Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Μετά από ένα καυγά….






img_6029.JPG




Μετά από μια σχολική ένταση, αποφάσισα την τελευταία ώρα της Παρασκευής να την αφιερώσω στην συζήτηση. Επηρεασμένος από ένα άρθρο- του αφιονισμένου τελευταία με τα παιδαγωγικά, Ευγένιου Αρανίτση στην «Ε» - , διάβασα στα παιδιά (Β Λυκείου) αποσπάσματα που πίστευα ότι καταλάβαιναν , αρχίζοντας με το εξής:


Τα παιδιά δεν μας μιλάνε όχι διότι δεν τα ακούμε, όπως λέγεται και ξαναλέγεται, αλλά επειδή δεν τους απευθύνουμε καν τον λόγο. Μπορείς βέβαια να εισάγεις σ' ένα παιδί εντολές ή ιούς: «Έφαγες;» «Διάβασες;»: ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, κι εκεί τελειώνει. Η ελευθερία, το περίσσευμα ανεξαρτησίας, απορροφήθηκε απ' το καλειδοσκοπικό φάσμα των λεγόμενων «επιλογών». Τα παιδάκια των Ελλήνων, τελευταία στον δυτικό κόσμο, έμειναν δίχως την ελευθερία τού να είναι σκλάβοι….


Ακόμα μερικά «δυνατά» αποσπάσματα από το κείμενο και μετά προσπάθεια να βρούμε τι μας φταίει. Η κατάληξη ήταν ότι τα παιδιά με θεωρούν μέρος του συστήματος που τα εχθρεύεται (άρα αντίπαλό τους)και δεν μπορούν να μου πουν τίποτα.


Το κουδούνι διέκοψε απότομα (με αντανακλαστικά μαθήματος) την συζήτηση, όπως διακόπτει και κάθε επιθυμία για καλή συνέχεια.


Βγαίνοντας απελπισμένος από την τάξη, ένοιωσα ότι τα παιδιά μας είναι υπερασπιστές του συστήματος πια, παρά το καθολικό όχι, χωρίς την δυνατότητα έκφρασης μιας προοπτικής.


Του συστήματος που τα θέλει χωρίς μόρφωση, χωρίς εκπαίδευση, για να τα χρησιμοποιεί σαν διαμαρτυρόμενους αμόρφωτους δούλους ή σαν ειδικευμένους προλετάριους απλά για την αναπαραγωγή του.


Ο εθνικός διάλογος θα σταθεί στο ρετουσάρισμα του περιεχόμενου  της ίδιας εκπαίδευσης και όχι στο περιεχόμενο μιας καλύτερης μελλοντικής κοινωνίας.


Και όπως είναι «μπουρδέλο» τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, οι αστυνομίες, οι εφορίες , οι πολεοδομίες, τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες, τα υπουργεία, οι κυβερνήσεις, οι φυλακές, οι δρόμοι, οι πόλεις και όλη η χώρα, ο εθνικός διάλογος για την παιδεία θα γίνει και αυτός το «μπουρδέλο πολυτελείας» για να εξωραΐσει ειλημμένες αποφάσεις.


Δηλαδή το σπατουλάρισμα της ίδιας κατάστασης, των βολεμένων ενάντια στους σκεπτόμενους.


(πολλά από αυτά  σήμερα τα βλέπω υπερβολικά, αλλά για λόγους συνέπειας, τα δημοσιεύω στο απελπιστικά αντιιντερνετικό μπλογκσκτζιαρ-παιδιά αμάν!να πάμε όλοι στο γκουγκλ;)

Δεν υπάρχουν σχόλια: