Αντίο Γιάννη ,αντίο Μαρία...

Δύσκολη μέρα σήμερα στο χωριό.

Ο καύσωνας και η κρίση πέρασαν στην αφάνεια ,αφού ο αποχαιρετισμός δυο φίλων ήταν στο προσκήνιο.

Ο Γιάννης ,συνάδελφος και φίλος για πάνω από 20 χρόνια και η Μαρία πρώην μαθήτρια και φίλη φύγαν από κοντά μας , σχεδόν τις ίδιες ώρες.


Τον ένα τον αποχαιρέτισαν τα παιδιά του, την άλλη την αποχαιρέτισαν οι γονείς της.Η τραγικότητα φαίνεται δυσανάλογη αλλά η απώλεια μιας ζωής έχει μια περίεργη βαρύτητα για τον καθένα, πέρα από όλα αυτά τα ηλικιακά μέτρα.

Ο Γιάννης ήταν πλάι μας σαν διευθυντής στο σχολείο ,αλλά και σαν φίλος και σαν συμπότης στα απίστευτα τσιμπούσια που οργανώναμε.Πιστεύω τώρα να χλευάζει τα εγκόσμια στις αστρικές αγορές του Αλ Χαλίλι,πλάι στα ποτάμια του κόκκινου κρασιού και στη δροσιά των ατέλειωτων αμπελώνων.

Η Μαρία με το χαμόγελό της και την αγάπη της ,να καθοδηγεί τους Αγγέλους στο νόημα της ζωής .Θυσία και η η ίδια στην ανθρώπινη κιμαδομηχανή της ασφάλτου και της νεανικής ορμής ,για περισσότερη ζωή σε λιγότερα χρόνια.

Τους θάψαμε σήμερα δακρύζοντας , απέναντι στην ανυπαρξία της δροσιάς και του Θεού.

Ελπίζω όταν συναντηθούν στην υπερβατική αιωνιότητα να μη προσπαθήσει ο Γιάννης να της πει για το τριώνυμο και η Μαρία να  μη κάνει κοπάνα.Να συμφωνήσουν σε ένα τραγούδι κι ένα ποτηράκι, στην υγειά αυτών που άφησαν πίσω.