αδελφέ μου Καντάφι , που είσαι;

Μέσα σε λίγες μέρες η διάθεσή μου αλλάζει από εκδικητική, επαναστατική σε πονοψυχιάρικη, ανθρωπιστική, μετά σε αλτρουιστική ,τέλος πάντων ,πάνω κάτω προσπαθώ να επανέλθω σε κάτι "φυσιολογικό" που δεν ξέρω και γω τι είναι, πως ήμουν που θα πάω.
Εκεί που με κομμένο μισθό και αισιοδοξία ατένιζα το μέλλον με αγώνες , ήρθε η επιμήκυνση των εξοφλήσεων, χωρίς φυσικά επιμήκυνση των μισθών αλλά μόνο των χρεών.Χρωστάμε λιγότερα μαζί με το Θόδωρο δεν μας δίνουν όμως τίποτα πίσω από τα επιπλέον κερδισμένα.
Να 'σου και τα 8,9 των Γιαπωνέζων με 1,2 ,15 νεκρούς -τι τέλειος τεχνολογικά λαός και πως τα καταφέρνει έτσι.
Μπαμ  το τσουνάμι  2,3,4,5000,10000 και βάλε νεκρούς , ούτε στην τεχνολογία των Ιαπώνων δεν ελπίζουμε πια, μόνο στο Θεό μας γιατί και ο Βούδας ανίκανος μοιάζει να τους προστατέψει.
Προσπαθώ να συμπαρασταθώ στο δράμα της άπω ανατολής , ξαφνικά ο αέρας του κόσμου γεμίζει ιαπωνική ραδιενέργεια , γαμώ το κέρατό σας γιαπωνέζοι και την σκατοτεχνολογία  σας, μας ξεκάνατε όλους με τα πυρηνικά πάνω στα ρήγματα.

Το γιαούρτωμα του Πάγκαλου από τον Τσίπρα αυτοπροσώπως , που τελικά αποδεικνύεται μέλος του ΛΑΟΣ, και τελικώτερα εργοδότης 20 προβοκατόρων Αλβανών, καλύπτει το πόσο έφαγε ο αντιπρόεδρος στη ταβέρνα της Κερατέας (άκου όνομα χωριού!) και αν τα πλήρωσε μόνος του η τα πληρώσαμε μαζί.
Τέλος η Λιβύη-που πέφτει άραγε πλάι στην Ιαπωνία;- εκεί που ο Καντάφι έπεφτε από τους επαναστάτες της Σία τελικά δεν έπεσε  και ανέλαβαν να τον ρίξουνε ο Σαρκοζί  και η Κάρλα, μαζί με τους εγγλέζους και τον Πρωθυπουργό μας. Σκέφτομαι τα κόκαλα του Αντρέα να τρίζουν (σχετικά στο Δήμητρα Παπανδρέου: «Εγώ, ο Ανδρέας και ο Καντάφι») και να ξερνάει τα σοκολατάκια που έφαγε στην Τέντα.
Επιτέλους όμως βάλαμε τα γυαλιά σε ΝΑΤΟ,Γερμανούς,Τούρκους κλπ και μαζί με τους Ιάπωνες κατατρεγμένους υποστηρίζουμε την επέμβαση στη Λιβύη-βρε που πέφτει αυτή;
Τώρα με 1,73 η αμόλυβδη σιγά μην έχουν να πετάξουν τα F16 , δεν πολυανησυχώ , ο Καντάφι έχει κάτι καταργημένα Μινγκ δώρο από τον Μπρέζνιεφ, που πέφτουν μόνα τους.
Απλά τα μόνα σύνορα που είχαμε ησυχία , τα ταράξαμε κι αυτά , έχει και κατά κάτω ο χάρτης και καθώς έφτυνα το πάτωμα βρήκα που πέφτει η Λιβύη.
Η φωτιά είναι (και) στα μπατζάκια μας δηλαδή, και πάλι κατάθλιψη.
Ευτυχώς όμως ο Θεός είναι μεγάλος.Εκεί που ετοιμαζόμουν να πάρω 20 σαλοσπιρ μαζί (ασπιρίνες δεν κυκλοφορούν πια, δεν αφήνει ο Λοβέρδος) και να αυτοκτονήσω, είδα το ΜΑΤΣ.
Πανηγυρίζω!
Έχω κάτι να ελπίζω!
Θα πάρουμε και το επόμενο,έστω και  Τίμιο, πρωτάθλημα.
Κρίση, ποια κρίση;
(Μαρινάκη, μήπως πρέπει να γίνεις πρωθυπουργός;)