Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

για την απεργία πάλι...

172.jpg


μου φαίνεται προκλητικό , τη στιγμή που χιλιάδες κόσμος εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης να χάνει τη δουλειά του, εγώ να απεργήσω ζητώντας αύξηση στο μισθό μου.Όχι ότι μου φτάνει, αλλά προσαρμόζω  τις δαπάνες...

Σαν εκπαιδευτικοί, άνθρωποι του πνεύματος, μου φαίνεται όμως προκλητικότερο το ότι δεν είμαστε στους δρόμους, με ξύλα, πέτρες και ότι πιο πρόσφορο, μαζί με όλη την κοινωνία, διεκδικώντας όχι λεφτά ,αλλά το τέλος της απάτης.

Να μπουν φυλακή οι τραπεζίτες που μας έκλεβαν, οι υπουργοί οικονομικών που δεν καταλάβαιναν τι τους γίνεται, οι κυβερνήσεις που μας εξαπατούσαν με τάχα καλύτερες μέρες.

Να δούμε το ότι λεφτά για την παιδεία και όχι για τους εξοπλισμούς πιθανά να έφτιαχναν εξυπνότερους και πιο προνοητικούς οικονομολόγους.

Να δούμε ότι αντί να πληρώνουν οι φταίχτες πληρώνουν πάλι οι αθώοι, ενώ οι ηλίθιοι παρακολουθούν γκάλοπ για την σωτηρία της ψυχής.

Να δούμε ότι δεν έχει απολύτως καμιά αξία να απεργούμε ενάντια σε μια ανίκανη κυβέρνηση απλά για να την διαδεχθεί μια ανικανότερη.

Δεν μπορώ να καταλάβω την πολιτική καθοδήγηση της ΟΛΜΕ να μου λέει "ζήτα λεφτά" την στιγμή που οι διπλανοί μου δεν έχουν ολοένα και περισσότεροι καν δουλειά.Οι παρωπίδες τους απέναντι στο τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα και η χειραγώγησή τους από πολιτικούς πατρόνες, μας ξεφτιλίζουν σαν κλάδο με τέτοια αιτήματα.

Όχι δεν θέλουμε παραπάνω λεφτά.Θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος, να έχουμε γύρω μας εργαζόμενους αντί ανέργους, να έχουμε στη φυλακή υπουργούς αντί χρεοφειλέτες, να έχουμε αστυνόμους που να δέρνουν τραπεζίτες και υπουργούς οικονομικών αντί μαθητές.Να φλομώσει το υπουργικό συμβούλιο στο δακρυγόνο, να κλείσουν τα πανεπιστήμια που τα παιδιά μας δίνουν εξετάσεις χωρίς παραδόσεις και βιβλία.

Τι να τη κάνω την αυξημένη σύνταξη και το εφάπαξ, όταν προορισμός τους είναι η τσέπη του καρδιοχειρούργου ή του ογκολόγου που θα απαλύνει τη δόση της μερσεντές του με το φακελάκι μου.

Τι να το κάνω  το 5% για την παιδεία όταν το μοιραστώ μαζί με όλους τους συναδέλφους μου που με το ιδιαίτερο αγωνίζονται για την δημόσια εκπαίδευση.

Δεν πιστεύω ότι  ο διοικητής της Τράπεζας έχει περισσότερες ανάγκες από μένα.Ούτε κι ο βιομήχανος.Ας πάρουν λοιπόν όλοι σαν τον μισθό μου και τότε θα βρούμε λύση για την κρίση.Επειδή όμως τέτοιες υποχωρήσεις αυτοί δεν κάνουν, ας περάσουμε στην αντεπίθεση να καταλάβουν το δίκιο.

Η εκπαίδευση είναι το όπλο ενάντια στη βλακεία.Και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν εκτός από το να το διδάσκουν και να το χρησιμοποιούν.

1 σχόλιο:

panasimak είπε...

Συνάδελφε, συμφωνώ απόλυτα με όλα. Το κακό είναι ότι τέτοιες απόψεις απομονώνονται από τους συνδικα - ληστές. Έχω γράψει και δημοσιεύσει αντίστοιχα στο blog μου: http://theologosnaf@blogspot.com. Αν θέλεις, δες και πες μου τα σχόλιά σου. Τα έστειλα τρεις φορές στην alfavita και εννοείται πώς δεν τα δημοσιεύσανε, γιατί ο δημοκράτης Κάτσικας προβάλλει όσα η αριστερίστικη - κομματική του νοοτροπία επιθυμεί.