πείνα όλων.

...φαντάσου νάχαμε τρυγίσει,
που θα βρίσκανε φαί.
Άσε που απέναντι περιμένει ο πεινασμένος για αίμα,
με το τουφέκι.

αντί-χρόνια πολλά

...τέλος πάντων ,χρόνια πολλά και κανονικά(χωρίς σκοτωμούς, κρίσεις,πείνα, αδικία, ασθένεια,ανεργία,πολέμους, τρικυμίες,σεισμούς,διαζύγια,διακοπές ρεύματος,μπλε οθόνες στα ΧΡ,και ότι άλλο ουτοπικό μπορεί να σκεφθεί κανείς για να ευχηθεί, μη τυχόν και τον πουν εκτός κλίματος, χρονιάρες μέρες...)

το σκίτσο από τον Ταμπακέα και το 9 της Ε

ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ»-Του Μίκη Θεοδωράκη

ΡΕΣΑΛΤΟ:ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ


ΟΙ «ΜΠΑΤΣΟΙ»
Του Μίκη Θεοδωράκη


Όταν πρόκειται για εθνικούς, κοινωνικούς ή ιδεολογικούς αγώνες, το μίσος είναι αναπόφευκτο, γεννιέται αυθόρμητα. Θα πρέπει όμως τουλάχιστον να κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικώτερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχευτευθεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Και αναφέρω εδώ το παράδειγμα της γενιάς του 1-1-4 που όσον αφορά την Παιδεία έθεσε ως στόχο το 15% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Είδαν δηλαδή οι νέοι της εποχής εκείνης την βασική αιτία για τα χάλια της Παιδείας μας, δηλαδή το οικονομικό.

Από κει και πέρα παρ? ό,τι τότε η ελληνική αστυνομία είχε μια καθαρά φασιστική νοοτροπία και οι εκδηλώσεις βίας σε σύγκριση με το σήμερα ήταν εκατό φορές πιο πολλές και σοβαρές από πλευράς μαζικότητας και βιαιότητας (τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα από νέους τραυματισμένους από την αστυνομική βία της εποχής), οι πρωτοπόροι νέοι εκείνης της εποχής, βασικά φοιτητές, μπορούσαν να δουν ελεύθερα, σφαιρικά και σε βάθος. Έτσι με το 1-1-4 έθεταν ως πρώτο καθήκον τους την υπεράσπιση του Συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Χτυπούσαν στην καρδιά της την αντιδραστική εξουσία (θρόνο, αστυνομοκρατία, Αμερικανοκρατία). Πάλευαν για την Κύπρο και αγωνίζονταν μαζικά για την Ειρήνη. Είχαν δηλαδή μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες για ό,τι πραγματικά συνέβαινε στην χώρα τους αλλά και πέρα από τη χώρα τους. Ήταν άτομα ολοκληρωμένα και ελεύθερα, αν και τότε υπήρχαν όπως και σήμερα πονηρά «κέντρα» που προσπαθούσαν να περιορίσουν την οργή τους και να την διοχετεύσουν μόνο σε ένα λούκι, για τις δικές τους επιδιώξεις. Με μια λέξη να τους αποπροσανατολίσουν, όπως γίνεται τώρα.

Και για να πάω και πιο πέρα, εμείς οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου, όπου οι χωροφύλακες και η αστυνομία ήταν απέναντί μας με όπλα που ξερνούσαν ομαδικό θάνατο, είχαμε την ψυχική και πνευματική δύναμη να βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που σήμερα αποκαλούνται περιφρονητικά «μπάτσοι» ήταν παιδιά σαν κι εμάς παρασυρμένα από τη θύελλα των γεγονότων να κάνουν πράξεις που δεν ήθελαν. Δεν γενικεύαμε. Αντίθετα μπορούσαμε ακόμα και μέσα στις πιο κρίσιμες για μας συνθήκες να δούμε ότι δεν είναι το ίδιο όλοι και ότι ο πραγματικός ένοχος ήταν η Εξουσία, που είχε κατορθώσει να μας τυλίξει στα δίχτυα της, που έσταζαν αίμα και μίσος αδελφού προς αδελφό. Και πολλοί είχαν τότε ακόμα τη δύναμη να φωνάζουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα πριν σκοτωθούν «Αδέρφια, πεθαίνουμε και για τη δική σας ευτυχία».

Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το σημείωμα με αφορμή κάποια εκπομπή με αγόρια και κορίτσια 15-16 ετών, που μιλούσαν στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, λες και κάποια αόρατη δύναμη να είχε κατευθύνει την οργή, το μίσος και την σκέψη τους μόνο προς ένα στόχο. Και μάλιστα σε μια εποχή πολύπλοκη, όπου ο κόσμος έχει μικρύνει και το έξω μπερδεύεται με το μέσα και γίνονται όλα ένα κουβάρι. Πώς θα φτάσουμε έτσι στην ΑΙΤΙΑ του Κακού; Και πώς, αν δεν γνωρίζουμε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, θα μπορέσουμε να βρούμε τις λύσεις που πρέπει;

Και για να γυρίσω στα τελευταία γεγονότα, ο βίαιος θάνατος ενός παιδιού αποτελεί μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα για τη μάνα του, τον πατέρα του, τα αδέλφια του αλλά και για όλους τους νέους και τις νέες, για όλους εμάς, για όλη την κοινωνία. Ο θύτης είναι ένας αστυνομικός. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι σημερινοί αστυνομικοί είναι θύτες. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθινό αλλά είναι και άδικο. Και μιλάει κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει αστυνομία.

Γι? αυτό θα πρέπει να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, γιατί έτσι οδηγούμε τους νέους σε λάθος δρόμο. Τους κρύβουμε το δάσος της πραγματικότητας με το δέντρο μιας εικονικής πραγματικότητας.

Θα ήθελα να μπορούσα να απευθυνθώ στους σημερινούς νέους και να τους πω: Κλείστε τα αυτιά σας στις γλοιώδεις κολακείες όσων προσπαθούν ουσιαστικά να εκτονώσουν την οργή και την ενέργειά σας σε ψεύτικους στόχους απομακρύνοντάς σας από τους πραγματικούς. «Αυτούς» εξυπηρετεί να τρώμε τις σάρκες μας στρεφόμενοι ο ένας κατά του άλλου. Ο στόχος όμως δεν είναι βέβαια αυτός που έχει το μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και βγάζει από αυτό το ψωμί του, τα φάρμακά του, τη μόρφωση του παιδιού του, όπως οι δικοί σας γονείς. Στα Ιουλιανά, μια από τις πιο ταραγμένες εποχές της ιστορίας μας, η νεολαία κατέβαινε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ποτέ δεν είχαμε την παραμικρή καταστροφή, αν και θρηνούσαμε δύο νεκρούς, τον Λαμπράκη και τον Πέτρουλα, που σκοτώθηκαν αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο. Περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας και γ? αυτό ποτέ δεν έγινε τίποτα, δεν αφήσαμε εμείς να γίνει τίποτα που να τον αμαυρώνει.

Και συγχρόνως η γενιά αυτή δημιουργούσε. Ίσως ποτέ άλλοτε στη νεότερη ιστορία μας δεν είχαμε τόσα έργα σε όλους τους τομείς, ποίηση, λογοτεχνία, μουσική, σε όλες τις τέχνες, που έγιναν όπλο του αγώνα της νεολαίας, από ανθρώπους νέους που αγωνιζόταν και δημιουργούσαν.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ.

Μην τους επιτρέπετε να στιγματίζουν τον αγώνα σας. Τι θα πει «κουκούλα»; Ο πραγματικός αγωνιστής και επαναστάτης ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται να δείξει το πρόσωπό του. Μην αφήνετε να σπιλώνουν τη μνήμη του Αλέξανδρου συνδέοντας το πρόσωπό του και το όνομά του με εικόνες φρίκης. Είναι σαν να τον σκοτώνουν για άλλη μια φορά.
ΑΝΟΙΞΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Αντισταθείτε στα εύκολα που τόσο ύπουλα βάζουν μπροστά σας προσπαθώντας να σας ξεγελάσουν ότι είναι δήθεν δικές σας επιλογές. Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας και προχωρήστε μπροστά.

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ!

Αθήνα, 17.12.2008

χρόνια πολλά και καλές γιορτές

το φεγγάρι κάνει κύκλο...

...στης αγάπης μου τον κήπο,
το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα.
έβγα να σε δώ...

στην κορυφή

έβερεστ,ερεβος,εβεργκρην.
κορυφαίο και σαν έντομο
κάντο αν μπορείς
να γίνει τόσο μικρό για να μπορεί
να φτάνει τόσο ψηλά.

γιορτές

οι καμπάνες ηχούν στο κεφάλι μου.
η χοληστερίνη κυλάει στο στομάχι μου.
το αλκοόλ κυλάει στις φλέβες μου.
εγώ δεν κάνω τίποτα.

λάμπα...

...άναψε το φως στη θάλασσα.
Να βλέπουμε όλες τις διαδρομές, δεξιά αριστερά, πάνω και μέσα.

17-12

Λήξη στις 17-12
πλήρες, πλήρης, κομπλέ που λένε.
Και αρχή και γιορτή για την αποικοδόμηση.
Και για την σημαντικότερη ημέρα της ζωής μας έστω και κάποτε.
Μετά μόνο αντίστροφη μέτρηση, προς την ημερομηνία λήξης.
με άγνωστη βούλα από τ6ην τύχη, την μοίρα, το επίτηδες.

αλληλοσπαραγμός

δροσοσταλίδες πιάστηκαν στον ιστό της αράχνης.
Κανείς πια δεν μπορεί να κάνει σωστά την δουλειά του.
Ούτε αυτές ούτε η αράχνη.

69

τι σημαίνει αυτό το όνειρο;
δυο μπριτζόλες σε έντονο σεξιστικό περιβάλλον.
Πείνα, σεξ ή πείνα για σεξ;

για αρχή

πράγματα χωρίς νόημα γυρίζουν στο μυαλό μου.
Λίγο πριν από τον ύπνο, η τελευταία σκέψη με ξαγρυπνά.
Θέλω να απαλλαγώ από αυτή να κοιμηθώ. Δεν μπορώ και την μοιράζομαι μαζί σου.

ερώτημα στον υπουργό -επθ-

από την Ελευθεροτυπία

....Δεν φοβάστε, κύριε υπουργέ, μήπως ο ιστότοπος που καθιερώσατε ως χώρο διαλόγου των νέων fonimathiton@ypepth.gr διαβαστεί -λόγω και των λατινικών χαρακτήρων- αντί για «Φωνή μαθητών» ως «Φόνοι μαθητών»;

Ο πρώην δάσκαλός σου

Γ. ΠΑΝΟΥΣΗΣ

www.giannispanousis.gr

μιά βδομάδα μετά...

...ο Αλέξης Κούγιας ξεπερνάει σε τηλεθέαση τον αδικοχαμένο Αλέξη

...η αντίδραση της νεολαίας περνάει δυσκολίες από την επιστημονική αστυνομική αντιμετώπιση, με τους προβοκάτορες και τους αγανακτισμένους πολίτες.

...η παντελής έλειψη ευαισθησίας της πολιτικής ηγεσίας, που λοιδωρεί ή καπηλεύεται, πιστοποιεί και την αναγκαιότητα των κινητοποιήσεων.

...Παρίσι, Μαδρίτη, Μόσχα, Αργεντινή, Βερολίνο,Λονδίνο παντού ο φόβος της παγκόσμιας άρχουσας τάξης , μήπως η νεολαία βρήκε την αφορμή για την επανάστασή της.Η χώρα που γέννησε την δημοκρατία,προσπαθεί να γεννήση ή καλύτερα να ξαναενεργοποιήση , την αμφισβήτηση.

...στις 11 του μήνα ο ΥΠουργός ΕΠ(α)Θ(ε) μας έστειλε εγκύκλιο-μύνημα για την glob-al ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού.Δεν θέλω να το διαβάσω.

τεστ για το κάψιμο της Βαστίλης 1789.

Αν υπήρχε τηλεόραση τον καιρό της γαλλικής επανάστασης, πιστεύετε ότι δείχνοντας το κάψιμο της Βαστίλης, ο κόσμος σήμερα θα απολάμβανε τον πολιτισμό του Σαρκοζί ή του Λουδοβίκου του 156ου;Ποιά θα ήταν η θέση των φιλότεχνων απέναντι στη διατήρηση του κάστρου -μνημείου;Υπήρχαν μαγαζιά τριγύρω τότε ή δημιουργήθηκαν αργότερα μαζί με την μικροαστική συνείδηση;Μαθητές υπήρχαν σε διάφορα επαναστατικά μπλοκ ή έπιαναν από μόνοι τους κουμπούρι, πέτρα κι όποιον πάρει ο χάρος;Οι επαναστάτες μαθητές είχαν σχολείο να πάνε για να κάνουν αποχή ή το δημιούργησαν μετά;Το κοινοβούλιο πήρε θέση μετά ή του πήραν τη θέση άλλοι;

Ετεροχρονισμένο τεστ γίνεται, ετεροχρονισμένη ιστορία υπάρχει;

(Μήπως η απάντηση για όλα είναι: σε κάθε διαδηλωτή, μια φορητή τιβί;)

(η Φώτο περιέχει νομίζω χρήσιμο σύνδεσμο.κλικ βρε κλικ...)

ποτοαπαγόρευση

δεν έμαθα ακόμα το όνομά σου...

 

Θα μπορούσες να ήσουν το παιδί μου , ο φίλος μου , μαθητής μου.

Θα μπορούσες να ήσουν με αυτούς που χτες τα πιναμε , βλέπαμε ποδόσφαιρο, παίζαμε σφαλιάρες.

Θα μπορούσες να ήσουν μαζί μου ή κι εναντίον μου στις ιδέες, στις απόψεις, στην ομάδα ή στο κόμμα.

Όπως και νάχει , δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούμε πια, αλλά σε ευχαριστώ για το σοκ που μου προκάλεσες.

Αυτό που λέει ότι  ένας λαος κοιμότανε με το Βατοπέδιο, τον Εφραίμ, το Ρουσόπουλο, την κρίση, το πετρέλαιο, την Μενεγάκη και τα γκάλοπ.Κυβέρνηση, αντιπολίτευση μέχρι χτες γυρνάγαν στα κανάλια και η αστυνομία στα γήπεδα.

Κοιμόντουσαν όλοι, όλοι μας σου λέω, και ένα ΜΠΑΜ μας ξύπνησε.

Η ψευτοδημοκρατία, που δεν θέλει τους αντιφρονούντες, τους διαφορετικούς τους σκοτώνει, το ξέρω από την Ιστορία (Χούντα, Πολυτεχνείο, Καλτεζάς νομίζω ο προηγούμενος, Κουμής, Κανελλοπούλου από εξοστρακισμένο ..διάολο κι αυτοί, ποιός τους θυμάτε;)

Τόσα καμμένα αυτοκίνητα , κτίρια, δουλειές και υπολήψεις. Πόσα άραγε κοστολογούν την ζωή σου; Όλα!Αν ήμουν ο πατέρας σου θα έκαιγα νομίζω όλο το κόσμο για να τον ξαναφτιάξω από την αρχή, μόνο με σένα μέσα.

Δεν είμαι όμως.Κρατάω το χαμόγελό σου .

Τα αυτοκίνητα, τα μαγαζιά , οι  καμμένες Τράπεζες, οι δουλειές όλα θα ξαναγίνουν.Εσύ θα λείπεις .Χιλιάδες κόσμος θα ξαναβυθιστεί στη μαλακωσιά του καναπέ του και θα ξεχνάει.Το χαμόγελό σου πίσω από την λάμψη της μολότωφ σαν ήλιος, το μπαμ του δυστυχισμένου μπάτσου σαν ίσκιος.

Θα πιώ απόψε στο χαμόγελό σου, θα προσπαθήσω να μη κοιμηθώ, να μη ξεχάσω...

 

Εντονος προβληματισμός για τα εκπαιδευτικά συστήματα

από την Καθημερινή 29-11-2008........

Ανθρωποι φωτισμένοι, όπως ο Λέον Μπότστιν, πρόεδρος του πανεπιστημίου Μπαρντ στις ΗΠΑ, οι οποίοι έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην παιδεία, κάνουν λόγο για την ανάγκη άμεσης μεταρρύθμισης του συστήματος με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του, ούτως ώστε οι σημερινοί έφηβοι να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός πολύ πιο σύνθετου και πολύπλοκου κόσμου από αυτόν που έζησαν οι προηγούμενες γενιές. Το ζήτημα αποτέλεσε κεντρικό θέμα πρόσφατης ομιλίας του μεγιστάνα των ΜΜΕ, Ρόμπερτ Μέρντοχ, Αμερικανού πολίτη πλέον αλλά γεννημένου στην Αυστραλία, ο οποίος υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι το εκπαιδευτικό σύστημα τόσο στην Αυστραλία όσο και τις ΗΠΑ και στη Βρετανία αποτελεί ντροπή, τονίζοντας ότι υπάρχουν χώρες όπως η Φινλανδία, η Κορέα και η Σιγκαπούρη που βρίσκονται πολύ μπροστά. Ο κ. Μέρντοχ επισήμανε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ότι, αν και τα κονδύλια που διατίθενται για τη δημόσια παιδεία αυξάνονται, τα σημερινά παιδιά φαίνεται να μαθαίνουν όλο και λιγότερα.

διαβάστε το όλο...

.....

Ελεύθερος χρόνος μηδέν

Οι προσδοκίες των γονιών για την επιτυχία των παιδιών τους σε χώρες όπως η Κίνα ή η Νότιος Κορέα είναι τέτοιες, που συχνά οι πιέσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί να αντέξει ένα παιδί.Οι περισσότεροι μαθητές βρίσκονται στο σχολείο από τις 8.30 το πρωί μέχρι τις 5.30 το απόγευμα, ενώ κατά την επιστροφή τους στο σπίτι τούς περιμένει ένα βαρύ πρόγραμμα ιδιαίτερων μαθημάτων για τη βελτίωση των επιδόσεών τους σε μαθήματα όπως τα μαθηματικά, η λογοτεχνία ή η μουσική, ενώ και τα Σαββατοκύριακα οι ελεύθερες ώρες αφιερώνονται στη μελέτη ή στην παρακολούθηση μαθημάτων.Στην καρδιά του επιχειρηματικού κέντρου της Σαγκάης λειτουργεί τις Κυριακές ένα ειδικό πρόγραμμα προετοιμασίας των αυριανών επιτυχημένων επιχειρηματιών.....

διαβάστε το κι αυτό να δείτε που κάνουμε τον κινέζο...

....

καταργώντας τη μελέτη στο σπίτι.

Υπάρχει, ωστόσο, ένα σχολείο στη Βρετανία, το οποίο αποφάσισε να αντιμετωπίσει ριζικά το θέμα, καταργώντας τη μελέτη στο σπίτι. Το νέο σχολείο, το οποίο θα αριθμεί μελλοντικά 3.570 μαθητές και ονομάζεται Nottingham East Academy, με απόφαση του διευθυντή καταργεί τη μελέτη στο σπίτι, προσθέτοντας μία ακόμη ώρα διδασκαλίας στο ημερήσιο πρόγραμμα.Σύμφωνα με τις οδηγίες της βρετανικής κυβέρνησης, οι ώρες μελέτης στις μεγαλύτερες τάξεις του γυμνασίου δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τις δυόμισι ώρες την ημέρα, όριο το οποίο δεν τηρείται σήμερα σχεδόν από κανέναν μαθητή ιδιωτικού ή δημόσιου σχολείου στη Βρετανία....

μήπως να στείλουμε τα παιδιά μας εκεί...

τι θα'θελα.. που είμαστε...

ασχολήθηκα γύρω στις 2-3 ώρες με τα σάιτ του Γκουγκλ, και δοκίμασα τις ευκολίες του.

(δοκιμαστικά: sites.google.com/site/pvlimni )

όταν επανήλθα εδώ με έπιασε θλίψη.

Μένουμε πίσω.Δεν προφταίνουμε .Δεν μπορούμε να τους φτάσουμε.Δεν βλέπουμε τον δρόμο γρήγορα προς τα μπρος και βολευόμαστε με αυτά που έχουμε.

Θέλουμε να βάλουμε εκπαιδευτικούς, μαθητές, κόσμο στο sch.gr αλλά όταν αυτοί βρίσκουν την ευκολία όπως στο google ή το blogspot γιατί να έρθουν εδώ;

Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια μας καλούν , αλλά το παγκόσμιο  σπίτι δεν τα σηκώνει αυτά.
Πρέπει να γίνουμε καλύτεροι σε όλα:

δίψα για μάθηση, δίψα για εκπαίδευση , δίψα για να τους ξεπεράσουμε .

Αυτό είναι το εκβιαστικό  μήνυμα στους διαχειριστές του σκουλτζιαρ:

ή γίνεται με γρηγορότερους ρυθμούς καλύτερο ή μένετε μόνοι σας.(που λέει ο λόγος)

Άσε που έχω την εντύπωση ότι η τροχοπέδη είναι οι ...άλλοι.