Ακόμα σπίτι...να πάω, να μη πάω .Έξω μια λιακάδα καταπληκτική, ένα αεράκι και η θάλασσα.Μέσα το αγνάντι του πληκτρολόγιου και της οθόνης.Τί δύναμη έχει πια ο λόγος;
Τόσες μέρες ανάμεσα σε ένα κόσμο που ψάχνει να βρει άκρη έζησα την δημόσια υγεία, ζω τη δημόσια παιδεία, την μαγεία της εργολαβίας στην αυτοδιοίκηση, την πρωτοβάθμια αντιγριππική φροντίδα στα σχολεία, τους δρόμους στην Βόρεια Εύβοια, τα σκόρπια χαρτιά των υποψηφίων.
Ζω την άρνηση μιας κοινωνίας να αλλάξει , που φωνάζει για το κυκλοφοριακό αγοράζοντας αυτοκίνητα, φωνάζει για την ρύπανση πετώντας σκουπίδια, κλαίει για τα φτωχά παιδιά βάζοντας τους μετανάστες στο σύρμα.
Ζω για να δω πάλι τον πολιτικό με το καλύτερο τηλεοπτικό προφίλ φτιαγμένο σαν σποτ της κόκα κόλα να ξεπερνάει τα ανύπαρκτα λόγια και να φτιάχνει την αδιάφορη εικόνα του αυριανού ηγέτη.
Ο κόσμος γύρω μου με τις ίδιες πλαστικές σημαίες εδώ και χρόνια να γεμίζουν αυριανούς σκουπιδότοπους, με ελπίδα βγαλμένη από κάποιο γνωστό, που θα είναι "...μέσα στα πράγματα".
Πιστεύω θα ψήφιζα τους κουκουλοφόρους του περσινού Δεκέμβρη, τους βομβιστές του Χρηματιστηρίου,την Κούνεβα,την μαυρούλα χωρίς πατρίδα που πήγε ο Τσίπρας στη Δεξίωση.
Θα ψήφιζα ενάντια στην αυτοδυναμία για να δει ο κόσμος μου ότι και χωρίς κυβέρνηση τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά στα νοσοκομεία, στις τράπεζες, στα σχολεία και στις εφορίες.
Ανίκανοι, απολίτιστοι, συνεχίζουν να επιπλέουν επειδή η δημοκρατία τους δίνει το συγχωροχάρτι του κοματικού όχλου.Οι ίδιοι πολλοί που βλέπουν Μενεγάκη, Ευαγγελάτο, και Στιγμή της αλήθειας, πάνε στην κάλπη να αποφασίσουν το προαποφασισμένο μέλλον μας.
Μπαίνει σε εκλογική αίρεση ο Βγενόπουλος, ο Κόκκαλης, η Τράπεζα , η κόκα κόλα;
Γιατί όλοι αυτοί που φταίνε, είναι το ίδιο καλά πριν και μετά;
Δεν θέλω να πείσω κανένα για τίποτα. Θέλω να καταλάβω πριν από όλους τους μετανοιωμένους αυτής της Κυριακής, τι ελπίζουν για αύριο.:Δεν ψηφίζω τίποτα, δεν πιστεύω τίποτα, είμαι ελεύθερος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου