Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

η Γιορτή για το Πολυτεχνείο

Θυμάμαι μέχρι το '73 στις σχολικές γιορτές της 28ης Οχτώβρη εμάς να γελάμε και να απορούμε βλέποντας κάποιους μεσήλικες καθηγητές μας δακρυσμένους, τριάντα χρόνια μετά την Κατοχή.
Μετά πήγα στο Πολυτεχνείο κι άρχισα κάθε χρόνο να το γιορτάζω.
Τώρα, 34 χρόνια μετά, παρακολουθώ δακρυσμένος κάθε χρονιά τις γιορτές για το Πολυτεχνείο, ενώ οι μαθητές μου γελάνε κι απορούν.
Ο χρόνος παχαίνει τους ανθρώπους, αδυνατίζει τις μνήμες και στοιχειώνει την ιστορία.
Του χρόνου την γιορτή πρέπει να αφήσουμε να τη φτιάξουν τα παιδιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: