Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

ο φόβος του εκπαιδευτικού πριν από το πέναλτυ...

penalty.jpg

(...ή πριν το πρώτο κουδούνισμα του 2009.)

Με τον μαρκαδόρο στο χέρι , ανεβαίνω τις σκάλες, Β Λυκείου Γενικής, καλημερίζω τα παιδιά , τους εύχομαι καλή χρονιά.

Αρχίζω να γράφω στον πίνακα για τον αριθμό οκτανίου και την ιστορία της αμόλυβδης βενζίνης.

Μα σήμερα κύριε, όλες οι μολότωφ γεμίζουν με αμόλυβδη βενζίνη, δεν το ξέρετε; Είναι η πιό φθηνή.Βενζίνη με μόλυβο δεν ξέρουμε, δεν είδαμε, δεν βρήκαμε πουθενά!

Φρικάρω με την αναντιστοιχία  μου και σκέφτομαι.Πως να ξαναμπώ στο μυαλό των 16ρηδων και να τους πείσω ότι πίσω από την ιστορία των καυσίμων κρύβεται το μέλλον τους;Ο καλός βαθμός στο σωστό-λάθος τον Ιούνη περνάει μέσα από τα κλάσματα του πετρέλαιου.Και ο καλός βαθμός είναι το καρότο και το μαστίγιο μαζί, που τους κρατάω μέσα στην τάξη του σύγχρονου Ελληνικού Λυκείου.

Ο καλός βαθμός δεν έχει καμμία σχέση με τις  απόψεις τους για μια κοινωνία που βράζει, για μια παιδεία που βράζει, για ένα μέλλον που αποκαλύπτουν οι μεγάλοι και ανακαλύπτουν οι ίδιοι.

Το σημείο βρασμού λοιπόν ,  δεύτερο κουδούνι , διάλειμα(Διάλυμα) .Το σημείο που πρέπει να αλλάξουν όλα αμέσως και γρήγορα. Από την υγρή στην αέρια κατάσταση της πλήρους ελευθερίας κινήσεων.Αυτοί που μπορούν να γίνουν αέριοι θα γίνουν, αυτοί που θα παραμείνουν άλατα θα κολήσουν στον πάτο της οπισθοδρόμησης.

Μα γιατί βρασμός κι όχι απλή εξάτμιση σε χαμηλότερη , πιό ανώδυνη θερμοκρασία;

Έτσι θάχουμε και το διάλυμα  ολάκερο και τους ατμούς χορτάτους σέ ένα κλειστό δοχείο.Μια κατάσταση ισορροπίας που ανάλογα της συνθήκες θα πηγαίνει μπρος πίσω , υγρό αέριο, αέριο υγρό και τούμπα-λιν.

Οι μικρές αλλαγές  γίνονται για να μην αλλάζει τίποτα.

Ξεσκεπάστε τις κατσαρόλες.

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά 


στην αγορά, στο Λαύριο (ούτε και γώ στο θέατρο της τάξης μου)


είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά.


κι όλο φοβάμαι το αύριο.


Πώς να κρυφτείς απ? τα παιδιά


έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα


και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά


όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα. 


Στο όνειρό μου που τρίζει ξυπνάω, και φοβάμαι ότι το πέναλτυ θα το πιάσει ο τερματοφύλακας χωρίς να ξέρω σε τι θέση παίζω...σε 36 ώρες περίπου ξανανοίγουν τα σχολεία.


(οι στίχοι του Διονύση φυσικά)

Δεν υπάρχουν σχόλια: