βρίσκω φασιστικές.
Τα φασιστικά καθεστώτα στηρίζονται σ' αυτή την ανόητη επίδειξη βηματισμού υπηκόων τους, που επί το πλείστον συμμετέχουν υποχρεωτικά (και υποχρεώνεις με πολλούς τρόπους κάποιον) για να δείξουν τι άραγε;... πως τον ΛΟΚατζή άμα θες τον κάνεις μαζορέτα, που και στριφογυρνά το όπλο και βηματίζει στον ρυθμό... αστεία πράματα.

Ολα αυτά τα ΛΟΚ-ΟΥΚ-ΠΟΥΚ...-ΚΔΟΑ μού φαίνονται πολύ γελοία όταν βολτάρουν καμαρωτά στην Πανεπιστημίου. Ακόμα ηχεί στ' αυτιά μου η φωνή του εκφωνητή της ΥΕΝΕΔ να τσαμπουκαλεύεται με τον επίδοξο εισβολέα που θα δει τα μούσκουλα και όχι να τολμήσει... αλλά ούτε να του περάσει από το νου. Η έννοια της μαθητικής παρέλασης μου προκαλεί ανατριχίλα. Με υποχρέωσαν να παρελάσω επί χούντας, και ποτέ δεν το αποδέχτηκα, αλλά που υποχρέωσαν την κόρη μου να παρελάσει το 2000, ποτέ δεν το κατάλαβα. Τη στιγμή μάλιστα που "υπερπατριώτες" απαγορεύουν σε άριστους "μετέχοντες της ελληνικής παιδείας" να παρελάσουν. Φαίνεται πως η Ελλάδα σήμερα μπορεί να μην είναι περήφανη για τα μυαλά που τρέφει και γαλουχεί, αλλά είναι περήφανη για τα μπούτια που την περπατούν και την παρελαύνουν».

πηγή:

27/10/2009

(να καταργηθούν-συνυπογράφω...Πάνος)

πρωθυπουργός με κομπιούτερ...

σημαίνει ότι:

η πληροφορική θα γίνει επιτέλους αληθινό μάθημα στα Λύκεια.

η πληροφορική πέρα από κρατική επιχορήγηση στα Υ-σοπ  (Υπόγεια ΣΟυ τα Παίρνω), έχει στόχο την ενιαία αναβάθμιση όλων των παρεχόμενων γνώσεων, ναι και στη γυμναστική, και στα θρησκευτικά, και σε όλα!

η πληροφορική θα ανοίξει και στην Ελλάδα τα σχολεία στο ελεύθερο λογισμικό, ενάντια στην δικτατορία της Μάικροσοφτ .Τα προγράμματα διαχείρισης των σχολείων (Νέστωρ,Δβάση,Διαχείρηση Πανελλήνιων εξετάσεων, Ημερήσιο πρόγραμμα,να είναι συμβατά και με το ελεύθερο λογισμικό.)

η πληροφορική αφετηρία και ευκαιρία διαρκούς επιμόρφωσης  των καθηγητών , αξιολόγησης του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου, παράγοντας οικονομίας και επικοινωνίας στην εκπαίδευση.

(φωτογραφία  ο Abhisit Vejjajiva είναι ο πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης με το φάιρφοξ στο λάπτοπ, στο γραφείο του).

(δεν ξέρω για την Ταϊλάνδη, αλλά εδώ 10 μέρες μετά δεν έγινε τίποτα ακόμα,αλλά είμαι αισιόδοξος και περιμένω...)

(πρωθυπουργός με κομπιούτερ σημαίνει και άλλα , αλλά τι περιμένεις από ένα πόστ;)

η επόμενη μέρα...

"...Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται στη νέα γενιά και στην κάθε οικογένεια τη δημόσια δωρεάν Παιδεία που έχει σήμερα ανάγκη ο τόπος. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα στηριγμένο στην ποιότητα και στην αξιολόγηση, όπου οι σύγχρονες υποδομές, η πληροφορική και οι νέες τεχνολογίες θα είναι αυτονόητη καθημερινότητα στο σχολείο και στο Πανεπιστήμιο, με φορητό υπολογιστή, ηλεκτρονικό βιβλίο και γρήγορη δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο για κάθε μαθητή και φοιτητή. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που λειτουργεί ως δύναμη ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής, ως εργαλείο αναδιανομής του πλούτου και όχι ως μέσο αναπαραγωγής των κοινωνικών διακρίσεων και δημιουργίας νέων αποκλεισμών. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα συνδεδεμένο με την κοινωνία και την παραγωγή, που θα δίνει στους νέους μας όλες τις δυνατότητες να γίνουν ισότιμοι πολίτες της Ευρώπης.Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται τη συνεχή αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία,ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του 5% του ΑΕΠ στο τέλος της τετραετίας. Από τον πρώτο χρόνο, από τον πρώτο προϋπολογισμό που θα καταρτίσει η κυβέρνησή μας, η αύξηση αυτή θα φτάσει το 1 δις ευρώ. Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται τη διαρκή επιμόρφωση, την αντικειμενική αξιολόγηση, τη συμμετοχή και την αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών. Θέλουμε τους εκπαιδευτικούς πρωταγωνιστές στην προσπάθεια για την αναγέννηση της παιδείας...."

Μερικές γραμμές από το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης, με τις οποίες νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι.

ή δεν ξέρω αν απλά κάποιους τους χαλάει τη βόλεψή τους .

Το θέμα φυσικά είναι αν θα τα "κάνει" ή θα την  "κάνει".

Ή τουλάχιστο να βρει τι φταίει τόσα χρόνια είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ και δεν μπορούν να γίνουν τα αυτονόητα.

Πιστεύω  ότι η Παιδεία είναι το μόνο αναπτυξιακό εργαλείο που μπορεί να αποκτήσει μια χώρα.

Πιστεύω ότι το υλικό που διαθέτει η Παιδεία θέλει επιδιόρθωση , ξεκινώντας από τους τσανακογλύφτες, καρεκλοβολεμένους της εκπαίδευσης,(και προφανώς κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια , όχι μόνο 6) , το ποσοστό των εκπαιδευτικών που μένει αδιάφορο απέναντι στη δουλειά του, το ποσοστό των μαθητών που μένει αδιάφορο απέναντι στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις, το ποσοστό των στελεχών της εκπαίδευσης που τιμά το διευθυντικό του επίδομα για κατάχρηση και κατάκτηση εξουσίας.

Μπορεί να γίνει η δημόσια παιδεία εγγυημένη από το κράτος;

Μπορούν οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί(πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης) να σταματήσουν αύριο τα ιδιαίτερα και  να αφοσιωθούν στο έργο τους τους για να γίνουν καλύτεροι και να έχουν καλύτερα αποτελέσματα;

Μπορεί το σχολείο να μην αναγκάζει την οικογένεια να προσφεύγει στο φακελάκι της παραπαιδείας;

Μπορούν να υλοποιηθούν αναίμακτα  χρόνιες προτάσεις επιστημονικών συμμαζώξεων, για τη βελτίωση της εκπαίδευσης;

Μπορούν, αν είμαστε λίγο ρομαντικοί ή λίγο εξωγήινοι .

 

(το ξαναδιαβάζω και λέω: τι λέω τώρα ο ...μπιπ;;;!!!)

(τώρα πάω να δώ μια ταινία να ξεσκάσω όπως το "πόλεμος και ειρήνη")

 (το επόμενο έργο είναι οι διευθυντές που γλύφαν τους προηγούμενους να αντικατασταθούν από τους διευθυντές που θα γλύφουν τους επόμενους)

 

 

Η Κυριακή των εκλογών...

Ακόμα σπίτι...να πάω, να μη πάω .Έξω μια λιακάδα  καταπληκτική, ένα αεράκι και η θάλασσα.Μέσα το αγνάντι του πληκτρολόγιου και της  οθόνης.Τί δύναμη έχει πια ο λόγος;

Τόσες μέρες ανάμεσα σε ένα κόσμο που ψάχνει να βρει άκρη έζησα την δημόσια υγεία, ζω τη δημόσια παιδεία, την μαγεία της εργολαβίας στην αυτοδιοίκηση, την πρωτοβάθμια αντιγριππική φροντίδα στα σχολεία, τους δρόμους στην Βόρεια Εύβοια, τα σκόρπια χαρτιά των υποψηφίων.

Ζω την άρνηση μιας κοινωνίας να αλλάξει , που φωνάζει για το κυκλοφοριακό αγοράζοντας αυτοκίνητα, φωνάζει για την ρύπανση πετώντας σκουπίδια, κλαίει για τα φτωχά παιδιά βάζοντας τους μετανάστες στο σύρμα.

Ζω για να δω πάλι τον πολιτικό με το καλύτερο τηλεοπτικό προφίλ φτιαγμένο σαν σποτ της κόκα κόλα να ξεπερνάει τα ανύπαρκτα λόγια και να φτιάχνει την αδιάφορη εικόνα του αυριανού ηγέτη.

Ο κόσμος γύρω μου με τις ίδιες πλαστικές σημαίες εδώ και χρόνια να γεμίζουν αυριανούς σκουπιδότοπους, με ελπίδα βγαλμένη από κάποιο γνωστό, που θα είναι "...μέσα στα πράγματα".

Πιστεύω  θα ψήφιζα τους κουκουλοφόρους του περσινού Δεκέμβρη, τους βομβιστές του Χρηματιστηρίου,την Κούνεβα,την μαυρούλα χωρίς πατρίδα που πήγε ο Τσίπρας στη Δεξίωση.

Θα ψήφιζα ενάντια στην αυτοδυναμία για να δει ο κόσμος μου ότι και χωρίς κυβέρνηση τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά στα νοσοκομεία, στις τράπεζες, στα σχολεία και στις εφορίες.

Ανίκανοι, απολίτιστοι, συνεχίζουν να επιπλέουν επειδή η δημοκρατία τους δίνει το συγχωροχάρτι του κοματικού όχλου.Οι ίδιοι πολλοί που βλέπουν Μενεγάκη, Ευαγγελάτο, και Στιγμή της αλήθειας, πάνε στην κάλπη να αποφασίσουν το προαποφασισμένο μέλλον μας.

Μπαίνει σε εκλογική αίρεση ο Βγενόπουλος, ο Κόκκαλης, η Τράπεζα , η κόκα κόλα;

Γιατί όλοι αυτοί που φταίνε, είναι το ίδιο καλά πριν και μετά;

Δεν θέλω να πείσω κανένα για τίποτα. Θέλω να καταλάβω πριν από όλους τους μετανοιωμένους αυτής της Κυριακής, τι ελπίζουν για  αύριο.:Δεν ψηφίζω τίποτα, δεν πιστεύω τίποτα, είμαι ελεύθερος...

χριστιανοί:από τις ταυτότητες στις καρτέλες...

...ενδιαφέρουσα υπόδειξη προς τα σχολεία, για τους μαθητές που θέλουν απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών.

Το ερώτημα όμως είναι ότι μετά από τόσες φασαρίες με τον συχωρεμένο Χριστόδουλο, σταμάτησε η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες των Ελλήνων.

Οι μαθητές δεν είναι Έλληνες Ευρωπαίοι,  για να μη χαρακτηρίζονται (καρτελώνονται) σαν Χριστιανοί ορθόδοξοι;

Η ερμηνευτική εγκύκλιος δεν είναι λίγο  εκβιαστική για το γονιό για να "στιγματίσει" το γόνο του σαν αλλόθρησκο ή άθεο;

Τελικά οι νόμοι είναι για τους ενήλικες;

το υπουργείο εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων γίνεται και υπουργείο φακελώματος των θρησκευτικών πεποιθήσεων των μαθητών, με εκτελεστικά όργανα  τους ήδη γριπποφρουρούς εκπαιδευτικούς;

(...άντε από Δευτέρα θα αλλάξουν όλα αυτά!)

(...καλά ένα αστείο είπα και γώ)

Θρύλε, Θεέ μου-Πρωθυπουργέ μου!...

…σε παρακαλώ στις 6 Οκτώβρη θα ‘θελα να κάνεις και συ μερικά πράγματα για μένα:Όπως επιχορηγείς τις τράπεζες να επιχορηγείς και τους μεροκαματιάρηδες.

Τα δημόσια νοσοκομεία να δέχονται φτωχούς και πλούσιους χωρίς οι γιατροί να κοιτάνε και να ζητάνε το πορτοφόλι τους.

Τα δημόσια σχολεία να δίνουν ίδιες ευκαιρίες σε όλους τους μαθητές, χωρίς να κάνουν φροντιστήριο.

Οι εφορίες να δέχονται όλους τους βιοπαλαιστές σαν έντιμους πολίτες και να απολύσεις τους εφοριακούς που λένε ότι έγιναν πάμπλουτοι από το μισθό τους.

Τους άτιμους πολίτες είτε τους λένε Ρουφόπουλους, είτε ΑρΠάχτα ,είτε όπως θέλεις, να τους κλείνεις στις ίδιες φυλακές με τους νιγηριανούς που πουλάνε σιντι.

Να μπορεί ο καθένας να κάνει τη δουλειά του και να αμείβεται για αυτή. Να μη πληρώνεται κανείς επειδή πουλάει αέρα.

Να δώσεις λύση στο πρόβλημα γιατί ένα κτίριο που χτίζει εργολάβος στοιχίζει 10 φορές παραπάνω από το αν το έχτιζε πολίτης χωρίς δοσοληψία με το δημόσιο.

Να δώσεις λύση στο πρόβλημα γιατί λέγαμε τον βασιλιά δυναστεία, ενώ το «Παπανδρέου ή Καραμανλής» δεν το διδάσκουμε τουλάχιστιστον σαν οικογενειοκρατία. (Το πρωθυπουργιλίκι είναι κληρονομικό σαν τον καρκίνο;)

Τέλος θα ‘θελα να κάνεις το λαό να μη ξεχνάει μετά από όσα χρόνια χρειάζεσαι να εξαντλήσεις την τετραετία για να μη ξαναβγάλει πάλι τους ίδιους αποτυχημένους, μετανοημένους, στη θέση των επόμενων αποτυχημένων.

Τώρα θα κάνω και γω κάτι για σένα. Πάω να δω το ντιμπέιτ με κλειστό ήχο, ενώ θα παίζει στο παλιό μου πικάπ ο Χάρυ Κλυν.:

«…Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, της Καλαμαριάς,

Πατρίδα, Θρησκεία, σουβλάκι με πίτα, Ντάτσουν ,Αντίντας και Χάνι της Γραβιάς…»

Με μεγάλη επιτυχία έγινε ο αγιασμός-2009 στα σχολεία...

11 Σεπτέμβρη σήμερα , ελάχιστοι θυμήθηκαν να ξυπνήσουν τα παιδιά τους, να πάνε σχολείο.
Αυτά όμως, με την δίψα για μόρφωση στα χείλη, αποφάσισαν να συνδράμουν άλλη μια φορά το θέατρο της Ελληνικής παιδείας.
Σηκώθηκαν πρωί, πήραν τους δρόμους ή τα λεωφορεία όπου τα χωριά δεν είχαν παζάρια, και κίνησαν να βρουν τους παλιούς τους φίλους, μαζί με τις αντιπαθητικές φάτσες των εκπαιδευτών τους.
Το κήρυγμα της ημέρας διπλό.: Παπάδες για τη σωτηρία της ψυχής και Σπηλιωτόπουλος δια του στόματος φερέφωνων διευθυντών, για τη σωτηρία από τη γρίπη.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες , ο συνδυασμός Υπουργικής και θείας Χάριτος είχε σαν αποτέλεσμα κανείς μαθητής να μη νοσήσει σήμερα.
Η πρωτοβάθμια φροντίδα ψυχικής και σωματικής υγείας που παρέχεται πια από τα σχολεία της Ελλάδας, έγινε διεθνές παράδειγμα, και τα παιδαγωγικά επιτελεία σχεδιάζουν την καθημερινή επανάληψή τους μέχρι να ξορκιστεί τελείως το κακό.
Καλή χρονιά σε όλους τους εμπλεκομένους…

Η βόμβα που όλοι (σχεδόν…) ήθελαν να βάλουν.

Πρώτη είδηση από το πρωί , παραμονή της οικονομικής, πολιτικής,κοινωνικής σημασίας ομιλίας Καραμανλή στη ΔΕΘ για το αν έχουμε ή όχι εκλογές πρόωρα ή κανονικά, ο θόρυβος με συντάραξε και με αποπροσανατόλισε.
Ο ναός του χρήματος, παράρτημα Ελλάδας, ανατινάχτηκε από τρομοκράτες και σήμερα θα μείνει κλειστός.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν αυθόρμητα: «… να αγιάσει το χέρι τους».
Χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους, χιλιάδες επαγγελματίες έκλεισαν τα μαγαζιά τους, χιλιάδες αγρότες πετάνε απούλητη τη σοδειά τους και παρέα στον καημό τους έχουν από την μια τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνητικών οικονομικών επιτελείων και από την άλλη την άνοδο του γενικού δείκτη του Χρηματιστηρίου με οδηγό τις τράπεζες.
Ποιοι  παίζουν στο χρηματιστήριο με ποιανού λεφτά;
Παίζουν οι συνοδοιπόροι του Χριστοφοράκου, οι συνφαγοπότες των δημοσίων έργων, ο δημόσιος γιατρός που ζητάει από την κόρη μου φακελάκι να την ξεγεννήσει στο Αλεξάνδρα, ο γιατρός που ζητάει φακελάκι να χειρουργήσει τον πατέρα μου, ο ιδιαιτερατζής που τα παίρνει από τα δημόσια σχολεία, ο εφοριακός που τα παίρνει από τον επαγγελματία, ο υπάλληλος της πολεοδομίας που πήρε το «γρηγορόσημο» να μου βγάλει την άδεια.
Παίζουν οι τράπεζες που με δανείζουν με 17% ενώ η μισθοδοτική μου κατάθεση είναι άτοκη, παίζει το ΙΚΑ και το Μετοχικό ταμείο τα λεφτά των εισφορών μου, παίζει ακόμα και ο ταξιτζής την διπλο-τριπλοκούρσα που μου έπαιρνε τόσα χρόνια που εγώ βιαζόμουν. Παίζει  ακόμα και η κυβέρνηση την αύξηση 1,5% που θα έπαιρνα και δεν μου έδωσε.
Παίζουν οι υπαίτιοι της παγκόσμιας κρίσης με τα λεφτά αυτών που εξαθλιώνουν, παίζουν οι αιμοσταγείς γιάπηδες με τα λεφτά των δουλεμπόρων του τρίτου κόσμου που θαλασσοπνίγουν  μετανάστες στη Μεσόγειο.
Νομίζω όμως ότι και η τελική μου σκέψη είναι «…να αγιάσει το χέρι τους».
Αύριο θα ξανασκεφτώ σαν ώριμος πολίτης. Σήμερα αφήστε με να χαίρομαι σαν μικρό παιδί!

λίγο πριν την 1η...

 

...Σεπτέμβρη.

Το ουσιαστικό άνοιγμα των σχολείων θα υποδεχτεί τους Σεπτεμβριανούς μάρτυρες, που θα δώσουν από 10-15 μαθήματα σε πέντε- έξη μέρες, για να περάσουν την τάξη.

Μετά στις 11/9, επέτειο των δίδυμων πύργων, οι παπάδες με τις αγιαστούρες θα ξαναευλογήσουν την νέα χρονιά με κεντρικό σύνθημα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια .Τότε θα γίνει η τυπική έναρξη του νέου παιδαγωγικού μεγαλείου "σχολική χρονιά 2009-2010".

Νέα Γρίππη, νέα προοπτική εξετάσεων για τα πρωτάκια του λυκείου,τσάμπα κομπιούτερ για τα πρωτάκια του γυμνασίου .Το τρίπτυχο της ανανέωσης της φετινής εκπαιδευτικής διαδικασίας.Με την απειλή πάντα των εκλογών, ευλογία για τα σχολεία, γιατί κλείνουμε άλλο ένα ΠαρασκευοΔεύτερο.

Το πεσιμιστικό ερώτημα τι θα πάμε να κάνουμε άλλη μια χρονιά, για να δικαιολογήσουμε το μισθό μας σαν καθηγητές, πολλοί το έχουν απαντήσει:

-Περιμένουμε τη σύνταξη

-Έχουμε ασφαλιστική κάλυψη για τα ιδιαίτερά μας.

-Θα βοηθήσουμε τα παιδιά να γεμίσουν τα έδρανα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (20.000 κενές θέσεις φέτος)

-Περιμένουμε να σχολάσουμε

-Περιμένουμε το επόμενο καλοκαίρι

Μερικοί το έχουν αναπάντητο και περιμένουν να δώσουν ερμηνεία και αντοχή στη λέξη φιλότιμο, μέσα από κάποιες πιθανά καινοτόμους πρακτικές μετάδοσης γνώσης,προσέγγισης της νεολαίας του σχολείου και των προβλημάτων της, αναζήτησης της γνώσης σε νέους ορίζοντες, ψάχνοντας γενικά το ρούχο που χάθηκε στα θολά νερά.

Ο πεσιμισμός μου δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που απαντάμε στο τι πάμε να κάνουμε, αλλά με την αναλογία, το εξίτ πόλ , το αποτέλεσμα του παραπάνω γκάλοπ.

Ποιά νοοτροπία γενικά εξουσιάζει και κυριεύει τα πάντα;

Αν έκανα λάθος, δεν θα με πείραζε και θα αισιοδοξούσα.

Ας είμαστε αισιόδοξοι λοιπόν.

Ταξιδιωτικά...(ή ο Καιάδας και οι Έλληνες)

(έτσι, για να μη περάσει άλλος ένας Αύγουστος χωρίς κείμενο.)

Πηγαίνοντας σε μια άλλη χώρα συνήθως φέρνω μαζί μου εικόνες.Από το κάθε τι, σα γιαπωνέζος της γελοιογραφίας , με μια κάμερα στο χέρι προσπαθώ να κλείσω τον αληθινό κόσμο σε δισδιάστατη εκδοχή.Μετά και την αναλογική εποχή του φιλμ οι ψηφιακές δυνατότητες έκαναν τη φωτογραφία τόσο εύκολη που καλύτερα να φωτογραφίζεις, παρά να ..θυμάσαι!

Οι εντυπώσεις μου από το Βερολίνο πολλές, αλλά για την ποιοτική διαφορά συνοψίζονται  στο εξής.

Είναι η πόλη που δίνει προτεραιότητα στο ποδήλατο, στις μανάδες με τα καροτσάκια και στους αναπήρους.

Στην αρχή νόμιζα ότι οι Βερολινέζοι είναι επιρρεπείς στα  ατυχήματα και στην αναπηρία.Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τόσους ανάπηρους στο δρόμο.Μετά κατάλαβα ότι εκεί απλά έχουν την δυνατότητα να κυκλοφορήσουν και οι ανάπηροι ανάμεσα στον κόσμο.Παντού, από τους καμπινέδες των μαγαζιών μέχρι το μετρό και τα λεωφορεία, ακόμα και στις απρόσιτες αίθουσες των μουσείων.

μαζί τους και οι γονείς με τα μωρά τους σε καροτσάκι, σε πιο μοντέρνα εκδοχή σέρνοντας το καροτσάκι με ποδήλατο τρέιλερ, ανάμεσα σε ένα ..εφιάλτη ποδηλατών στα πεζοδρόμια που είναι πιο επικίνδυνα και από το δρόμο για τροχαίο ατύχημα.

Μέχρι φυσικά οι τουρίστες να μάθουν, για την αποκλειστική κόκκινη διαδρομή των ποδηλάτων σε όλα τα πεζοδρόμια (πλάτους δρόμου το καθένα) με ειδικά φανάρια και διαβάσεις.

Μια πόλη διαλυμένη από τους πολέμους, από το διχασμό βρήκε σήμερα ένα δρόμο αξιοζήλευτο προς τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, για όλους.

Σκέφτομαι τους δικούς μας ανήμπορους που  βλέπουν τον κόσμο από το παράθυρο μέχρι να πεθάνουν, τις μανάδες που δεν μπορούν να βγάλουν βόλτα τα μωρά τους στα πεζοδρόμια-πάρκινγκ και στην απαγόρευση του ποδήλατου στους φονικούς μας δρόμους.

Σκέφτομαι τους γέρους γονείς μου στο τουριστικό χωριό μου να ψάχνουν όλη την παραλία να βρουν ένα μαγαζί με  επίπεδη, προσβάσιμη τουαλέτα, το παιδί μου να ψάχνει τρόπο να περάσει το καροτσάκι με το μωρό της, ανάμεσα στα αυτοκίνητα.

Σκέφτομαι και την πρόσφατη καρικατούρα του Στυλιανίδη  (νομίζω), μαζί με ένα  ποδηλάτη να ποδηλατούν-ποζάρουν στην κάμερα, για τον "ποδηλατόδρομο" ,100-200 μέτρα στο Ψυχικό.

Από την άλλη δεν είμαστε επίπεδοι σαν το Βερολίνο, είμαστε όμως αρκετά ρηχοί, για να δούμε τους διπλανούς μας με ανθρωπιά και σεβασμό.

Για να μη πω για το πως σε ένα ελληνικό σχολείο, ένα παιδί μπορεί να σπουδάσει ή να δουλέψει καθηγητής, αν έχουν κάποιες ιδιαίτερες ανάγκες πρόσβασης.

Μάλλον η ιστορία μας, μας έχει διδάξει μόνο τον Καιάδα. Οί άλλοι λαοί την διαβάζουν ολόκληρη...

(ελπίζω αν το διαβάσετε, να θυμάστε να μη παρκάρετε στις διαβάσεις των αναπήρων.Μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να περάσει)

(ελπίζω να θυμάστε τη γυναίκα που έχασε το παιδί της στη Λιοσίων επειδή κάποιος φονιάς, πάρκαρε στο πεζοδρόμιο και ανγκάστηκε να κατέβει στο δρόμο)

(ελπίζω κάποια μέρα οι άνθρωποι με τα καροτσάκια να μπορούν να βλέπουν μαζί μας το κόσμο, δίπλα μας)

η γρίπη του Σεπτέμβρη

θα κλείσουν , δεν θα ανοίξουν ή θα ανοιγοκλείνουν τα σχολεία (από) το Σεπτέμβρη εξαιτίας της γρίπης Α;

Ο κύριος χώρος, η σχολική αίθουσα, μέσα από τον οποίο μεταδίδονται οι ιώσεις περιμένει υπομονετικά τον νέο ιό  , για να τον διασπείρει και στην ελληνική κοινωνία.

Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, πολύ λίγο, πολλοί λίγοι νοιάζονται για αυτό.Όμως ο συνδυασμός  ειδήσεων, πανικού , μετρητή κρουσμάτων και το ότι οι νέοι είναι πιο επίφοβοι από τους πιό ηλικιωμένους, δημιουργεί πρωτότυπα δεδομένα για την επερχόμενη, πιθανά θανατηφόρα ίωση.

Ενώ τα σχολεία όμως θα μπορούσαν να γίνουν (ή να έχουν γίνει) ο βασικός χώρος ενημέρωσης, αντιμετώπισης  και εκπαίδευσης του πληθυσμού απέναντι στον ιό, έρχονται να πάρουν την θέση του προπύργιου του πανικού.

Ποιός γονιός θα στείλει το παιδί σχολείο , ποιό άρρωστο παιδί θα ξέρει ακριβώς τα συμπτώματα για να μη πάει και κολλήσει και τους άλλους;

Και όποιος μείνει σπίτι  , δεν θα πάει σε μπακάλικο, λεωφορείο, μετρό, γήπεδο, πιτσαρία ή κάπου για να μην εκτεθεί;

Σε δυό μήνες γριπιαζόμαστε για τα καλά.Όμως λείπει εκείνη η  ενημέρωση , ιδιαίτερα σε νευραλγικούς χώρους όπως τα σχολεία για το πια μέτρα πρέπει να πάρουμε για να περάσουμε ανώδυνα την πανδημία και όχι πια μέτρα θα πάρουμε για να τρελαθούμε! (μανάδες να ξεμαλλιάζονται γιατί ο γιός σου κόλλησε γρίπη την κόρη μου και τέτοια ας πούμε...ήπια)

Αν θέλαμε να την επιβραδύνουμε, δεν θα έπρεπε να έχουμε ταξιδιωτική οδηγία να μη μπαίνουν Αμερικάνοι στην Ελλάδα; Η εξάπλωση στα σχολεία δεν θα εξοπλίσει γρηγορότερα τον πληθυσμό με αντισώματα;Η εξάπλωση στα νοσοκομεία δεν θα ελαττώσει την ικανότητα αντιμετώπισης των περιστατικών;Θυμάτε κανείς τις ουρές για το  Τσέρνομπιλ;η μαύρη αγορά για το ταμιφλού θα ξεπεράσει το εμπόριο κοκαΐνης;(αφελή ερωτήματα...)

πήρα αφορμή από δώ

Σας θυμίζω ότι από αύριο, τέρμα το τσιγάρο στα σχολεία!

πιστεύω να το κρατήσουμε μέχρι τον Σεπτέμβρη.

Kαλό άκαπνο καλοκαίρι!

(και για τα δάση και για τους πιθανά μελλοντικούς καρκινοπαθείς)

(πρόταση για) τεστ μετα-εισαγωγικών εξετάσεων.

Πόσοι από τους μαθητές που  πήραν σήμερα τους βαθμούς μπόρεσαν μόνοι τους,να υπολογίσουν τα μόρια που είχαν;

Πόσοι από αυτούς που δεν μπορούσαν, θα μπουν Μαθηματικό ή Πολυτεχνείο;

Θα γίνει κάποιος από αυτούς υπουργός παιδείας ή πρωθυπουργός;

λεφτά και πτυχία δεν πάνε μαζί!

από συνέντευξη στον Βασίλη Mπουρδουκούτα του Ρίτσαρντ Σένετ,

καθηγητή Κοινωνιολογίας στο London School of Economics

.......

- Στην πηγή των σημερινών δεινών βρίσκεται για πολλούς αναλυτές η δημιουργία και αξιοποίηση χρηματιστηριακών προϊόντων, τα οποία μάθαμε να αποκαλούμε τοξικά. Από ό,τι φαίνεται παρά την ευρύτατη διάδοσή τους, η γνώση μας γι' αυτά παρέμενε πρόδηλα ελλιπής. Ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτό το γεγονός;

- Το συγκεκριμένο ζήτημα διαθέτει αναντίρρητα κάτι το ιλαροτραγικό. Φανταζόμασταν πάντοτε ότι όσοι διαθέτουν την ικανότητα να κερδίζουν πολλά χρήματα και να παραγάγουν πλούτο, διαθέτουν ταυτόχρονα και την απαιτούμενη γνώση για κάτι τέτοιο, γνωρίζουν δηλαδή σε βάθος αυτό που κάνουν. Η αλήθεια όμως -η αλήθεια που μας αποκάλυψε αυτή η κρίση- είναι ότι μπορεί να είσαι χαζός και παρ' όλα αυτά να κερδίζεις πολλά χρήματα. Μπορεί δηλαδή να μην καταλαβαίνεις τι πουλάς, τι αγοράζεις, αλλά να κερδίζεις παρ' όλα αυτά πολλά, πάρα πολλά λεφτά. Κι αυτό είδαμε τους τελευταίους μήνες. Οι άνθρωποι στην κορυφή, οι σούπερ πλούσιοι, δεν είχαν κατανοήσει το περιεχόμενο του τι συναλλάσσονταν. Αποδεικνύεται, συνεπώς, ότι οι ταλαντούχοι και οικονομικά ενάρετοι υπήρξαν και βλάκες, μια και αγνοούσαν την ίδια τη φυσιογνωμία των προϊόντων που τους βοηθούσαν να πλουτίζουν. Αυτή η άγνοια, θεωρώ, εξηγεί και τους λόγους για τους οποίους η εκδήλωση της κρίσης υπήρξε τόσο ταχεία.

......

και το υπόλοιπο είναι καλό διαβάστε το!

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_14/06/2009_318278

ελπίζουμε όλοι να γίνουμε πλούσιοι ή καμαρώνουμε για τα πτυχία μας με 3 και 60;

1 Ιούλη, τέρμα το κάπνισμα στα σχολεία!

..και για δυό μήνες τουλάχιστον θα είναι το μέτρο που θα έχει καθολική επιτυχία σε μια Δημόσια Υπηρεσία.

ΣΤΔ: Ευτυχώς το καλοκαίρι τα σχολεία είναι-ακόμα- κλειστά.

Την 1η Σεπτέμβρη, οι σύλλογοι καθηγητών θα χαιρετηθούν για την νέα σχολική χρονιά τσιγαροκαπνίζοντας την αίθουσα των καθηγητών και στις 11 (μάλλον ίσως περίπου) θα έρθουν και οι μαθητές  να πάρουν βιβλία , να αγιασθούν και να ανάψουν μαζί με το λιβάνι του αγιασμού και το πρώτο τσιγάρο της νέας σχολικής χρονιάς.Άντε μόνο οι θεριακλήδες γιατί οι υπόλοιποι θα έχουν δυνητικά την ευχαρίστηση του πρώτου τσιγάρου και όλη την νέα χρονιά.Στις αυλές και αν τσιτώσουν λίγο τα πράγματα αργότερα, στη ζούλα στους καμπινέδες.

ΣΤΔ: Θεριακλήδες δάσκαλοι και καθηγητές ως γνωστόν δεν υπάρχουν,  τηρούν με ευλάβεια τους νόμους του κράτους και ιδιαίτερα αυτούς, τους κατά του καπνίσματος.Δεν πιστεύω να υπάρχει συνάδελφος να καπνίζει μπροστά ή ανάμεσα στους μαθητές του, πολύ περισσότερο μέσα σε κλειστούς χώρους του σχολείου.

Το σχολείο  πρέπει να γίνει εφαλτήριο της αντικαπνιστικής εκστρατείας (έως αντικαπνιστικής υστερίας).Να ξεκινήσουν μαθήματα από τις επιπτώσεις του καπνού σαν ενεργητικό και παθητικό κάπνισμα, να ξεσκεπασθούν τα συμφέροντα της καπνοβιομηχανίας , να ανακοινωθούν τα κρατικά οφέλη από την φορολόγηση του καπνού και γιατί η αστυνομία,το λιμενικό, η εφορία κυνηγάνε τους λαθροτσιγαράδες για να βελτιώσουν την οικονομική εικόνα του προϋπολογισμού.Επι πλέον να φανεί ότι τα παιδιά των μεταναστών είναι εθισμένα και πρέπει να απελαθούν για να μη μάθουν και τα δικά μας.

ΣΤΔ: Απαγόρευση του καπνίσματος στα πανεπιστήμια δεν υφίσταται γιατί δεν έχει λυθεί ακόμα το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου .

Τώρα το ποιοί θα ελέγχουν την εφαρμογή του μέτρου ΑΤΚ (απαγόρευση του καπνίσματος) στα σχολεία μπορεί να γίνει  και τρόπος βελτίωσης των οικονομικών των μη καπνιστών συναδέλφων.Δηλαδή όποιος φέρνει φωτογραφία συναδέλφου του με τσιγάρο στο χέρι να δικαιούται απαλλαγή από την απαγόρευση αυξήσεων μισθού στο δημόσιο τομέα. Ο αποδεδειγμένα καπνίζων να μπαίνει σε προγράμματα απεξάρτησης του ΟΚΑΝΑ που ήδη γνωρίζουν τεράστια επιτυχία.

ΣΤΔ: η νομοθεσία για την τιμωρία των μαθητών που καπνίζουν προσκρούει σε θολές ερμηνείες.Παιδί είναι τι να το κάνεις; να το δείρεις;

 ΣΤΔ :ΣΤο Διάολο, θα πείτε καπνίζοντας ή

Συνήγορος Του Διαόλου

όπως θέλετε πάρτε το!

πως πήγαν στις εξετάσεις τα προγνωστικά;

ένα λαθάκι το ALPHA , αποτυχία το ΜΕΓΑ , οι υπόλοιποι ενδιάμεσα.Όλοι πιάσαν το πάνω για τη ΝΔ , το κάτω του ΠΑΣΟΚ .Τελικά η κάλπη είναι πιο απρόβλεπτη από τα μαθηματικά.

(Ή οι γκαλοπατζήδες βρίσκουνε και τρώνε τσάμπα!)

Βραβείο Νόμπελ Χημείας 2008

Βραβείο Νόμπελ Χημείας 2008

Publish at Scribd or explore others: Science Research βραβείο νόμπελ χημεί

Κάπνισμα & καρκίνος του πνεύμονα

«Ο Καπνός του τσιγάρου περιέχει 4.000 χημικές ουσίες, 55 από τις οποίες είναι δυνητικά καρκινογόνες»

Χωρίς καμία αμφιβολία, ο Καρκίνος του Πνεύμονα (ΚΠ) απο­τελεί μία σύγχρονη επιδημία. Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται πα­γκοσμίως πάνω από 1,5 εκατομμύρια άτομα με ΚΠ, ενώ στην Ελλάδα καταγράφονται 7.000 θάνατοι από ΚΠ ετησίως. Οι πε­ρισσότεροι ασθενείς με ΚΠ είναι καπνιστές. Τόσο οι ίδιοι όσο και οι συγγενείς τους, παρουσιάζουν ένα «ενοχικό σύνδρομο» που απορρέει από την άποψη ότι «αφού κάπνιζαν, υφίστανται τις συ­νέπειες». Είναι πλέον τεκμηριωμένο ότι το κάπνισμα ενοχοποι­είται για τις περισσότερες περιπτώσεις ΚΠ. Το 90% των ασθενών με ΚΠ είναι ενεργοί ή πρώην καπνιστές. 0 ΚΠ στατιστικά είναι 10 φορές συχνότερος στους καπνιστές απ' ότι στους μη καπνιστές. Ο κίνδυνος αυξάνει όσο αυξάνει η ποσότητα και η διάρκεια του κα­πνίσματος και όσο μικρότερη είναι η ηλικία έναρξης. Το κάπνι­σμα ευθύνεται και για άλλες κακοήθειες, όπως είναι ο καρκίνος του λάρυγγα, του οισοφάγου, της ουροδόχου κύστης κ.ά., αλλά και για το 80-90% των χρόνιων αναπνευστικών νοσημάτων και το 23-40% των εμφραγμάτων του μυοκαρδίου. Και το παθητικό κάπνισμα έχει ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη ΚΠ. Επιδημιολο­γικές μελέτες έχουν δείξει ότι ενήλικες που συζούν με καπνιστές και δεν καπνίζουν, έχουν 15% περισσότερες πιθανότητες να νο­σήσουν από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα και να καταλήξουν από αυτές, σε σύγκριση με ενήλικες που κατοικούν σε σπίτι που δεν υπάρχουν καπνιστές. Ο κίνδυνος ανάπτυξης του ΚΠ αυξάνεται κατά 20-30%.

Το κάπνισμα παραμένει μια στοχευμένη, δύσκολα αντιμετωπίσιμη συνήθεια, που αποτελεί δυστυχώς σημαντική αιτία θνη­σιμότητας παγκοσμίως. Η διακοπή του καπνίσματος έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες ωφέλειες σε κάθε ηλικία και είναι ευεργετι­κή, τόσο σε άτομα που δεν έχουν οποιαδήποτε συμπτώματα νο­σηρότητας, όσο και σε εκείνα που υποφέρουν από σοβαρά προ­βλήματα υγείας. Οι αποτελεσματικές προσεγγίσεις για τη διακο­πή του καπνίσματος, περιλαμβάνουν την παροχή σύντομης συμ­βουλευτικής παρακίνησης από τους επαγγελματίες υγείας, τη φαρμακοθεραπεία, τη χορήγηση υλικού αυτοβοήθειας, τη συνέ­ντευξη παροχής κινήτρων (Σ.Π.Κ.) καθώς και τη γνωσιακή-συμπεριφορίστικη θεραπεία (Γ.Σ.Θ.). Ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η θεραπεία υποκατάστασης με νικοτίνη. Υπάρχουν 6 ενδεδειγμένες διαθέσιμες μορφές: η τσίχλα, το αυτοκόλλητο, η ρινική και η εισπνεύσιμη μορφή χορήγησης, η υπογλώσσια μορφή και οι παστίλιες.Άλλες εναλλακτικές είναι η θεραπεία με βουπροπιόνη, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά όπως η νορτριπτυλίνη και η κλονιδίνη και η βαρενικλίνη. Παράλληλα με τη φαρμακευτική ή τη συμβουλευτική παρέμβαση ενδείκνυται η χορήγηση ενημερωτι­κών δελτίων, εγχειριδίων και οπτικοακουστικού υλικού.

Πηγή

ΝΕΑ ΥΓΕΙΑ, τεύχος 62

Για τη Συντακτική Επιτροπή των Χημικών Χρονικών τ.4/2009 Οριάνα Λανίτου

το τέλος των εξετάσεων...

...η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια κρίνεται στα βαθμολογικά κέντρα μετά από 15νθήμερο πανελλαδικό μαραθώνιο, πριν τις εξετάσεις ...εξαγωγής από τα Λύκεια.

Σε αυτό το 15νθήμερο τα Γυμνάσια λειτούργησαν 2 μέρες την εβδομάδα , όπως και οι δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου στο πρόγραμμα των εξετάσεών τους (ενδοσχολικά).

Οι πλειοψηφία των καθηγητών που δεν έλαβε μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις πήρε άτυπα 6ήμερη άδεια από τον υπουργό ή τη σημαία.

Πές λοιπόν 90.000 υποψήφιοι, 180.000 γονείς, 20.000 εμπλεκόμενοι καθηγητές, 50.000 φροντιστές, βάλε βαριά σύνολο 340.000 άντε 500.000 κόσμος. 4-5% του λαού!(Που έχει 80% αλλεργία, βλέπει 50% Λαζόπουλο, ψηφίζει 80% ΝΔΠΑΣΟΚ, ανέχεται 100% ζίμενς,βατοπέδια,παραπαίδια κλπ)

Για να συμπληρωθούν οι λίστες των πτυχιούχων ανέργων, των αιώνιων φοιτητών, των υποψηφίων ενοικιαστών διαμερισμάτων, θαμώνων καφετεριών, υποστηρικτών παρατάξεων ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΛΠΙ.

Το παραμύθι σιγά σιγά τελειώνει με την αποχή υποψηφίων από τις εξετάσεις να κάνει δειλά δειλά φέτος την εμφάνισή της.

Για αποχή από τις ευρωεκλογές νοιάζονται πολλοί περισσότεροι , για αποχή από την εκπαιδευτική διαδικασία άπαντες, πλην δημοσίων υπαλλήλων.

Και του χρόνου με υγεία.

βιβλίο ή pc;

(δηλαδή σκορπάτε τις στάχτες ...σας)

Στα συγκλονιστικά διλήμματα της εποχής , προστέθηκε ο προβληματισμός που 'βάλαν τα Νέα Ελληνικά στους υποψηφίους.

Οι υπόλοιποι δεν έχουν προβληματιστεί για αυτό το θέμα ποτέ.

Τώρα θα προβληματιστούν οι φιλόλογοι βαθμολογητές διαβάζοντας τα γραπτά που διορθώνουν , και ο Τερζάκης, αν υπάρχει μετά θάνατον επικοινωνία με τα εγκόσμια.

Για να βοηθήσω στην διόρθωση των γραπτών, προσθέτω αναμνήσεις.

Θυμάμαι την χαρά που έκανα το '68 με τον πρώτο μου δίσκο βινυλίου και το πικαπάκι μπαταρίας που μου πήρε δώρο ο πατέρας μου.(δεν είναι άσχετο έχει παρακάτω....) Μετά την ατέλειωτη συλλογή δίσκων LP και SP ή 33 και 45 στροφών.Άλλαζα και πικάπ για να παίζουν καλύτερα.Μετά με την εφεύρεση της κασσέτας άρχισα να ηχογραφώ δίσκους φίλων και να στοιβάζω κασσέτες με τραγούδια που δεν θα μπορούσα να αγοράσω ποτέ.Μετά με τα cd και τα DVD, MP3, HD external USB, απέκτησα μεγάλο πατάρι να στοιβάζω ατέλειωτες συλλογές που ενώ χωράγαν πια σε ολοένα και μικρότερους χώρους, αλλά τα αρχαία μνημεία τους, πανάκριβες επενδύσεις και καπρίτσια μιας ζωής δεν ήθελα να τα πετάξω.

Άσε και τα ηχοσυστήματα, πικάπ, κασετόφωνα, βιντεοκάμερες, VHS PLAYERS( τρεις μισθοί στοίχισε το ΤζιΒι Σι το 1985),αναλογικές φωτογραφικές μηχανές, αναλογικά τιούνερ όλα πεταμένα σε αχρηστία πιάνοντας χώρο στα μαυσωλεία της τεχνολογίας.

Μαζί από μαθητής (για να δείτε ότι δεν ξέχασα γιατί άρχισα να γράφω) κουβάλαγα την εγκυκλοπαίδεια του Μιχιώτη  6τομη , μαζί με την 20τομη Δομή και με περηφάνεια περισσή αγόρασα νέο έπιπλο να βάλω την 62άρα Πάπυρος-Λαρούς- Μπριτάνικα στο σαλόνι και να έχω του κόσμου τη σοφία πλάι μου.Μιλάμε για καμάρι 500.000 δραχμών προ ευρώ, αγορασμένο σε προσφορά εφημερίδας με μισθό καθηγητή.

Εδώ και δυο χρόνια το γρήγορο ίντερνετ με τον παλιό μου υπολογιστή, με έκαναν να μελαγχολήσω.Η πληροφορία στο πιάτο μου στη στιγμή, η ταινία που θα δουν οι Αθηναίοι του χρόνου παίζει τώρα μπροστά μου, μουσική τόσο πολλή που δεν προφταίνω σε 10 ζωές να ακούσω, και όλα αυτά μπορεί κάποιος να τα έχει με 500 ευρώ ένα φορητό, 15 ευρώ το μήνα μια σύνδεση ή τσάμπα στον υπολογιστή της δουλειάς ή υποκλέπτοντας την σύνδεση ...του γείτονα.

Το θέαμα , η γνώση, έγιναν πια προσβάσιμα, στον καθένα αρκετά φτωχότερο από μένα, χωρίς να τρέχει σε μεγαλουπόλεις, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, δισκάδικα, συναυλίες και όπου,  τόσα χρόνια, τους αμύθητους μισθούς μου ακούμπαγα.

Προχτές ατένιζα την ολοκαίνουργια σχολική βιβλιοθήκη με 5000 τόμους να περιμένει αναγνώστες.

Οραματίστικα τον νέο υπουργό Παιδείας αγκαλιά με τον Μπαμπινιώτη να προωθούν την καλλιέργεια παπύρων και την τεχνολογία σκαλίσματος μαρμάρινων  πλακών.

Φαντάζομαι τον δύσμοιρο υποψήφιο που έγραψε ότι (...καλά κάνουμε και καίμε τα βιβλία γιατί είναι άχρηστα ...) μπροστά στην κατακόκκινη πένα του αιμοσταγή φιλόλογου βαθμολογητή του.

Η  Βικιπαίδεια  δεν έχει γράψει σήμερα τίποτα για όλα αυτά.Τα υπουργεία της Ελλάδας έχουν απαγορεύσει τα κινητά στα σχολεία ενώ εισάγουν το πισι που επικοινωνεί, φωτογραφίζει, βιντεοσκοπεί, καταγράφει οτιδήποτε οπουδήποτε,χωρίς κανένα φραγμό, ενδοιασμό ή όριο.

Η απέραντη δημοκρατία του Τερζάκη δεν θα μορούσε να εκφρασθεί ποτέ μέσα από όλα τα βιβλία, που δεν μπορούσε ποτέ κανείς να αγοράσει ή να διαβάσει.(Την δικιά μου την  βλακεία ή του καθενός τη σοφία την διαβάζεις τώρα τσάμπα)

Σιγά σιγά όμως η πρόσβαση στην παγκόσμια σκέψη και δημιουργία θα γίνει δυνατή και από τους ανίδεους.

Και τότε οι ειδικοί του σήμερα, θα φέρουν τα πτυχία τους, τα βιβλία τους και τις απόψεις τους να τις βάλουν στο πατάρι μου, μαζί με τα ελπι μου χωρίς όμως τις ελπίδες μου.

η σφαγή των αμνών μετά το Πάσχα.

Μετρώντας αντίστοφα, διάγω στοχαστικά τις τελευταίες μέρες της χρονιάς, στο Λύκειο.

Μπρος την παράδοση των θείων εξετάσεων, το καθιερωμένο δράμα των χιλιάδων υποψηφίων που έρχονται σε δυο βδομάδες να τους σφάξουμε στο βωμό της προόδου και της ευημερίας, με έπαθλο την επουράνια φοίτηση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

17χρονα αρνάκια, που έλυσαν το πρόβλημα χιλιάδων αδιορίστων εκπαιδευτικών με επίπονα ιδιαίτερα, ενίσχυσαν τον μισθό χιλιάδων διορισμένων εκπαιδευτικών,δικαιολόγησαν για άλλη μια φορά την ύπαρξη του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος , προσέρχονται για την ώρα της κρίσης.

Το αδέκαστο εξεταστικό σύστημα, θα επαναλάβει το σφάξιμο με βαμβάκι,χωρίς σταυρούς και κοκκινίλες, προσφέροντας σάρκα στα υπόλοιπα αδημονούντα θηρία, που δικαιολογούν έρευνα,επιστημονικό κύρος,ανωτάτη εκπαίδευση σε μια χώρα, που δεν την υπολογίζει πια κανείς και πουθενά.

Στα πιο ενδιαφέροντα πρότυπα της ελληνικής κουζίνας, αρνάκι φρικασέ για την ιατρική, ψητό για το μαθηματικό, σούπα για το ΤΕΙ Μεσσολογγίου, ωμό για το σκυλολόι που ψάχνει φτηνή  εργατική  δύναμη, στην αγορά εργασίας.

Όλα μαζί μετά τα μαγειρευτά αρνάκια, πτυχιούχα και μη , στο δρόμο της τραπεζαρίας του ΑΣΕΠ για την μοναδική δουλειά που θεωρείται δουλειά ακόμα , μια θέση στο δημόσιο.Αλλά μόνο ένα στα δέκα, στα είκοσι , στα χίλια ίσως, να περάσει την πύλη για την αιώνια αφασία.

Τα υπόλοιπα θα τροφοδοτήσουν τους πελάτες των μπαρ,των ριάλιτυ,κάθε αντεπαναστατικής βαριεστημάρας.

Δεν θα μπορούν να κάνουν σε κοπάδι ή οικογένεια και για την έλειψη βοσκής θα κατηγορούν τα εισαγόμενα κατσίκια από το Πακιστάν ή την Βουλγαρία.

Μπερδεύω τελικά το σφαγμένο με το ζωντανό αρνί, λέω να σβήσω αυτό το ποστ,αλλά νομίζω  σφαγμένα, ψητά, ζωντανά αρνιά , όλα το ίδιο είναι.

Και εγώ ο λύκος, τα φύλαγα.

εθνική φαντασία με ύμνο, αλλά χωρίς μέτρο

φαντάσου λοιπόν την Ελευθερία να κραδαίνει ένα σπαθί με τρομερή κόψη, να κοιτάει τον κόσμο, και εσύ να δεις το βλέμμα της.

φαντάσου λοιπόν αυτή την όψη και τον εαυτό σου σαν δυο παρατηρητές με δυο διαφορετικές πεποιθήσεις.

ο ένας εκτιμάει ότι βιαστικά μετράει τη γή , κάτι δηλαδή σαν κτηματομεσίτης που αγοράζει κοψοχρονιά από εξαθλιωμένο αγρότη.

ο άλλος εκτιμάει ότι καταμετράει όλες τις κατακτήσεις της με βιαιότητα, γιατί πουθενά οι εξουσιαστές δεν αρνήθηκαν  την εξουσία τους τσάμπα και βερεσέ.

όλοι μαζί ανακαλύπτουμε την άγνοια στο πιο πολυτραγουδισμένο ποιήμα της ζωής μας.Με το ζόρι ή εθνοπατριωτικά.

Πολύ θάθελα να ρώταγα τον Σολωμό , όχι τι εννοεί αλλά τι αισθάνεται  σαν ποιητής μπροστά σε ένα λαό που τραγουδάει τον εθνικό του ύμνο, λες και είναι κινέζικος.

Πάντως νοιώθω ότι θα μου συμπαρασταθεί, επειδή και γω τα ρωτάω τι είναι το διοξείδιο του άνθρακα και με κοιτάνε με απορία.

Και θα μου πει σίγουρα ότι όλα αυτά θα καλυτερέψουν με καλύτερα σχολεία και καλύτερους δασκάλους.

( αν εθνικός ύμνος ήτανε το εξίσου δοξασμένο "νάμπερ ουάν" θα υπήρχαν τόσες πολλές απορίες;)

(στη φωτογραφία από τον προηγούμενο παγκόσμιο πόλεμο, φαντάρος κουρασμένος έπεσε κατάμουτρα απο το βιαστικό μέτρημα της γης και δίπλα οι επιζήσαντες βάζουν πασαλάκια για να χωρίσουν τα οικόπεδα ...)

άλλη μια απεργία πέρασε...

Αυτή τη φορά είπα να μη ξαναγράψω νευριασμένος πριν, να γράψω μετά.

Είπα να απεργήσω, γιατί το να κάψω τράπεζα δεν με παίρνει.

Είπα να απεργήσω για να έχω ικανοποιήσει το κυκλοθυμικό μου ταπεραμέντο,την ανάγκη να διαμαρτυρηθώ όπως έσβησα προχτές τα φώτα, να χάσω τώρα το επώδυνο 70άρι ..περίπου.

Μια απεργία ...αιμοδοσία στην ελληνική οικονομία , που όπως και οι αιμοδότες είναι μειοψηφία , έτσι και οι απεργοί.

Επειδή όμως συνδικαλισμός σημαίνει εμμονή και επιμονή στην συσπείρωση της πλειοψηφίας των εργαζομένων τότε έχω ...συναισθηματικά προβλήματα.

Ζούμε την εποχή που οι αποφάσεις μπορούν να παρθούν  παίρνοντας υπόψη και τη γνώμη των πολλών.Όλα τα σχολεία έχουν ίντερνετ.Τι λέτε ρε παιδιά να κάνουμε στις 2, Απεργία για αυτό και κείνο;Η απάντηση έρχεται με μιάς.

Η απόφαση για απεργία σταματάει να είναι υπόθεση των ξεκομένων ηγεσιών και γίνεται καθολικό δημοψήφισμα.

Η ατομική ευθύνη μεγαλώνει και  η συσπείρωση γύρω από αποφάσεις που έχεις στοιχειωδώς συμμετάσχει, επίσης.

Η απαξίωση του απεργιακού δικαιώματος είναι πια γεγονός μέσα από τις συνεχείς αποτυχημένες αποφάσεις των ηγεσιών ΑΔΕΔΥ ΓΣΕΕ ΟΛΜΕ ΔΟΕ και πάει λέγοντας, που πιστεύω ότι ακούνε περισσότερο τους πάνω, παρά τους ..κάτω.Οι αποτυχημένες απεργίες είναι αποτέλεσμα επιλογών όχι των εργαζομένων αλλά των ηγεσιών τους (που εκλέγονται και αυτές απαξιωτικά κάποιες μέρες αργιών-διακοπών των υπηρεσιών)

Απεργία  στον ιδιωτικό τομέα μοιάζει με ανέκδοτο απο τα παλιά, στον δημόσιο όποιοι κάνουν ακόμα την κάνουν επειδή τους έχει εξασφαλισθεί σε αυτούς η μονιμότητα και στο κράτος η απεργιακή επιχορήγηση από τους απεργούς.Σιγά το πρόβλημα που δημιουργώ στο σχολείο, που έτσι κι αλλιώς θα βγάλω  την ύλη, έτσι κι αλλιώς τα παιδιά τρελαίνονται να χάνουν μάθημα,χάνονται δεκάδες ώρες και χωρίς απεργία και δεν νοιάζεται κανείς και ...λοιπά...

Η κρίση δεν αντιμετωπίζεται με κελεύσματα ορθοδόξων ινστρουχτόρων και εικονομάχων οπορτουνιστών.Την κρίση πρέπει να την βιώσει κάποιος για να τον κινητοποιήσει.Η κυβέρνηση μετά τα τελευταία δείγματα των κινητοποιήσεών μας θα προχωρήσει άνετα στο κόψιμο μισθών, συντάξεων, εφάπαξ , γιατί βλέπει ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.Το χαλί είναι στρωμένο, από την αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος εδώ και χρόνια που έγινε είτε βλακωδώς είτε μεθοδευμένα και την άρνηση κάθε αντίστασης .

Σίγουρα η προοπτική να διεκδικούμε μια καλύτερη οικονομικά ζωή είναι ένας στόχος , όπως και το να διεκδικούν οι πεινασμένοι το φαί των χορτάτων,  χωρίς να έχουν κατ' ανάγκη πολιτική καθοδήγηση.Δεν περνάει κρίση ο καπιταλισμός, περνάμε και μεις μαζί του.Με όλες τις δομές που φτιάξαμε για να τον στηρίξουμε.

Και τώρα που και οι δομές καταρέουν η απλότητα των κινητοποιήσεων για μια άλλη ζωή , θα μας εκπλήξει.

και τώρα το επόμενο βήμα...

..μετά την μια ώρα σκοτάδι, πρέπει να δούμε αυτή την τεράστια δύναμη.

Το ότι ο κόσμος μπορεί να επικοινωνήσει, και να πετύχει το ελάχιστο σε παγκόσμια συνενόηση.

Το ότι χαρήκαμε για την συμμετοχή.Το σαλόνι μας, η Ακρόπολη,το Μπιγκ Μπεν, ο Άιφελ κινητοποιηθήκαμε μαζί,για μια παγκόσμια ανάγκη.

Το ότι ένοιωσε κάποιος συνυπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή επειδή αναγκάστηκε να πάει στη τουαλέτα ανάβοντας το φως, για λίγο.

Το ότι η γιαγιά, το παιδί , ο φίλος , ο γνωστός, εκεί που νομίζαμε αδιάφορους , νοιαστήκανε.

Το ότι δεν χρειάστηκε να δηλώσουμε κόμα,ομάδα,χρώμα,φύλο,εισόδημα,θρησκεία για να γίνουμε αποδεκτοί και να δεχτούμε τους άλλους.

Το ότι το  ίντερνετ δεν είναι απλά επικοινωνία, αλλά είναι το όπλο ενάντια στο σκοταδισμό.

Το ότι το επόμενο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι άνοιξε ένας δρόμος για το μέλλον.

η Ώρα της Γης

άντε, και στα δικά μας!

(αν και πιστεύω ότι μετά τον εθνικό διάλογο στην Ελλάδα,θα επανέλθει η αναγκαστική χρήση αριθμητήριου και λογαριθμικού κανόνα)

 

 

 

Προαιρετικά θα διδάσκονται τη βικτοριανή εποχή ή τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι μαθητές των δημοτικών σχολείων της Βρετανίας, οι οποίοι καλούνται ωστόσο να μάθουν να χειρίζονται τέλεια το Twitter και τη Wikipedia, σύμφωνα με προτεινόμενη διδακτέα ύλη.Η προτεινόμενη αναθεωρημένη διδακτέα ύλη αφαιρεί εκατοντάδες προσδιορισμούς για τις επιστημονικές, γεωγραφικές και ιστορικές γνώσεις που θα πρέπει να έχουν οι μαθητές πριν φτάσουν τα 11 τους χρόνια.

Την αναμόρφωση έχει αναλάβει να προτείνει ο Σερ Τζιμ Ρόουζ, για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης.

Έτσι η μεταρρύθμιση, η οποία εάν εγκριθεί θα είναι η μεγαλύτερη για τα δημοτικά σχολεία της Βρετανίας εδώ και μια δεκαετία, αποσκοπεί στο να δώσει μεγαλύτερη ελευθερία στους δασκάλους να επιλέξουν σε ποιο κομμάτι θα εστιάσουν τη διδασκαλία τους.

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, η διδακτέα ύλη διατηρεί κάποιους από τους παραδοσιακούς τομείς διδασκαλίας, δίνει όμως έμφαση στα σύγχρονα μέσα, στο Διαδίκτυο και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση.

Συγκεκριμένα η πρόταση ορίζει ότι:

- Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν γνώση μπλογκ, podcast, της Wikipedia και του Twitter καθώς και να μπορούν να αποκτήσουν άνεση στον χειρισμό του πληκτρολογίου.

- Τα παιδιά θα πρέπει να μπορούν να τοποθετήσουν συγκεκριμένα γεγονότα σε χρονολογική σειρά. Ωστόσο κάθε παιδί θα κληθεί να μάθει δύο μόνο βασικές περιόδους της βρετανικής ιστορίας, με το σχολείο να καλείται να αποφασίζει ποιες θα είναι αυτές. Έτσι οι δάσκαλοι θα μπορούν να διδάσκουν βικτοριανή ιστορία ή τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.

-Το νέο σύστημα θα ασχολείται και με κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή ενός παιδιού, όπως οι πιέσεις που ασκούν ομάδες συνομηλίκων, ο εκφοβισμός, καθώς και οι σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους.

Σχολιάζοντας τις προτάσεις το υπουργείο Παιδείας της Βρετανίας ανέφερε: «Φυσικά οι μαθητές στα δημοτικά θα διδαχθούν σημαντικές περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της ρωμαϊκής εποχής, των Τυδόρ και τη βικτοριανή και θα μάθουν να κατανοούν μια ευρύτερη χρονολόγηση σημαντικών γεγονότων σε αυτή τη χώρα και τον υπόλοιπο κόσμο».

 πηγή:http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=998908&lngDtrID=252

ακόμα τούτη η Άνοιξη

 

«ακόμα τούτη η Άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες,
Τούτο το καλοκαίρι,
Ώσπου να έλθει ο μόσκοβος να φέρει το σεφέρι,
Μωριά και Ρούμελη».

 

Απόσπασμα από τον Θούρειο του Ρήγα

(...πέρα από το Μωριά και τη Ρούμελη, έχουμε πια Μακεδονία και Θράκη και βάλε... ακόμα ... )

ωραία και επαναστατικά και την φετινή άνοιξη όπως τότε, νομίζουμε ότι την επανάσταση την έκανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, αργότερα το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς , την δημοκρατία απεκατέστησε ο Καραμανλής -σίνιορ, και ο ραγιάς διαχρονικά λαός, έβλεπε σήριαλ από τον "άγνωστο πόλεμο" ώς τον Λαζόπουλο και την Μενεγάκη.

Πλάι μας  οι μετανάστες είναι εκατομμύρια και γίνονται Ρηγάδες σαν την Κούνεβα, οι δικοί μας μετανάστες αντί για Ρηγάδες γίνανε Αμερικάνοι,Γερμανοί,Αυστραλοί και πάει λέγοντας.

Ο εκμοντερνισμένα ραγιάς λαός πληρώνει δόσεις και δεν ξεσηκώνεται γιατί η χρόνια λοβοτομή τον έχει οδηγήσει στην παραφροσύνη του μεγαλοιδεατισμού, πάλι με χρόνια με καιρούς... ή θα ξαναγεννηθεί ο Μέγας Αλέξανδρος να ξανακυριεύσουμε τον κόσμο.(Ρε ξέρετε ποιος ήμουν εγώ, λέει ο ασπρόμαυρος Ορέστης Μακρής...τύφλα...)

Δεν υπάρχει τίποτα ορατό σαν εχθρός, οι κουκουλοφόροι σπάνε βιτρίνες και οι άλλοι, αντί για κουκούλα βάζουν φιμέ τζάμια στις μερσεντές και ψηλούς πέτρινους τοίχους στις βίλες.Δεν βλέπεις πια κανέναν...

Τι να κάνω ο καημένος;

Να σπάσω την 42άρα ελτζί που με κατατοπίζει, με αποβλακώνει ,με νανουρίζει,με κοιμίζει και μου στοιχίζει;

Να απαντήσω στο γκάλοπ που θέλει ο ικανός πρωθυπουργός να ηγείται ανίκανου κόματος και ο ανίκανος , ικανής αντιπολίτευσης;

Όχι!Δεν κάνω σε κανένα τη χάρη!

Ένα τσίπουρο με δυό ελιές, θα βγω να κοιτάξω τον ήλιο ή τη βροχή, το ίδιο καλά θάναι.

Την ιστορία που σας βολεύει την φτιάξατε και κυβερνάτε , την ιστορία που θέλω μου τη λέει κάθε άνοιξη η βερυκοκιά μου.

ουφ! ευτυχώς δεν μας πήραν και αυτά που μας δίνουν...

(...φαντάσου να πέρναμε τώρα πάνω από 60.000 μισθό και να έπρεπε να δώσουμε το ένα χιλιάρικο.
Θα γινόταν πόλεμος!)

Τώρα πιστεύω ότι αφού δεν μας πειράξαν το μισθό μας να τους ευχαριστήσουμε,άντε να κάνουμε άλλη μια απεργία, για να ενισχύσουμε αμόμα παραπάνω τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ή καλύτερα αφήστε το, να τους εκδικηθούμε όταν πάμε να ψηφίσουμε , ώστε η νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση να μας δώσει αυτά που μας χρωστάνε η τωρινή και οι πιο παλιές.
(Θυμάστε που κάποτε ο κόσμος κατέβαινε στους δρόμους για να διαδηλώνει για ψύλλου πήδημα;Τώρα θα πάμε απλά να ψωνίσουμε πιο λίγα, μέχρι να μάθουμε  και μεις να μη τρώμε, σαν τον Γάιδαρο του Χότζα.)

(Καλά θα ήταν να πληρώνανε οι φταίχτες αλλά που να τους βρούμε ;Κρύβονται καλά στις επαύλεις τους και διαφεύγουν τα μπλόκα με τις πόρσε τους.)

Ποιός από άλλο τόπο κυβερνάει αυτό τον τόπο;

(Τι θα γίνει τελικά  με τον εθνικό διάλογο για την παιδεία;κάτι που γίνεται πραγματικά ΤΣΑΜΠΑ!)

(Τελικά θα μπορούσαν να πάρουν και φανερά, από ένα κατοστάρικο από το μισθό μας, για να μη δείχνουμε εκτός τόπου και χρόνου , της δοκιμασίας εννοώ. 100χ11.000.000=1.100.000.000,  τους φτάνει να σώσουμε την Ελλάδα και τους τραπεζίτες;)

...Δεν μου κολάει ύπνος.
Το καρυοφίλλι μάνα μου!
....Καρυοφίλλι σου είπα ρε μάνα , όχι καριοφίλι!

απλά μαθήματα οικονομίας-αντιθέματα ΑΟΘ για πανελλήνιες...

...μη το πιστεύετε αλλά είναι ένα διδακτικό κείμενο ανωνύμου,

που έχει πέρα από πλάκα και περιεχόμενο.

Σκέψου ότι ζεις σε μια γειτονιά παλαιού τύπου. Από αυτές που βλέπεις στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, ας πούμε -Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο φάση. Έχεις τώρα σ'αυτή τη γειτονιά ένα μπακάλικο -το αφεντικό του μαγαζιού, κωλόχοντρος αντιπαθέστατος αλλά αναγκαίος επειδή φέρνει τα πάντα, παστέλια, μαντολάτα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, τσιγάρα -διαθέτει και τηλέφωνο «δια το κοινόν». Έχει και υπαλλήλους διάφορους ο χοντρός -βάλτους κι αυτούς στην ιστορία. Τι κάνει λοιπόν ο χοντρός;

Αγοράζει κοψοχρονιά και πουλάει σε τσιμπημένες τιμές, κλέβει και στο ζύγι -κονομάει γενικώς. Και όσο κονομάει, τόσο αγοράζει κι όσο αγοράζει, τόσο πουλάει όλο κι ακριβότερα -κονομάει χοντρικώς. Πουλώντας λιανικώς.

Έχει φτιάξει τώρα ο χοντρός ένα κομπόδεμα μεγαλύτερο από τη μπάκα του. Τι να το κάνει; Οι τράπεζες δε δίνουν καλά επιτόκια, με τοκογλυφίες δε θέλει να μπλέκει καθότι επίφοβα πράγματα, για την πάρτη του δε γουστάρει να ξοδέψει επειδή τυγχάνει ολιγαρκής καρμίρης ο χοντρός -σκέφτεται λοιπόν, σπάει την κεφάλα του, τι να το κάνει το μπαγιόκο. «Ρε δεν ανοίγω ακόμα ένα μπακάλικο -να κονομάω από δυο πάντες;» λέει στο τέλος.

Τώρα υπάρχουν δυο μπακάλικα στη γειτονιά, μόνο που οι τιμές δεν πέφτουν (μαλάκας είναι ο χοντρός να τις ρίξει; αφού μόνος του κάνει παιχνίδι), αντιθέτως, λόγω εξόδων της αναπτυσσόμενης επιχείρησης (του χοντρού), οι τιμές ανεβαίνουν. Τι γίνεται μετά;

Τι να γίνει; Μεροκαματιάρηδες οι άνθρωποι της γειτονιάς, δεν διαθέτουν κανένα μηχάνημα να κόβει αβέρτα χρήματα -οπότε δεν μπορούν πλέον να αγοράσουν τα εμπορεύματα του χοντρού. Πέφτουν τα έσοδα ανεβαίνουν τα έξοδα

-τρελαίνεται ο χοντρός! Τι θ'απογίνει; Αποφασίζει να ανοίξει μπλοκάκι με βερεσέδια, καλύτερα να του χρωστάνε παρά να σαπίζει το εμπόρευμα στα ράφια. Αναθαρρεύουν λοιπόν οι μεροκαματιάρηδες της γειτονιάς κι αρχίζουν να ψωνίζουν όλο και περισσότερα με βερεσέ -το μπλοκάκι του χοντρού γίνεται κανονικός τηλεφωνικός κατάλογος.

Ξυπνάει, που λες, ένα πρωί ο χοντρός μέσα στον ιδρώτα. «Ρε τι γίνεται εδώ; Έχω καταντήσει να μου χρωστάνε μέχρι και τα καναρίνια το καναβούρι τους -που θα πάει αυτή η κατάσταση; Δεν έκανα καλά να ξανοιχτώ τόσο πολύ -άσε που ψυλλιάζομαι ότι οι μπαταξήδες της γειτονιάς δεν θα έχουν να με ξεχρεώσουν στον αιώνα τον άπαντα». Τι σκαρφίζεται λοιπόν ο πούστης ο χοντρός; Πάει στον γερο-τσιφούτη της γειτονίας, τον σιχαμερό που δανείζει με τόκους δέκα φορές πάνω από το νόμιμο. «Γερο-Λαδά αδερφέ μου, σώσε με!» παρακαλάει ο χοντρός. «Ξανοίχτηκα με τα βερεσέδια -κάνε κάτι να έρθω στα ίσα μου γιατί οι προμηθευτές πιέζουν κι εγώ μόνο το μπλοκάκι έχω!» Ο τσιφούτης την έχει από καιρό ανθιστεί τη φτιάξη, καθότι παλιά πουτάνα στην οικονομική ανάλυση. Αγοράζει λοιπόν το μπλοκάκι του χοντρού (κοψοχρονιά φυσικά) και όλα μέλι-γάλα.

Τώρα, αυτό το μπλοκάκι με τα βερεσέδια πρέπει κάπως να κλείσει -αλλά ο τσιφούτης είναι λεπτοκαμωμένο άτομο, καχεκτικό και φιλάσθενο ας πούμε. Φωνάζει λοιπόν κάτι καλόπαιδα της γειτονιάς, με πτυχία και περγαμηνές από τα καλύτερα Σωφρονιστικά Ιδρύματα της χώρας και τους ξηγιέται. «Φέρτε μου τα φράγκα κι από ότι μαζεύετε, 2% δικά σας». Ξαμολιούνται τα παιδιά, απειλούν, δέρνουν, σπάνε -κάτι μαζεύουν. Φτιάχνει την πρώτη μπάζα ο τσιφούτης αλλά είναι ακόμα παθητικός. Το μπλοκάκι ούτε που αδυνάτισε καθόλου, τετράπαχο παραμένει.

Πάει λοιπόν στα δικαστήρια και τις αστυνομίες. «Βοηθήστε με καλοί μου άνθρωποι, φτωχός είμαι, το κομπόδεμά μου δάνεισα και τώρα δε με πληρώνουν επειδής είμαι γέρος κι ανήμπορος!» Φιλότιμοι οι σταυρωτήδες κάνουνε μια

έτσι και ξεσπιτώνουν ένα κάρο κόσμο, αφού οι έρημοι οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν.

Κάθεται τώρα ο τσιφούτης και ξαναμετράει. Τι πήρε; Λίγα λεφτά και μπόλικα χαμόσπιτα. Ούτε καν τα χρήματα που έδωσε στον χοντρό μπακάλη δεν έπιασε, τραβάει τις αραιές τρίχες που του έχουν απομείνει ο τσιφούτης. «Πως την πάτησα με τον κανάγια! Που, ακόμα και σκλάβους να τους πουλήσω όσους είναι εδώ μέσα στο μπλοκάκι -τα λεφτά μου δεν θα τα βγάλω!»

Από την άλλη πλευρά ο μπακάλης έχει πέσει στα μαύρα πανιά. Γιατί όσα του έδωσε ο τσιφούτης δε φτάνουν ούτε για «ζήτω» -έχει ξανοιχτεί πολύ, έχει τιγκάρει τις αποθήκες σε εμπόρευμα, χρωστάει στους προμηθευτές και ο κόσμος δεν περνάει να ψωνίσει ούτε λουμίνια για το καντήλι. Πώς να περάσουν; Αφού δεν τους έχει μείνει ούτε κεραμίδι να βάλουν πάνω από το χάλι τους, να μην τους βλέπουν τα σύννεφα και τους φτύνουν καταιγιστικά, που λέει ο λόγος. Αρχίζει λοιπόν τις απολύσεις ο μπακάλης -την πληρώνουν οι μπακαλόγατοι και το παράρτημα ειδών μπακαλικής, μπας και σωθεί η επιχείρηση.

Έχουμε τώρα έναν τσιφούτη στα πρόθυρα αυτοκτονίας, έναν μπακάλη στα πρόθυρα εμφράγματος και τους μεροκαματιάρηδες δυο-τρία χιλιόμετρα βαθύτερα από τα πρόθυρα, στα υστερόθυρα, Καθαρτηρίου και Κολάσεως γωνία, για την ακρίβεια. «Το νου σας τυριά, θα σας φαν'οι βλάχοι!» που λέει κι ο φιλόσοφος.

Επειδή όμως τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν σε μια ευυπόληπτη κοινωνία, παρεμβαίνει το κράτος, να βάλει τάξη. Γιατί άνευ τσιφούτη δεν κινείται το χρήμα, άνευ μπακάλη δεν εισάγονται φουά γκρα και άνευ μεροκαματιάρηδων δεν εισπράττονται φόροι για να αγοραστεί το φουά γκρα -με νιώθεις;

Ερώτηση: τι πρέπει να κάνει το κράτος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Τι μέτρα πρέπει να πάρει; Απαντήστε και εισπράττετε την βάσην ας πούμε, με ολίγη από μπούτι εισπράττετε και το δίπλωμα οικονομολόγου να το 'χετε, να πορεύεστε στους χαλεπούς καιρούς.

Απαντήσεις που δώθηκαν από τυχάρπαστους φωστήρες της μπακαλικής: Ι.Μειώνει τους φόρους το κράτος, οπότε περισσεύουν χρήματα στους φτωχομπινέδες και ξεχρεώνουν το μπακάλη και τον τσιφούτη. Σχόλιο: Αγαπητό μου παιδί, μάλλον διαβάζεις πολλές ιστορίες του Έκτορος Μαλό και της Μυρτώς Κοντοβά -δεν εξηγείται αλλιώς τόση απλοϊκότης! Και τι είναι ρε το κράτος που θα μειώσει τους φόρους; Σύλλογος προστασίας αναξιοπαθούντων μισθωτών; Πως θα ζήσει το κράτος; Εδώ αυτά που παίρνει και δεν του φτάνουν -εσύ προτείνεις μείωση; Άσε που, αν περισσέψουν λεφτά στους φτωχοί, σιγά μην πάνε να ξεχρεώσουν! Θα αγοράσουν ένα κάρο μαλακίες και θα βρεθούν ακόμα πιο χρεωμένοι -έτσι όπως ακριβώς κάνουν τα τελευταία χρόνια! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου αγαπητό μου παιδί.

2.Ξεχρεώνει το κράτος τα χρωστούμενα από την τσέπη του και τα κρατάει λίγα-λίγα από τα μισθά των φτωχώνε.

Σχόλιο: Από τον προηγούμενο αντέγραψες και άλλαξες λίγο το συμπέρασμα για να μη σε πάρουν είδηση; Ρε πανίβλακα, αφού και το κράτος από τον τσιφούτη δανείζεται, πού θα βρει λεφτά να τον ξεχρεώσει; Ξαναπέρνα τον Σεπτέμβρη χωρίς τον κηδεμόνα σου, έτσι κι αλλιώς θα ξανακοπείς λόγω αντιγραφής.

3.Αφήνει το κράτος τον τσιφούτη και τον χοντρό να ψοφήσουν επειδή κάνανε μαλακίες και ανοίγει ένα δικό του μπακάλικο μαζί με μια κρατική τσιφουτερί για να βολευτεί ο κοσμάκης.

Σχόλιο: Κατ' αρχάς η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν ταιριάζει σε επιστήμονα παύλα άνθρωπο. Κατά δεύτερον, αν ψοφήσει το κεφάλαιο ποιος θα χρηματοδοτεί τους βουλευτές να βουλεύονται και τους υπουργούς να υποεργάζονται; Κατά τρίτον, είσαι παλιοκομμούνι και η ιστορία σε έχει καταδικάσει στο πυρ το

εξώτερον! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη που θα έχει τελειώσει η τουριστική περίοδος και θα ξαναλειτουργήσουμε τη Μακρόνησος, να δούμε τι θα κάνουμε με σένα.

4.Αγοράζει το κράτος ένα ολοκαίνουργο τεφτέρι, λευκό σαν αθώα περιστερά και το δίνει στον χοντρό. Δίνει κι ένα στον τσιφούτη για να μη γκρινιάζει. Και τους λέει «μην ανησυχείτε, εγώ είμαι εδώ -γράψτε κατά βούληση, εγγυώμαι εγώ τα λεφτά σας».

Σχόλιο: Να συλληφθεί πάραυτα ο γράψας την παραπάνω τούφα και να του απαγγελθούν επιτόπου κατηγορίες περιύβρισης αρχής, παρακώλυσης συγκοινωνιών, σύστασης συμμορίας καθώς και κατανάλωσης ψυχότροπων ουσιών εν ώρα μαθήματος.

Σύμφωνοι;

Στο ξεκίνημα της παγκόσμιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, σύμπασα η ανθρωπότης προσκύνησε τον προφήτη Γκόρντον Μπράουν που είχε την έμπνευση να «δανείσει» χρήματα στις τράπεζες, βάζοντας πόδι στους διοικητικούς τους μηχανισμούς, προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Αυτό έγινε στην Αγγλία και οι ηγέτες των υπόλοιπων χωρών έσπευσαν να κάνουν το ίδιο.

Σήμερα όλο και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες μπερδεύονται στο άκουσμα του παραπάνω ονόματος. Η συνήθης αντίδραση είναι του στυλ «Μπράουν; Άι θινκ χι ιζ εν οβερεστιμέιτεντ πλέιερ -ΑΕΚ Αθενς σουντ νοτ ρινιού χις κόντρακτ! Παντελής Μπράουν ιζ φορ δε μπάζα άι τελ γιου». Κοντολογίς, όλο και περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν τη μαλακία του Γκόρντονα του Καφέ. Γιατί;

Διότι το πρόβλημα ήταν το πλεόνασμα παραγωγής που κυκλοφόρησε στην αγορά και η οικονομική αδυναμία των καταναλωτών να το απορροφήσουν. Πράγμα το

οποίο οδήγησε στην κυκλοφορία πλασματικού χρήματος μέσω του υπερδανεισμού. Που με τη σειρά του οδήγησε σε κατάρρευση των αγορών εφόσον το πλασματικό χρήμα δεν μπορεί με τίποτα να γίνει πραγματικό. Όταν έρχεσαι εσύ και λες ότι θα ρίξεις ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ, για να διορθώσεις την κατάσταση

-είσαι, το λιγότερο, μαστουρωμένος! Για περισσότερες πληροφορίες ξαναδιάβασε την απάντηση νο.4.

Μάλιστα ο δικός μας οικονομικός κεφάλας δεν άντεξε και το έσκασε το παραμύθι σε συνέντευξη τύπου. «Δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια που θα δώσουμε για την στήριξη των τραπεζών, απλώς θα εγγυηθούμε την χρηματοπιστωτική επάρκεια για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη», έτσι ακριβώς όπως στο λέω το είπε ο άνθρωπος! Μα φυσικά και δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια κύριέ Παραλογοσκούφη μου! Εσείς μέχρι χτες δανειζόσασταν από τις τράπεζες εκδίδοντας ομόλογα για να καλύψετε τους προϋπολογισμούς σας (το επιτρεπτό ετήσιο έλλειμμα στην Ε.Ε. είναι 3%, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε χρόνο τα κράτη-μέλη πρέπει να δανείζονται χρήματα για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους) -τώρα πως βρεθήκατε να δανείζετε τις τράπεζες; Τσου ρε λάκηδες!

Ξεκαθαρίζω -η λύση που προωθείται από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών για την αντιμετώπιση της κρίσης μοιάζει με συνταγή αλμπάνη γιατρού για την αντιμετώπιση του καρκίνου. «Από πού να πάρω αυτά τα φάρμακα γιατρέ μου;» «Μα δεν χρειάζεται να πάρετε τα φάρμακα αγαπητέ! Αρκεί να φάτε το χαρτί της συνταγής και θα γίνετε σίγουρα καλά!»

Ξεκαθαρίζω -μέχρι να ρεφάρει η αγορά τη χασούρα της, μέχρι δηλαδή να αντιμετωπίσουν τη ζημιά από το πλασματικό χρήμα, θα περάσουν πολλές αναποτελεσματικές νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου ακόμα και μέρα-μεσημέρι. Άρχισαν ήδη να κλείνουν τα παραρτήματά τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες, θα ακολουθήσουν εταιρείες ειδών εικόνας-ήχου, κινηματογραφικά στούντιο,

εταιρείες παροχής υπηρεσιών και ειδών ψυχαγωγίας και αναψυχής, τουριστικά καταλύματα. Με λίγα λόγια, η πολυτέλεια θα φάει πρώτη χώμα.

Ξεκαθαρίζω -άνθρωποι θα μείνουν στο δρόμο, προγράμματα ανεργίας θα αποτύχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και η αγορά θα υπολειτουργεί χειροτερεύοντας συνεχώς την κατάσταση.

Ξεκαθαρίζω -αυτή τη φάση οι γραμματιζούμενοι τη λένε «ύφεση». Και κουβαλάει στασιμοπληθωρισμό (υψηλό πληθωρισμό που δεν πέφτει με τίποτα), συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, μείωση των παραγωγικών διαδικασιών μέχρι τη στιγμή που .

Που;

Δεν θα αναλύσω το μαρξιστικό σενάριο, όπου το σύστημα καταρρέει μέσα στις αντιφάσεις του. Ξέρεις γιατί; Επειδή αυτό είναι το ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ σενάριο. Θα σου πω όμως για την άλλη προοπτική, αυτή που διδάσκονται οι οικονομολόγοι στο μάθημα της οικονομικής θεωρίας -όταν μελετάνε τα νεώτερα οικονομικά μοντέλα.

Για να ξεπεραστεί η ύφεση, έχει αποδειχτεί από την ιστορική εμπειρία ότι θα πρέπει να επέλθει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ. Μόνο

έτσι θα μειωθεί το αγοραστικό κοινό παράλληλα με τη (σε μεγαλύτερο βαθμό) μείωση της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα οδηγηθούμε σε αύξηση της αγοραστικής ικανότητας και, ακολούθως, αύξηση των τιμών. Μαγικό, έτσι;

Τι σημαίνει όμως «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»; Παραγωγικοί μηχανισμοί είναι οι εργαζόμενοι και τα μέσα παραγωγής (μηχανήματα, κτίρια κ.λ.π.) -να το ξεκαθαρίσω αυτό. Και πως καταστρέφονται; Πανεύκολα! Οι άνθρωποι-εργαζόμενοι σκοτώνονται μαζικά σε πεδία μαχών, τα εργοστάσια βομβαρδίζονται, οι οδικές αρτηρίες μεταφοράς εμπορευμάτων ανατινάζονται, η αεροπορία και το ναυτικό χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών . Χρειάζεται να σου πω κι άλλα για να καταλάβεις ότι η «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών» συνεπάγεται πόλεμο; Παγκόσμιο κατά προτίμηση, να μην κάνουμε διπλές και τρίδιπλες δουλειές -να ξεμπερδεύουμε με τη μία.

Ο μπακάλης δεν θα πάει στον πόλεμο γιατί έχει πλατυποδία, ο γερο-τσιφούτης επίσης δεν θα πάει, λόγω ηλικίας. Αλλά θα είναι εδώ όταν εσύ δεν θα γυρίσεις για να συνεχίσουν τις δουλειές τους με καλύτερες συνθήκες και έχοντας σβήσει τις συνέπειες των βλακωδών ενέργειών τους. Ο Καφές Γκόρντον δεν θα πάει στον πόλεμο λόγω στραβισμού, ο Σαρκοζί δεν θα πάει επειδή είναι προστάτης οικογενείας, η Μέρκελ θα το παίξει γυναίκα και δεν θα καταταγεί, ο Αμερικάνος Πρόεδρος δεν θα πάει επίσης -επειδή εκεί η θητεία είναι προαιρετική. Θα μείνουν πίσω να περιμένουν εσένα, να τους διευκολύνεις ψοφώντας σε κάποιον βομβαρδισμένο κωλότοπο για χάρη της σημαίας. Της δικής τους σημαίας -όχι της δικής σου, εσύ άλλωστε δεν έχεις. Επειδή και τη σημαία σου με υπερχρεωμένη πιστωτική την αγόρασες.

Κορόιδο